 |
μια μικρή μυθιστορηματική αφήγηση αφιερωμένη στα τότε στελέχη
Γράφει ο Γιώργος Θαλάσσης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
«Δεν υπάρχουν ιστορίες χωρίς νόημα»
(Ουμπέρτο Έκο)
Arcana imperii
Το σχέδιο «ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ» ή «BALYOZ» στα τούρκικα, άρχισε να σχεδιάζεται κρυφά το 2003, ενώ η κρίσιμη περίοδος της προσπάθειας εφαρμογής του τοποθετείται την άνοιξη του 2004 !
Προέβλεπε την απολύτως αιφνιδιαστική πρόκληση θερμού επεισοδίου από μέρους της Τουρκίας στα σύνορα με την Ελλάδα, κυρίως στο βόρειο Έβρο και την κατάληψη τμήματος ή και ολόκληρης της περιοχής Διδυμοτείχου - Ορεστιάδας - Πλάτης.
Αποκαλύφθηκε δημόσια για πρώτη φορά το 2010, όταν διέρρευσαν σχετικές πληροφορίες στον τύπο. Μέχρι τότε, κανείς δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό, παρά μόνο κάποιοι από τις τότε εμπλεκόμενες μυστικές υπηρεσίες . . .
Τα αίτια που προκάλεσαν το σχεδιασμό και την παρ' ολίγο εφαρμογή του, αφορούσαν στις εσωτερικές εξελίξεις στην τουρκική πολιτικοστρατιωτική σκηνή, ή ίσως και κάτι άλλο, που σχετίζεται και με το μεγάλο αθλητικό γεγονός του καλοκαιριού του 2004 στην Αθήνα . . . όπως αποκαλύπτεται με την ολοκλήρωση της παρούσας αφήγησης.
Απ' ότι φαίνεται, κάποιοι με τη σωστή οργάνωση και το φιλότιμο του επαγγελματία που είχαν, χρησιμοποιήθηκαν την κατάλληλη στιγμή ως σοβαρή δύναμη αποτροπής . . .
ΚΥΠΡΟΣ
Άνοιξη 2002. Πολεμικός Σταθμός Διοικήσεως του 12ου Συντάγματος Πεζικού κάπου στη Λευκωσία. Ένα ημιυπόγειο μεγάλης οικοδομής ακόμα στα μπετά.
Ήταν σε εξέλιξη ο προγραμματισμένος μηνιαίος έλεγχος του χώρου, των υποδομών και των εγκαταστάσεων.
Ο ταγματάρχης Ξενογιάννης βγήκε έξω από το κτίριο. . . Μάης μήνας στις αρχές, ζέστη αλλά υποφερτή ακόμα σε σχέση με το κυπριακό κατακαλόκαιρο, τότε που μοιάζει η γη να ζαρώνει κάτω από τις καυτές αχτίδες του ήλιου. Το αεράκι ευχάριστο και η θέα που μπορούσε να δει κανείς ανάμεσα από τα σκόρπια κτίρια της πλαγιάς απλωνόταν προς τον κάμπο.
Είχε πάρει πια να μεσημεριάζει για τα καλά όταν χτύπησε το κινητό του . . «χρόνια και ζαμάνια . . » ακούστηκε η γνώριμη βροντερή φωνή που μετέδιδε χαρά . . «έρχεσαι διοικητής στη Μονάδα . . έχω το σήμα στα χέρια μου . . είδα κι έπαθα να βρω το κινητό σου»
Φίλοι από παλιά, τον ταξίδεψε πίσω 13 χρόνια ακριβώς, στη Χίο του 1989. Ο λοχίας και ο ανθυπολοχαγός .
Ο Χρήστος Στελιόπουλος, που τώρα του τηλεφωνούσε, βρισκόταν στο Διδυμότειχο, στο μακρινό βόρειο Έβρο. Ανθύπας στο βαθμό πια . . . πέρασαν τα χρόνια . . .
Ο Μιχάλης Ξενογιάννης ή Γερακάρης στο παρατσούκλι, απ' αυτά που συνηθίζουν να δίνουν στην Κρήτη και σ' ακολουθούν από μικρό, ήταν ταγματάρχης στα μέσα του βαθμού, απόφοιτος της σχολής Ευελπίδων.
Υπηρετούσε στην εθνοφρουρά στη Λευκωσία. Διοικητής σε μονάδα της τέταρτης ταξιαρχίας και δεν είχε συμπληρώσει ακόμα χρόνο στη θέση αυτή.
. . είχαν να μιλήσουν καιρό . .
«Τι κάνει η Μαργαρίτα . . τα παιδιά . . » του απάντησε με ερώτηση ο Γερακάρης. «Καλά . . και τα παιδιά καλά . . εσύ» συνέχισε ο Στελιόπουλος . . «η Άννα γεννάει τον Σεπτέμβριο με το καλό » του απάντησε.
Τα είπαν κάμποσο . . .
Την προηγούμενη το βράδυ ο ταγματάρχης Ξενογιάννης ήταν έφοδο για έλεγχο των μέτρων ασφαλείας στη διαχωριστική γραμμή με τα κατεχόμενα, η οποία συνήθως ονομάζεται «πράσινη» ή και «γραμμή Αττίλα».
Το αυτοκίνητό του ήταν ένα ολοκαίνουριο navara 4Χ4 τετράπορτο με κουβούκλιο πίσω, βαμμένο στα νέα χρώματα παραλλαγής και του το είχε μόνιμα στη διάθεσή του η εθνοφρουρά.
Πλησίαζε σχεδόν 3 τα ξημερώματα όταν έφτασαν να τον πάρουν από το σπίτι που έμενε στη Λευκωσία, σε μια γειτονιά του Στροβόλου.
Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού . . .
Ο οδηγός, τον οποίο είχε ζητήσει από την διμοιρία της πρώτης γραμμής (για να γνωρίζει το δρομολόγιο) και τρεις στρατιώτες στο πίσω κάθισμα, όλοι οπλισμένοι με διπλές τελαμώνες* από γεμιστήρες και επιπλέον μια «κονσέρβα» στο πάτωμα, άλλες 1200 σφαίρες !
*(η τελαμώνα είναι ύφασμα καραβόπανο που έχει ραμμένες πέντε γεμιστήρες, τη μια δίπλα στην άλλη, με δεκαοκτώ σφαίρες η κάθε μια και με κορδόνι για να μπορεί να κρεμαστεί)
Αν και του έκανε εντύπωση η ποσότητα των πυρομαχικών δεν είπε τίποτα . . από την σκέψη του τον επανέφερε η φωνή του οδηγού . . "το όπλο(ν) σας κύριε(ν) διοικητά" . . με το αριστερό του χέρι προτεταμένο κράταγε ένα G3Α4.
Έπρεπε να πάνε ανατολικά της Λευκωσίας, ακολουθώντας τη διαχωριστική γραμμή με τα κατεχόμενα, μέχρι το φυλάκιο του Γαλάτη.
Κατά τις 3 και μισή, είχαν αφήσει το φυλάκιο στο λόφο της Μακεδονίτισσας και το δόκιμο που ήταν υπηρεσία στο Λόχο πρώτης γραμμής, πέρασαν το Γέρι και κατηφόρισαν προς την πεδιάδα με κατεύθυνση βορειοανατολικά, προς την πράσινη γραμμή.
Χωρίς φεγγάρι η βραδιά, πίσσα σκοτάδι γύρω, τα φώτα του αυτοκινήτου σου επέτρεπαν να βλέπεις όπου έφταναν. Χωματόδρομος στενός, γύρω γύρω χωρτολίβαδο.
Είχε το νου του . . οι στρατιώτες σχολιαρόπαιδα, . . . «μωρά» τα αποκαλούσαν, μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο.
Ήταν κάμποση ώρα που είχαν αφήσει πίσω Γέρι, το τελευταίο χωριό, που βρίσκεται πολύ λίγα χιλιόμετρα από τη γραμμή Αττίλα.
Σύμφωνα με την εικόνα που είχε στο μυαλό του, παλιότερα από το πεδίο βολής λίγο πιο πάνω απ' αυτό το χωριό και από "δυο" κουβέντες που του είχε πει και δείξει ένας ντόπιος αρχιλοχίας, που είχε υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή εκεί μπροστά, τον έβαζε σε ανησυχία η απόσταση που είχαν διανύσει τόση ώρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Κοίταξε λοξά διακριτικά τον οδηγό, του φάνηκε "άνετος-χαλαρός" . . λίγο πιο κάτω τον σταμάτησε . . σκοτάδι και ερημιά όλα γύρω . . μόνο λίγα σκόρπια φώτα σε μικρή απόσταση μπροστά.
«Τι είναι εκεί ρε» . . τον ρώτησε . . ,«εν το φυλάκιον του Γαλάτη κύριεν διοικητά» απάντησε ο οδηγός κάπως σαστισμένα.
Άνοιξε την πόρτα . . κατέβηκε . . .
Έριξε μια ματιά τριγύρω . . ανοιξιάτικη ηρεμία . . μόλις το μάτι συνήθισε το σκοτάδι από το δυνατό φως του αυτοκινήτου, κάπου καμιά 50αριά μέτρα στο βάθος και αριστερά του δρόμου, αντιλήφθηκε το αχνό σχήμα μιας υπερυψωμένης σκοπιάς . . άναψε ένας προβολέας από την σκοπιά κι έσβησε σχεδόν αμέσως . . τον ανησύχησε πιο πολύ . . φώναξε δυνατά και κοφτά «ΣΚΟΠΟΣ» . . καμία απάντηση . . ενώ την ίδια στιγμή ο μεταλλικός ήχος κλείστρου που οπλίζει του διαπέρασε τ' αφτιά.
Γύρισε, μπήκε στο αυτοκίνητο και είπε φανερά εκνευρισμένος στον οδηγό. . «τα μπρος πίσω και γρήγορα (ρίχνοντας κι ένα μπινελίκι της στιγμής) . . . πάμε πίσω στο φυλάκιο του Λόχου».
Ο οδηγός γύρισε το αυτοκίνητο με μία μανούβρα, γρήγορα και χωρίς δεύτερη κουβέντα . .
Η περιοχή νοτιοανατολικά της Λευκωσίας μέχρι και την Αμμόχωστο είναι λιβαδοπεδιάδα και έχει ψευτοχωματόδρομους, χωρίς οδοφράγματα να σε προειδοποιούν ότι μπροστά σου είναι κατεχόμενα.
Στο φυλάκιο, πάνω στο λόφο, είχαν ξυπνήσει το δόκιμο κ είχε έρθει από τη μεριά του παραθύρου του . . «σε παρακαλώ του είπε, θέλω να πάω στο Γαλάτη και αν μπορείς δώσε μου τον βοηθό σου να μας δείξει το δρόμο» . . του απάντησε ότι θα έρθει ο ίδιος και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μείνει στο φυλάκιο ως επικεφαλής ο λοχίας . . του έκανε εντύπωση . . αυτός ο ανθυπολοχαγός εκτός από πρόθυμος φαινόταν και "γάτος".
Στριμώχτηκε στο ενιαίο πίσω κάθισμα με τους άλλους . . .
Προχώρησαν από διαφορετική διαδρομή και σε λίγο είδε πάλι εκείνα τα γνωστά φώτα, μοναδικά στην περιοχή, αλλά κάμποσα χιλόμετρα μακρύτερα . . «τι είναι εκεί ρε δόκιμε» . . τον ρώτησε ήρεμα, «το κατεχόμενον αεροδρόμιον της Τύμβου κύριεν ταγματάρχα» . . πάγωσε όταν άκουσε την απάντηση . .
Μόνο "χειραψία" με το τουρκικό φυλάκιο του αεροδρομίου δεν είχε κάνει εκεί στο διαολοσκόταδο πριν από λίγο . . . σκέφτηκε!
Αναμφίβολα όμως είχαν κάνει μια καλή βόλτα μέσα στα κατεχόμενα . . .
Ήξερε βέβαια πολύ καλά την συμπεριφορά που θ' αντιμετώπιζε σε περίπτωση επεισοδίου με τουρκικό φυλάκιο και άσχημης εξέλιξης.
Εξάλλου ήταν πολύ λίγοι αριθμητικά και δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους.
Έχει τύχει παλιότερα να συλληφθούν νεαροί στρατιώτες της κυπριακής εθνοφρουράς κοντά στη γραμμή αντιπαράθεσης. Τους είχαν κρατήσει οι τουρκοκυπριακές αρχές για μερικά 24ωρα πριν τους απελευθερώσουν.
Όμως μ' αυτόν δεν θα γινόταν το ίδιο . . . το γνώριζε καλά.
Φεύγοντας από Ελλάδα, είχε παραδώσει στο ειδικό γραφείο του γενικού επιτελείου την στρατιωτική του ταυτότητα και του είχε ζητηθεί να διαλέξει ένα επάγγελμα από μια συγκεκριμένη λίστα. Ενώ του δόθηκε μια κάρτα (ένα κομμάτι χαρτί) με μια σφραγίδα για να ταξιδέψει.
Από τη λίστα είχε διαλέξει το "έμπορος" . . .
Αυτό το δικαίωμα της επιλογής, του φάνηκε αλήθεια μια περίεργη πολυτέλεια. Από τις ελάχιστες πράγματι φορές που η απρόσωπη στρατιωτική υπηρεσία του επέτρεπε την επιλογή.
Όταν έφτασε στην Κύπρο του δόθηκε μια τρίφυλλη κάρτα, γκρι χρώματος, με την φωτογραφία του επάνω, κάτι σαν πρόχειρη ταυτότητα, η οποία έγραφε επάνω το κανονικό ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα έμπορος και βεβαίωνε ότι ήταν γεννημένος στη Λάρνακα το 1965.
Δεν ήθελε λοιπόν καν να σκέφτεται την περίπτωση σύλληψης . . . δεν θα ήταν κι ότι το καλύτερο να δουν έναν "έμπορο" με διακριτικά ελλαδίτη ταγματάρχη !
Το υπουργείο άμυνας της Ελλάδας θα είχε βέβαια το δικαίωμα σε διπλωματικό επίπεδο . . να μην τον γνωρίζει καν . . .
Μοναδικές οι δύο επόμενες εικόνες. Από την «πρώτη γραμμή» στην ευρύτερη περιοχή της Λευκωσίας. Την ίδια στιγμή ο φωτογράφος δέχθηκε παρατήρηση για τις λήψεις . . όμως οι φωτογραφίες δεν σβήστηκαν !
 |
| Τουρκικό φυλάκιο κοντά στα φυλακισμένα μνήματα στη Λευκωσία (περιοχή Αγ. Ανδρέα). Διακρίνεται η τούρκικη σημαία στον ιστό. Αμέσως μπροστά η «ξερή» κοίτη του Πεδιαίου ποταμού ή Canli dere. Εδώ δεν υπάρχει "νεκρή ζώνη". |
 |
| Κατεχόμενη περιοχή. Άποψη (προς βορρά) από υπερυψωμένη σκοπιά στη «πράσινη» γραμμή. Στο βάθος διακρίνονται οι οικισμοί Ορτάκιοϊ και Κιόνελι. |
ΦΗΜΕΣ
Φίλος καλός ο Άντρος, της κυπριακής αστυνομίας, ειδικός σκοπευτής στα νιάτα του και πολυβραβευμένος μάλιστα.
Μια δυο φορές, πάνω σε συναισθηματική φόρτιση, του είχε εκμυστηρευτεί με λεπτομέρειες μερικά έντονα στιγμιότυπα από μάχες του '74.
Είκοσι χρονών ήταν τότε, στρατιώτης του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού* με διοικητή τον ήρωα αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Μπούτο.
Ο Άντρος δεν έκρυβε το θαυμασμό του για τον ψύχραιμο και στιβαρό τρόπο που αντιμετώπισε τις δύσκολες εκείνες καταστάσεις ο διοικητής, καθώς και την εμψύχωση που μετέδιδε στο προσωπικό, μέχρι τον θανάσιμο τραυματισμό του από ριπή που γάζωσε τη μια του πλευρά και το χέρι μέχρι ψηλά τον ώμο.
*(Το 286 ΜΤΠ, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Άντρου, διέθετε τα πολύ αξιόπιστα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BTR-152V, ανοιχτού τύπου με έξι τροχούς, τα οποία κατασκευάζονταν στην τότε Σοβιετική Ένωση)
Προχωρημένο όμως ήταν πια το πρωινό εκείνης της φθινοπωρινής Κυριακής, κάπου λίγο έξω απ' τη Λευκωσία. Ανάμεσα σε μερικούς χαμηλούς λόφους απλωνόταν μια πράγματι τεράστια περιοχή σκοπευτηρίου. Ολυμπιακών διαστάσεων του είχαν πει . . .
Η μικρή παρέα πέρασε την είσοδο και το χώρο υποδοχής, με τα τυπικά κτίρια γραφείου, γύρω από ένα είδος περιστυλίου και ανηφόρησαν περπατώντας κάμποσο.
Έφτασαν σ' ένα μικρότερο χώρο περικλεισμένο από χαμηλά χωμάτινα αντερείσματα, ενώ στο έδαφος υπήρχαν διάσπαρτοι κάλυκες κυνηγετικού όπλου.
Μαζί τους και μια φίλη, λάτρης του αθλήματος και καλή σκοπεύτρια. Η Μπέτυ χυμώδη κοκκινομάλλα, σαγηνευτικά έξυπνη αλλά και θανάσιμα εύστοχη.
Ο Άντρος τοποθέτησε ένα μικρό χάρτινο στόχο σε απόσταση 20-25 μέτρα περίπου. Έβγαλε από τη ζώνη του ένα 9άρι cz 75 και γάζωσε στην κυριολεξία την μικρή μαύρη κουκκίδα στο κέντρο του χαρτιού.
«Σειρά σου» του είπε και τον κοίταξε . . .
Ο Μιχάλης απάντησε, πως μια και είχε γεμίσει τρύπες ο χάρτινος στόχος προτιμούσε να ρίξει σ ένα απ' τους άδειους κυνηγετικούς κάλυκες που βρισκόταν διάσπαρτοι στο έδαφος.
Η όμορφη Μπέτυ, προσφέρθηκε αυθόρμητα και τοποθέτησε το μικρό κομμάτι πλαστικού, με τη χάλκινη βάση προς τα κάτω, στην κορυφή ενός λεπτού μεταλλικού πασσάλου, που βρισκόταν γύρω στα 40 μέτρα απόσταση, όπως της υπέδειξε ο Ξενογιάννης.
Τράβηξε, από τη θήκη που είχε πάνω του, ένα περιποιημένο μαύρο sig sauer legion 9άρι, με τη χαρακτηριστική χρυσή άγκυρα χαραγμένη στο κλείστρο του. Σημάδεψε όσο έπρεπε . . και στο κενό του παλμού της καρδιάς πίεσε αργά την σκανδάλη . . . ξαφνικά ο κάλυκας του κυνηγετικού τινάχτηκε στον αέρα σε κομμάτια.
Όμως η σημερινή επίσκεψη στο σκοπευτήριο είχε καλύτερη κατάληξη.
Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα και είχαν πιάσει το γωνιακό τραπεζάκι στο προσεγμένο καφέ του περίβολου με την καταπληκτική βορεινή θέα, το οποίο πρόσφερε μαζί με τα βραζιλιάνικα χαρμάνια κι αυτό το περίφημο κέικ με τις πολλές στρώσεις.
Κάμποσο καιρό αργότερα, δεν μπορούσε να καταλάβει πως μυστηριωδώς κυκλοφόρησε η φήμη ότι είναι ένας εξαιρετικός σκοπευτής.
Του το επισήμαναν για πρώτη φορά κάτι "κουτσομπόληδες" της παρέας. Ήταν μόλις λίγες βδομάδες αργότερα, σε μια δεξίωση που ήταν καλεσμένος στο πολυτελέστατο Laiki sporting club, που βρίσκεται σ' ένα προάστιο της Λευκωσίας κάπου κοντά στα Λατσιά.
Δεν ήταν όμως ο τύπος που του άρεσε η πολυτέλεια και θα μπορούσε κάποιος να τον συναντήσει να απολαμβάνει την αγαπημένη του ντόπια λιχουδιά, το παραδοσιακό σιάμιση, στο πρόχειρο καντινομάγαζο τύπου passage, κάτω απ' τις κερκίδες του παλιού σταδίου στο κέντρο της πόλης, ακριβώς απέναντι από τη λέσχη αξιωματικών της εθνικής φρουράς.
Ίσως λοιπόν τελικά, να ήταν αυτή η φήμη του σκοπευτή, που οδήγησε την προϊσταμένη διοίκηση να του αναθέσει την άνοιξη της επόμενης χρονιάς την οργάνωση της σκοπευτικής ομάδας, για τους αγώνες που θα γινόταν στο στρατόπεδο της μοίρας καταδρομών στο Σταυροβούνι.
Θυμόταν ότι είχαν διακριθεί τότε, όπως θυμόταν και την όμορφη διαδρομή μέχρι εκεί, μέσα από χαμηλούς πευκόφυτους λόφους, με την παλαίφατο Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού να δεσπόζει σε υψόμετρο 750 μέτρων, στην κορυφή ενός βραχώδους βουνού, κοντά στο χωριό Κόρνος.
Πολλές οι εκκλησίες και τα μοναστήρια στο μεγάλο νησί.
Του είχε κάνει άλλωστε εντύπωση τον πρώτο καιρό, η πληθώρα των πιστών όλων των ηλικιών που κατέκλυζαν τις εκκλησίες κάθε Κυριακή, πέρα απ' τις μεγάλες και επίσημες εορτές.
Να ήταν άραγε η ανασφάλεια του ακριτικού και πολύπαθου αυτού τόπου που τους έκανε να ενώνονται γύρω από την θρησκεία;
Ίσως τελικά ο θεός να μην κρύβεται μόνο στις λεπτομέρειες, όπως είχε πει κάποτε ο διάσημος γερμανοεβραίος αρχιτέκτονας Ρόε.
Μια άλλη επίσκεψη που του είχε μείνει στο μυαλό, ήταν σε φυλάκιο κοντά στον ιππόδρομο, στην περιοχή του Αγίου Παύλου. Ήταν ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο διώροφης μονοκατοικίας δεκαετίας του '70 με μικρή μπαλκονοαυλή στην είσοδο και περίβολο. Ένας δρόμος το χώριζε, από το τούρκικο φυλάκιο παραδίπλα.
Θα ήταν περασμένες 10 το πρωί όταν μπήκε μέσα στο κτίριο, δεν υπήρχε τίποτα, ούτε καρέκλα, μόνο οι τοίχοι και τσουβάλια με χώμα στοιβαγμένα χτιστά σε διπλή σειρά δίπλα τους, μέχρι το ύψος των παραθύρων.
Ανέβηκε από την εσωτερική σκάλα στον πάνω όροφο.
Εκεί βρήκε μια παρέα νεαρών στρατιωτών καθισμένων κατάχαμα να καθαρίζουν τον οπλισμό τους. Κάθισε για λίγο σ' ένα ξύλινο κασόνι που βρήκε πρόχειρο και συζήτησε μαζί τους. Στη γωνία της αίθουσας ένας απ' αυτούς κρατούσε και έβαζε λάδι συντήρησης σ' ένα σωλήνα εκτόξευσης αντιαρματικών βλημάτων RPG.
Τον ρώτησε αν έχει κάνει ποτέ βολή μ΄αυτό . . όχι του είπε με προφανή ειλικρίνεια. . του έκανε δυσάρεστη εντύπωση . . μάλλον ω μη γέννητο θα μάθαινε πως λειτουργεί αυτό το μαραφέτι αν χρειαζόταν στην πράξη και εν ώρα ανάγκης σκέφτηκε !
Κοντά όμως στην ίδια περιοχή, στο roundabout της Αγίου Παύλου και Φαλήρου, σε μια άκρη, την καλοκαιρινή περίοδο και ορισμένες μόνο μέρες τη βδομάδα, υπήρχε ένας μικρός παραδοσιακός φούρνος πάνω σε παλιό ξύλινο κάρο. Ήταν χτιστός με πυρότουβλα και σοβατισμένος απ' έξω με άσπρο κονίαμα.
Ιδιοκτήτης ένας ηλικιωμένος τύπος που έμοιαζε καταπληκτικά με τον Ζαμπέτα.
Είχαν γνωριστεί και του είχε βγάλει το παρατσούκλι «ο ζαμπέτας».
Όχι πως δεν του άρεσε του παππού, ο οποίος κάθε φορά τον καλωσόριζε με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή του και με τις ίδιες λέξεις . . . «καλώς τον ταγματάρχη μας»!
Κατά το απογευματάκι είχε και πούλαγε περιποιημένες ψημένες μερίδες οφτό(ν) κλέφτικο(ν) σε δυχτάκι.
Θυμόταν τους αστεϊσμούς που αντάλλασσαν μέχρι να του πακετάρει για το σπίτι τις σπέσιαλ μερίδες, με το καταπληκτικό αρνίσιο κρέας και τις πεντανόστιμες ξεροψημένες κυπριακές πατάτες κομμένες στα τέσσερα . . .
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ Μ' ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ
Το 2001, η Κύπρος όδευε με αξιώσεις και με τη βοήθεια της Ελλάδας, στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση*.
Οι τούρκοι είχαν «αφηνιάσει» και δήλωναν μέσω της επίσημης κυβέρνησης τους ότι «θα αντιδράσουν με κάθε μέσο».
Είχαν δε αρχίσει συνεχείς αερομεταφορές νέων δυνάμεων στο κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμβου.
*(Η Κύπρος τελικά εντάχθηκε πλήρως στην ΕΕ την 1η Μαΐου 2004, παρά τις αντιδράσεις της τούρκικης πλευράς)
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ξενογιάννης είχε συναντηθεί με τον αρχηγό της εθνικής φρουράς, τον στρατηγό Φλωράκη και τις περισσότερες ήταν μαζί του και ο Χάσικος, ο υπουργός άμυνας. Αχώριστοι του φαινόταν οι δυο τους.
Στην άσκηση «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ-2001» κατά την επίσκεψή του στην ταξιαρχία της Λευκωσίας, και στον χώρο στρατοπεύδευσης της μονάδας του Ξενογιάννη και θέλοντας προφανώς να δει αντιδράσεις, είχε πετάξει με το ελικόπτερο πάνω από τον καταυλισμό με τις σκηνές των εφέδρων.
Έκανε δύο κύκλους σε χαμηλή υπέρπτηση, δημιουργώντας ένα "μείγμα" σκόνης σε πολύ δυνατούς στροβίλους αέρα και θορύβου από τον κινητήρα του χιούι, ανακατεμένο με το χαρακτηριστικό πλατάγισμα των πτερύγων του έλικα.
Ορισμένες κακοστημένες σκηνές κάποιων βαριεστημένων κύπριων εφέδρων βρέθηκαν να "πετούν" σαν ανισόρροποι χαρταετοί στον αέρα και οι ίδιοι να τρέχουν σαν τρομαγμένα ποντίκια δεξιά κι αριστερά . . ένα θέαμα πραγματικά για γέλια . .
Τελευταία φορά που τον χαιρέτησε με χειραψία ήταν τότε που του απένειμαν το τιμητικό μετάλλιο της κυπριακής δημοκρατίας. Λίγο καιρό αργότερα έγινε το τραγικό ατύχημα.
Εκείνη τη βραδιά είχε 24ωρη υπηρεσία ως επόπτης ασφαλείας της τέταρτης ταξιαρχίας στη Λευκωσία.
Λίγο μετά τις μία τη νύχτα χτύπησε το τηλέφωνο και τον ενημέρωσε η φρουρά της κεντρικής πύλης ότι είχε έρθει κάποιος αξιωματικός.
Σκέφτηκε ότι ως συνήθως θα ήταν εξωτερική έφοδο και τους έδωσε εντολή να τον οδηγήσουν στη μονάδα του στρατοπέδου που είχε εξουσιοδότηση να κάνει έλεγχο.
«Θέλει εσάς» του απάντησε ο αρχιφύλακας του φυλακίου.
Έμεινε για δυο δεύτερα αμίλητος με το ακουστικό στο αυτί και με εμφανή έκπληξη του είπε να τον οδηγήσει στο διοικητήριο της ταξιαρχίας.
Δεν είχαν περάσει 10 λεπτά και στο γραφείο του βρισκόταν ένας κύπριος αντισυνταγματάρχης, τον οποίο δεν είχε δει άλλη φορά.
Του συστήθηκε και του έδειξε την στρατιωτική του ταυτότητα, ήταν του γενικού επιτελείου εθνικής φρουράς.
Ο βραδινός αυτός επισκέπτης του παρέδωσε ένα περίεργο σήμα κλεισμένο σε φάκελλο αλληλογραφίας.
Περίεργος όμως του φάνηκε και ο ίδιος ο αγγελιοφόρος, όπως περίεργος και πρωτότυπος ήταν και ο τρόπος μεταφοράς του εγγράφου. Προβλεπόταν βέβαια αυτή η διαδικασία για πολύ σοβαρές καταστάσεις που απαιτούσαν ιδιαίτερη μυστικότητα και ασφάλεια της πληροφορίας.
Τι συμβαίνει . . τον ρώτησε ο Ξενογιάννης τυπικά μόλις παρέλαβε τον φάκελλο, αποκρύπτοντας την μικρή ανησυχία που του είχε προκαλέσει αυτή η επίσκεψη.
Διαβάστε το σήμα κύριε ταγματάρχα . . του απάντησε ψυχρά, ενώ κάθισε σε μία από τις δυο ξύλινες καρέκλες που βρισκόταν κοντά στην πόρτα του γραφείου.
Ο Ξενογιάννης, κάθισε στο γραφείο που βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το βορινό παράθυρο, απ' το οποίο την ημέρα μπορούσε κανείς να δει τους πρόποδες του Πενταδάκτυλου και με το μάτι να διακρίνει τις δυο σημαίες πάνω του που έμοιαζαν σαν ένα άσχημο τατουάζ.
Άνοιξε και διάβασε με προσοχή το έγγραφο.
Βαθμός προτεραιότητας "Αστραπιαίο" . . που σήμαινε άμεση εφαρμογή!
Αναφερόταν σε έκτακτη άσκηση που εξελισσόταν εκείνη την ώρα, με εμπλοκή και μετακίνηση της μονάδας ταχείας επέμβασης της ταξιαρχίας.
Στο τέλος υπέγραφε ο αντιστράτηγος Φλωράκης Ευάγγελος.
Σήκωσε αργά το κεφάλι του αφού πρώτα κοίταξε το ρολόι στο χέρι του και απευθυνόμενος στον αγγελιοφόρο τον ρώτησε ήρεμα, ψύχραιμα και αργά, σαν να ζητούσε την επιβεβαίωση ή σαν να ήθελε να τον ψυχολογήσει, κοιτάζοντάς τον βαθιά στα μάτια.
«Θα βγάλουμε μέσα στη Λευκωσία . . στις δυο τα ξημερώματα . . μια ολόκληρη ίλη αρμάτων να τη διασχίσει από τη μια άκρη στην άλλη;
Έχετε σκεφτεί ότι θα ξεσηκώσουμε την πόλη . . ;!»
«Ότι λέει η διαταγή(ν) κύριε(ν) . . » του απάντησε με την ίδια ψυχρότητα ο αντιπαθητικός πια επισκέπτης.
Δεν θα τον ήθελε τον τύπο ούτε για δεκανέα στη μονάδα του, σκέφτηκε κι ας μην τον ήξερε καθόλου.
Κοίταξε στ' αριστερά του, πάνω στο τοίχο, ακριβώς στο ύψος της πλάτης της δερμάτινης περιστρεφόμενης καρέκλας του γραφείου του. Ήταν τοποθετημένο με προσοχή ένα κόκκινο κουμπί συναγερμού.
Με το πάτημα ενεργοποιούσε τη σειρήνα συναγερμού στην επιλαρχία τεθωρακισμένων που βρισκόταν στο βορειοανατολικό τμήμα του στρατοπέδου. Αμέσως μια ίλη, καμιά 20αρια περίπου ευέλικτα βραζιλιάνικα άρματα cascavel, με τα πληρώματα τους, φουλαρισμένα καύσιμα και πυρομαχικά, έβαζαν μπρος τις θορυβώδεις μηχανές τους και περίμεναν οδηγίες.
Η σειρήνα χτύπαγε τόσο στο γραφείο του ιλάρχου όσο και στο θάλαμο των στελεχών. Όλοι αυτοί έπρεπε ακόμη και όταν έπεφταν για ύπνο να φοράνε τη φόρμα και τα άρβυλα δεμένα, ντυμένοι κανονικά δηλαδή . . και ήταν ζήτημα αν κοιμόταν!
Σήκωσε το εσωτερικό τηλέφωνο που βρισκόταν στο γραφείο του και κάλεσε τον διοικητή της ίλης των αρμάτων ο οποίος απάντησε αμέσως . . τον ενημέρωσε για την αποστολή του . .
Μετά πάτησε το κόκκινο κουμπί στον τοίχο . . . κι αμέσως ξεκίνησε την διόλου ευχάριστη διαδικασία να τηλεφωνεί άγρια χαράματα στα σπίτια των βασικών αξιωματικών της ταξιαρχίας για να έρθουν στο στρατόπεδο. Όλα σύμφωνα με το σχέδιο συναγερμού . . Εκείνο το βράδυ αναστάτωσε η αλήθεια είναι αρκετές οικογένειες συναδέλφων του. Στα περισσότερα τηλέφωνα απάντησαν οι γυναίκες τους. Αγουροξυπνημένες φωνές με μια μεγάλη δόση ανησυχίας στο τόνο τους. Οι ίδιες σύζυγοι που τώρα η πολιτεία αρνείται την σύνταξη σε τυχόν ω μη γένοιτο χηρεία!
Ξεκίνησε από τον συνονόματο και συντοπίτη του, με καταγωγή από ένα χωριό του Ρεθύμνου, τον υποστράτηγο διοικητή της ταξιαρχίας. Συνομίλησε μαζί τους σύντομα ενώ ακουγόταν παράλληλα στο τηλέφωνο και το δυνατό βουητό των αρμάτων που εγκατέλειπαν το στρατόπεδο από την κεντρική πύλη.
Δεν πέρασε μισή ώρα και το διοικητήριο άρχισε να έχει φώτα και ζωή, με στελέχη να πηγαινοέρχονται βιαστικά στον κεντρικό διάδρομο και στα γραφεία.
Κατά τις 6 το ξημέρωμα, μόλις του είχαν φέρει στο γραφείο του επόπτη ένα καφέ φραπέ που είχε ζητήσει, δεν είχε προλάβει να πιει γουλιά και βλέπει στο ελληνικό κανάλι του ΑΝΤ1 να αναφέρουν ως έκτακτη είδηση την πτώση στρατιωτικού ελικοπτέρου στην Κύπρο με νεκρούς!
Επέβαιναν σ' αυτό αξιωματικοί και ο αρχηγός της εθνικής φρουράς.
Τελικά αυτοί οι δημοσιογράφοι της ιδιωτικής τηλεόρασης δεν έχουν τον θεό τους . . τα δίνουν όλα για την πρωτιά στην είδηση . . έστω κι αν είναι με μισές λέξεις.
Ενημέρωσε και τους υπόλοιπους στο στρατηγείο . . .
Κατά τις 8 δέχθηκε τηλεφώνημα στο κινητό του από Ηράκλειο . . ήταν συγγενής που άκουσε την είδηση και ανησύχησε για τον ίδιο . . .
Θυμάται ότι για πολλές μέρες όλη η Κύπρος πενθούσε. Όλα τα τηλεοπτικά κανάλια είχαν συνεχώς αυτό το διάστημα αφιερώματα πλαισιωμένα με κυπριακά τραγούδια του αγώνα για το Στρατηγό Φλωράκη αλλά και τους άλλους ήρωες του ελικοπτέρου. Ήταν πια ο πιο σύγχρονος από τους ήρωες του μαρτυρικού νησιού.
ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ
Κρήτη 1974 - 75, τετάρτη δημοτικού.
Ένα γράμμα φτάνει στο δημοτικό σχολείο Βώρων, κάπου στα νότια του Ηρακλείου στην Κρήτη.
Έγραφε . . .
«. . είμαστε η τετάρτη τάξη του δημοτικού σχολείου Ορμενίου, στο πιο βόρειο μέρος της Ελλάδας και στέλνουμε το γράμμα αυτό στο δημοτικό σχολείο Βώρων, σε ένα από τα πιο νότια χωριά της πατρίδας μας . . »
Το γράμμα εκπαιδευτικού τύπου, γραμμένο από κάποιο μαθητή με μέριμνα των εκεί δασκάλων,περιέγραφε απ' όσο θυμόταν λαογραφικά στοιχεία της περιοχής και άλλες ασχολίες και συνήθεις των κατοίκων.
Η δασκάλα της τάξης ανέθεσε στον εννιάχρονο τότε Ξενογιάννη ν' ασχοληθεί και να ετοιμάσει την απάντηση, δίνοντάς του και αυτό το "περίεργο" για τα τότε σχολικά δεδομένα γράμμα.
Θυμόταν ότι παρά την δυσκολία για το παιδικό τότε μυαλό του, η διαδικασία της έρευνας που έκανε αυθόρμητα για να βρει το ιστορικό της ονοματοδοσίας, του γραφικού και όμορφα ρυμοτομημένου χωριού, ήταν τελικά μια ευχάριστη περιπέτεια.
Ένας τόπος που περισσεύει το πράσινο τόσο στις άκρες των δρόμων όσο και στις αυλές των παραδοσιακών πετρόχτιστων σπιτιών του. Γεμάτες από πορτοκαλιές μανταρινιές και λεμονιές . . .
Οι κολλητοί του βοήθησαν τότε φέρνοντας ο καθένας από μια ιστορία που είχε ακούσει κάποιος από την οικογένεια να φημολογείται και να εξιστορείται από παλιά . . πάππου προς πάππου.
Εκείνη η ιστορία που του έκανε εντύπωση και που την άκουσε από τους περισσότερους, ήταν αυτή με τον δευτερότοκο γιο του μυθικού Βασιλιά Ροδάμανθυ της αρχαίας Φαιστού, τον Βώρο.
Η ιστορία του χωριού χάνεται πράγματι στο βάθος των αιώνων, με αδιάλειπτη την κατοίκησή του.
Η περιοχή άρεσε πολύ στον Βώρο, την οποία δεν παρέλειπε να επισκέπτεται και να κυνηγά συχνά. Έτσι λοιπόν στο χώρο κοντά στην κοίτη του ποταμού που κατασκευάστηκαν τα πρώτα κτίσματα δόθηκε το όνομά του.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΕΒΡΟΣ
Διδυμότειχο . . Άνοιξη 2004.
Τον βρίσκει διοικητή των επικοινωνιών της XVI Μηχανοκίνητης Μεραρχίας, της μεγαλύτερης και ισχυρότερης μεραρχίας του ελληνικού στρατού.
Της μεραρχίας του βορείου Έβρου που περιλαμβάνει και το Ορμένιο.
Η αρχική τοποθέτησή του ήταν ως διοικητής της μονάδας του 16 ΛΔΒ, από τον Αύγουστο του 2002.
Όταν όμως μετά από ένα χρόνο περίπου έμεινε κενή η θέση του προϊσταμένου του, θέση παλιού αντισυνταγματάρχη, που στην ουσία ήταν σύμβουλος του στρατηγού για τις επικοινωνίες και όχι μόνο, ο ίδιος ο μέραρχος τον πρότεινε για αντικαταστάτη (διοικούσε στην ουσία πέντε ανεξάρτητους λόχους που ο καθένας είχε ως διοικητή ταγματάρχη ή τριάστερο λοχαγό).
Και παρ' όλο που τον είχαν ρωτήσει από το Γενικό Επιτελείο στην Αθήνα, εάν ήθελε να του στείλουν ανάλογου βαθμού αξιωματικό, αυτός επέμεινε στην επιλογή του.
Του το είχε εκμυστηρευτεί κάποια από τις φορές που βρέθηκε στο γραφείο του, μαζί με κάποιους από τους διοικητές ταξιαρχιών.
Μια συνηθισμένη Κυριακή, ήταν λίγο μετά το τέλος της λειτουργίας όταν χτύπησε το κινητό του . . τον καλημέρισε γυναικεία φωνή . . τυπική . . συγνώμη κύριε Ξενογιάννη αλλά σας θέλει ο στρατηγός στο γραφείο του.
Έκλεισε το τηλέφωνο . . να πάρει Κυριακάτικα . . μονολόγησε.
Το περίεργο βέβαια σ' αυτή τη θέση και σ' αυτή τη μονάδα θα ήταν να μη τον καλούσε.
Σε λίγο έμπαινε στο στρατηγείο . . πέρασε το γραφείο της υπασπίστριας, που του είχε τηλεφωνήσει πριν λίγο, του χαμογέλασε τυπικά και τον ακολούθησε μέχρι την πόρτα του ευρύχωρου και σχεδόν πολυτελούς γραφείου του μεράρχου, καλυμμένο στους τοίχους μ' ένα είδος εσωτερικής ξύλινης μπουαζερί . . εκεί βρισκόταν ήδη καθισμένοι το «σκληρό κομάντο» ο ταξίαρχος της 30 ταξιαρχίας και άλλοι δύο διοικητές ταξιαρχιών . . τον καλωσόρισε ο μέραρχος . . «τι θα πιεις» . . «μια . . πορτοκαλάδα στρατηγέ» . . είπε σοβαρός και λίγο διστακτικός . . και η απάντηση του στρατηγού Καραβία, με την μπάσα χαρακτηριστική φωνή, στην υπασπίστρια που περίμενε . . «καλά . . καλά . . φέρε μια πορτοκαλάδα με ουίσκι και σ αυτόν . .».
Μπήκε και κάθισε στον τριθέσιο δερμάτινο καναπέ ο οποίος βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το γραφείο του στρατηγού όπου καθόταν ήδη ο ένας από τους τρεις ταξίαρχους.
Ήθελαν την άποψη του για τις επικοινωνίες και το υπόγειο δίκτυο . . .
Ο υποστράτηγος Καραβίας ήταν ένας ευπαρουσίαστος, αυστηρός στην εμφάνιση καταδρομέας, που είχε αντικαταστήσει τον επίσης σκληροτράχηλο Δαρδάνη, ο οποίος είχε προαχθεί σε αντιστράτηγο και είχε τοποθετηθεί διοικητής στο Δ σώμα στρατού στην Ξάνθη, στο οποίο ανήκε και η δεκάτη έκτη του Διδυμοτείχου.
Ο Ξενογιάννης χαρακτήριζε τον Δαρδάνη ως την «αλεπού του Έβρου» σε παράφραση του γνωστού ιστορικού τίτλου της «αλεπού της ερήμου» που χαρακτήριζε τον χαρισματικό Ρόμελ.
Ο Δαρδάνης ήταν ο τύπος του στιβαρού και ψύχραιμου ηγέτη. Γνώστης της περιοχής αλλά και του προσωπικού του, μιας και γνώριζε αλλά και θυμόταν το όνομα του κάθε διοικητή μέχρι και της πιο μικρής ανεξάρτητης υπομονάδας της μεγάλης αυτής μεραρχίας.
 |
Θα ήταν αρχές του χειμώνα όταν ένα ψυχρό χαμηλό βαρομετρικό έφερε πολικές θερμοκρασίες στην περιοχή. Στο επίπεδο των μείον 15 βαθμών κελσίου.
Ο τότε μέραρχος Δαρδάνης, ως γνήσιος καταδρομέας, διέταξε όλες τις μονάδες να τροποποιήσουν το πρόγραμμα εκπαίδευσης της επόμενης ημέρας ώστε να περιλαμβάνει μια σύντομη πορεία 8 χιλιομέτρων.
Ο χρόνος που χρειάζεται για να διανυθεί αυτή η απόσταση από κινούμενο πεζοπόρο τμήμα είναι περίπου 2 ώρες. Όμως μαζί με την προετοιμασία τον απαιτούμενο έλεγχο από τους αξιωματικούς και τυχόν άλλες καθυστερήσεις, ο συνολικός χρόνος έφτανε κοντά τις 3 με 4 ώρες έξω στην πολική θερμοκρασία.
Όταν είσαι εκτεθειμένος σε τέτοια θερμοκρασία για μια με δυο ώρες, αρχίζει το δέρμα σου να μουδιάζει και να μην νιώθεις καθόλου τα αυτιά σου και τη μύτη.
Δεν αποτελούσε υπερβολή λοιπόν η ανυπόφορη αίσθηση που ένοιωθε ο Ξενογιάννης κατά τη διάρκεια της πορείας στο πρόσωπό του, παρά την φουλ φέις μάλλινη κουκούλα που φόραγε με τρύπες στα μάτια και το στόμα.
Δεν ένοιωθε λοιπόν καθόλου τ' αυτιά του, παρόλο που τ' ακούμπαγε με το καλυμμένο με γάντι χέρι, αλλά ούτε και τη μύτη του. Είχαν μουδιάσει μέχρι τη βάση τους.
ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Μάρτιος του 2004 και ενώ η χώρα ετοιμαζόταν για ολυμπιακούς αγώνες το καλοκαίρι, η μονάδα ήταν ήδη 8 μέρες έξω σε καταυλισμό. Ένα βαρετό κι ως συνήθως εξουθενωτικό 4ημερο εκπαίδευσης και στο "καπάκι" άλλες 4 μέρες άσκηση επικοινωνιών, σύνολο 8 συνεχόμενες ημέρες.
Παρασκευή, γεμάτο απόγευμα . . Είχαν αρχίσει να επιστρέφουν από το μεσημέρι στο στρατόπεδο. Μπήκε στη θέση του και το τελευταίο όχημα λίγο πριν το σούρουπο.
Κάθισε στο γραφείο, έριξε μια ματιά στο φάκελο με τα εισερχόμενα που του έφερε η όμορφη και νεαρή μόνιμη λοχίας, ικανότατη φιλότιμη και πανέξυπνη.
Ήταν η πρώτη μόνιμη υπαξιωματικός από τη ΣΜΥ με την οποία συνεργαζόταν και του είχε κάνει εντύπωση η διαφορά στον επαγγελματισμό, τον οποίο σίγουρα είχε αποκτήσει λόγω της εκπαίδευσης στη σχολή. Καμία σχέση με τις εθελόντριες που υπήρχαν μέχρι τότε.
Του έκοψε όμως τη σκέψη το πρώτο σήμα που είδε πάνω στη στοίβα με το χαρτομάνι με διαβάθμιση ΑΠΟΡΡΗΤΟ - ΕΠΕΙΓΟΝ.
Σίγουρα η "μικρή" το είχε δει και το είχε αξιολογήσει ως σοβαρό για να το βάλει πρώτο!
Διάβασε . . "Με τη λήψη και εντός τεσσάρων ημερών αναφέρατε ετοιμότητα εφαρμογής σχεδίου «Ορφέας»". . .
 |
Το εξωτερικό τμήμα του ηλεκτροοπτικού αισθητήρα
με τις ειδικές κάμερες και τον τρίποδα, από το
οποίο μεταφέρεται η εικόνα στην τερματική οθόνη χειρισμού.
Τοποθετημένος σε περιοχή του βορείου Έβρου.
|
Η μικρή αυτή λοφοσειρά δεσπόζει της πεδινής περιοχής απέναντι ακριβώς από το Κάραγατς και την Αδριανούπολη.
Αφορούσε την παρουσίαση του «ηλεκτροοπτικού αισθητήρα», ενός νέου και σχετικά ογκώδους μηχανήματος παρατήρησης για πολύ μεγάλες αποστάσεις. Αποτελείται από ειδικές κάμερες ημέρας και νύχτας, με υπέρυθρες και ειδικό τερματικό laptop χειρισμού με joystick και με οθόνη μεγάλης ανάλυσης.
Στην μεγάλη οθόνη του υπολογιστή που ήταν τοποθετημένος στον υπερυψωμένο χώρο του φυλακίου μέσα από την τζαμαρία, παρακολουθούσαν τις εικόνες που έφερνε το μηχάνημα από απόσταση 15 με 20 χιλόμετρα περίπου, ίσως και παραπάνω. Έβλεπαν "πιάτο" την Αδριανούπολη, το τζαμί με τον μιναρέ μέχρι και τα κτίρια του τουρκικού επιτελείου.
Ο χειριστής είχε εντοπίσει ένα κοπάδι σ' ένα ξέφωτο, κάπου κοντά στο Κάραγατς και είχε ζουμάρει . .
Στο τέλος της ενημέρωσης ο υποστράτηγος ρώτησε τι είναι αυτό που έδειχνε η οθόνη . . γιδοπρόβατα του απάντησε ο ταγματάρχης . . και πως κατάλαβες τον ρώτησε με λίγο κεφάτη ειρωνεία ότι είναι πρόβατα και όχι γελάδια . . (η εικόνα δεν φαινόταν πολύ καθαρά, παρά τις δυνατότητες του μηχανήματος, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας και των θερμικών ειδώλων που δημιουργούσε το περιβάλλον) . . διότι . . συνέχισε ο ταγματάρχης Ξενογιάννης δείχνοντας στην οθόνη . . αυτός εδώ είναι ο βοσκός (του έδειξε με το δάκτυλο στη μέση του κοπαδιού μια ανθρώπινη φιγούρα) και τα ζώα του φτάνουν στη μέση . . ο υποστράτηγος άλλαξε κουβέντα . . .
Το «προγεφύρωμα» του Κάραγατς είναι μια έκταση αρκετών τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Προβλέφθηκε για να καλύπτει την τουρκική πόλη της Αδριανούπολης, η οποία είναι χτισμένη στις όχθες του Έβρου.
Συνεπώς στην περιοχή εκείνη η Τουρκία έχει χερσαία σύνορα, μήκους 12 περίπου χλμ. με την Ελλάδα.
Η ανάληψη λοιπόν μιας επιθετικής ενέργειας από πλευράς τουρκίας στην περιοχή αυτή δεν προϋποθέτει τη «βιαία διάβαση» του Έβρου, αφού το ποτάμι βρίσκεται ήδη πίσω τους και είναι γεφυρωμένο με σταθερή γέφυρα.
ΕΙΚΟΝΕΣ
 |
| Χάρτης περιοχής Κάραγατς στο βόρειο Έβρο |
 |
| Η εξωτερική αντένα του ειδικού ραντάρ εντοπισμού κινήσεων και το μόνιτορ χειρισμού σε παρακείμενο κλωβό-όχημα. Τοποθετημένο σε περιοχή του βορείου Έβρου. Μπορεί να εντοπίσει από κινούμενο άνθρωπο μέχρι όχημα οποιασδήποτε κατηγορίας. |
Ο Ξενογιάννης μπήκε στο 3ο γραφείο της μονάδας του.
Ο νεαρός υπολοχαγός μαζί μ' ένα υπαξιωματικό του γραφείου κοίταζαν το σχέδιο «Ορφέας».
«Κύριε διοικητά το σχέδιο αφορά την ανακατάληψη του Κάραγατς» είπε ο υπολοχαγός για να λάβει την αυθόρμητη ερωτοαπάντηση . . «τι έκανε λέει» . . περίεργο του φάνηκε . .
Για να βρουν το συγκεκριμένο έγγραφο έψαξαν λίγο παραπάνω στους φοριαμούς . . ήταν λίγες σελίδες, κιτρινισμένες, δακτυλογραφημένες με γραφομηχανή και συραμμένες μεταξύ τους.
Η σχεδιασμένη ενέργεια αφορούσε στην εξάλειψη του προγεφυρώματος και σύμφωνα μ' αυτό η Μονάδα τους ήταν υπεύθυνη για τις επικοινωνίες της επιχείρησης, ενώ στην κύρια προσπάθεια εμπλεκόταν μια επιλαρχία αρμάτων λέοπαρντ.
Μια παλιά αρχιλοχίας, ντόπια και μεγαλύτερη σε ηλικία απ' τον διοικητή, θυμήθηκε ότι πρέπει να έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ξαναασχολήθηκαν μ' αυτό το θέμα, αλλά μόνο ως άσκηση σε χάρτη.
Ωστόσο είχαν ήδη φτάσει συμπληρωματικά σήματα που διευκρίνιζαν ότι θα είναι άσκηση με στρατεύματα και καθόριζαν την παρουσία πολυμελούς επιτροπής διαιτησίας από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας με επικεφαλής τον ίδιο τον υπαρχηγό του !
Άλλο πάλι και τούτο σκέφτηκε. Παραείναι τραβηγμένη τέτοια "τιμή" για μια απλή μεραρχιακή άσκηση !
Η ταλαιπωρία λένε πως είναι λέξη άγνωστη για τις μονάδες του Έβρου, όμως εδώ τώρα σήκωνε ένα αντίλογο αυτή η θεωρία.
Όλο το προσωπικό αν μη τι άλλο είχε επιστρέψει κουρασμένο από τη σχεδόν δεκαήμερη δραστηριότητα ημέρας και νύχτας, αν λάβει κανείς υπόψη και τις δυο επιπλέον μέρες προετοιμασίας και σίγουρα με το δίκιο του σκεφτόταν την ξεκούραση και τη θαλπωρή του σπιτιού για το σαββατοκύριακο τουλάχιστον.
Τι γκαντεμιά κι αυτή, σκέφτηκε . . μετά από τόσα χρόνια κάποιος επιτελικός νους στην Αθήνα σκέφτηκε να δοκιμάσει το κωλοσχέδιο και μας πέτυχε στο δόξαπατρί της ταλαιπωρίας.
Μόλις που θα ξεφύσαγαν ανακουφισμένοι οι τεχνικοί στον όρχο οχημάτων μετά την τακτοποίηση στα στέγαστρα και του τελευταίου ειδικοποιημένου οχήματος με τα περίπλοκα επικοινωνιακά συστήματα.
Δεν ήταν όμως λίγες οι φορές που αισθανόταν τυχερός με το προσωπικό της μονάδας του, τους συναδέλφους του.
Σα να ήταν διαλεγμένοι ένας κι ένας, καλοί χαρακτήρες και επαγγελματίες στην δουλειά τους.
Αυτόν όμως που ξεχώριζε και με το δίκιο του, ήταν ο υποδιοικητής, ο λοχαγός Βάιος Π. τυπικός τρικαλινός, ντόμπρος δυναμικός και φιλότιμος άντρας. Του στάθηκε δεξί και προπάντων έμπιστο χέρι σ' όλα τα δύσκολα.
Αυτός ήταν που ανέλαβε να ετοιμάσει και τις επερχόμενες υποχρεώσεις, το προσωπικό και τα μέσα, για την δραστηριότητα του σχεδίου και της τελοσπάντων άσκησης.
Τον ταγματάρχη τον κάλεσαν επειγόντως στο επιτελείο της μεραρχίας όπου και θα βρισκόταν όλο το επόμενο διάστημα της προετοιμασίας, γιατί τελικά η υπόθεση δε φαινόταν και τόσο απλή αφού ώρα με την ώρα εμπλεκόταν σ' αυτό και άλλα τμήματα της μεραχίας και όχι μόνο.
Είχαν καθοριστεί τακτικές συσκέψεις του επιτελείου μία το πρωί και μία αργά το απόγευμα. Είχε σουρουπώσει θυμόταν την ώρα που έμπαιναν στην αίθουσα επιχειρήσεων γύρω στις 7 το απόγευμα.
Τον ενοχλούσε που κάθε φορά έπρεπε να παραδίδουν τις συσκευές κινητών τηλεφώνων στον οπλίτη της στρατονομίας, που βρισκόταν στο διάδρομο έξω από την αίθουσα, ο οποίος τα τακτοποιούσε σ' ένα ειδικό κουτί τοποθετημένο στον τοίχο, στη κατάλληλη για τον κάθε επιτελή θέση. Έπρεπε για λόγους ασφαλείας να είναι χωρίς κινητό για όσο κρατούσε η σύσκεψη, μια με δυο ώρες περίπου, κι ας είχε στο σπίτι νεογέννητο ημερών και σε ξένο τόπο!
Καθώς πέρναγαν οι ώρες άρχισαν να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο απόρρητα και επείγοντα σήματα, τόσο στο γραφείο του στη διοίκηση επικοινωνιών στο κτίριο της μεραρχίας, όσο και στο άλλο γραφείο του στη μονάδα, στην άλλη άκρη του Διδυμοτείχου στο λόφο της Αγίας Φωτεινής, που τον προβλημάτισαν πολύ.
Αφορούσαν στην αποκατάσταση επικοινωνιών με εισεχόμενες μονάδες για ενίσχυση της ζώνης ευθύνης της μεραρχίας.
Δυο νεοεισερχόμενες μοίρες πυροβολικού στην περιοχή Καρωτής.
Η 21η τεθωρακισμένη ταξιαρχία, με τρεις επιλαρχίες λέοπαρντ, βόρεια της Δόξας.
Όλες από Κομοτηνή και έπρεπε να «κουμπώσουν» στις επικοινωνίες της δεκάτης έκτης.
Τα μεσάνυχτα νέα εισερχόμενη μονάδα, μια πυροβολαρχία πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων στην περιοχή πίσω από τον Αετό.
Περίεργη και πρωτοφανής κινητοποίηση για μια τόσο απλή άσκηση . . .
Το μεγαλύτερο όμως προβληματισμό του τον προκάλεσε το τηλεφώνημα που δέχθηκε νωρίς το πρωί της επομένης στο ειδικό κρυπτοτηλέφωνο του ΕΡΜΗ που είχε στο γραφείο του.
Ήταν ο συμμαθητής του από την σχολή . . ο Βασίλης. Διοικητής της μονάδας επικοινωνιών της 2ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας στην Βέροια.
Αφού τον καλημέρισε και αντάλλαξαν μερικές κουβέντες τον άκουγε ανήσυχο . . του λέει λοιπόν . . .Μιχάλη ήρθε σήμα και εφαρμόζουμε σχέδιο ΠΑΝΘΗΡΑΣ.
Και τι είναι αυτό το σχέδιο ρε Βασίλη . . . ;
Φορτώνουμε και κινούμαστε για Έβρο . . . συμβαίνει κάτι ;
Ξεροκατάπιε μ' αυτό που άκουσε . . . του απάντησε όμως ότι απλά έχουν άσκηση . . .
Έκλεισε το τηλέφωνο και σκέφτηκε για λίγο . . δεν είχε όρεξη να πιει γουλιά απ' τον καφέ που άχνιζε πάνω στο γραφείο του . .
Παρότι στη μονάδα επικρατούσε "τρέλα" αυτές τις μέρες από τις υποχρεώσεις και τις δραστηριότητες και κανένας δεν περίσσευε αλλά και ο χρόνος ήταν αφόρητα πιεστικός . . φώναξε τη βοηθό του και της ζήτησε να ειδοποιήσει τον ανθυπασπιστή Στελιόπουλο να έρθει αμέσως στο γραφείο του . . . του είχε εμπιστοσύνη.
Δεν πέρασαν μερικά λεπτά και ο Χρήστος έμπαινε στο γραφείο του διοικητή . .
Κλείσε την πόρτα, του είπε . .
Κοιτάχτηκαν στιγμιαία . . . άκου καλά, του λέει . . κάτι δεν πάει καλά μ' αυτή την ιστορία . . . κάτι δεν μ' αρέσει . . . πολύ και περίεργη κινητοποίηση για μια απλή ασκησούλα . .
Ο Στελιόπουλος τον κοίταζε με έκπληξη και προβληματισμό . . έλα ρε . . ψέλλισε με κάποια δυσπιστία . .
Τίποτα εξάλλου στην καθημερινότητα της περιοχής δεν προμήνυε οποιαδήποτε κλιμάκωση . . ο Έβρος, αλλά και όλη η χώρα, ζούσε την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων του ερχόμενου Αυγούστου, μα και της αναμονής της συμμετοχής της εθνικής ομάδας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τον Ιούνιο στην Πορτογαλία.
Άκου. . . του είπε, θα ενημερώσεις τη Μαργαρίτα . . μόλις την ειδοποιήσουμε . . να πάρει το αυτοκίνητο, τα παιδιά, θα περάσει να πάρει την Άννα και το μωρό . . δεν θα πάρουν τίποτα μαζί τους, μόνο ότι φοράνε και χωρίς καθυστέρηση θα φύγουν πίσω για Κομοτηνή, από την διάβαση του Άρη και όχι από το δρόμο στο ποτάμι . . .
θα την καλύψω εγώ στη μονάδα . . .
εσύ παράλληλα θα ειδοποιήσεις όσα στελέχη έχουν εδώ οικογένειες να τις διώξουν . . .
και πού σαι . . μέχρι τότε και εάν συμβεί η υποψία μου . . μη σου ξεφύγει κουβέντα . .
Ωστόσο στο σπίτι του δεν είχε πει τίποτα . . δεν χρειαζόταν ν' ανησυχήσει αυτή την ώρα . .
Έκτακτη σύσκεψη στην αίθουσα επιχειρήσεων της μεραρχίας.
Διευθυντές επιτελικών γραφείων και διοικητές όπλων, πυροβολικού, μηχανικού και διαβιβάσεων.
Ο διοικητής της μεραρχίας μπήκε στην αίθουσα με αρκετή καθυστέρηση και φανερά ανήσυχος.
Μόλις ο στρατονόμος, που ήταν απέξω, έκλεισε την ξύλινη επενδυμένη με ηχομονωτικό υλικό πόρτα της αίθουσας και ενώ περπάταγε ακόμα στην αίθουσα σκεπτικός, γύρισε προς τους παρευρισκόμενους και είπε δυνατά και κοφτά . . «θέλω τώρα προτάσεις για την καταστροφή της γέφυρας του Έβρου στο Κάραγατς».
Είναι η μοναδική γέφυρα του Έβρου από μπετόν αρμέ, που συνδέει την περιοχή του προγεφυρώματος Κάραγατς με την Ανδριανούπολη.
Σε προηγούμενες συσκέψεις είχαν δοθεί λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση στο προγεφύρωμα.
Από το πόσες οργανωμένες "φωλιές" αντίστασης υπάρχουν σε συγκεκριμένα σημεία της περιοχής, μέχρι τη δυνατότητα γεφύρωσης του ποταμού Έβρου.
Τις υπάρχουσες μόνιμες γέφυρες στην περιοχή, τις κοιτοστρώσεις του ποταμού, αλλά και τη δυναμικότητα της κάθε μιας σε συνεχή διάβαση αρμάτων.
Η κοιτόστρωση ποταμού, ανάλογα του εδάφους, της υποδομής, αλλά και των καιρικών συνθηκών, έχει μια συγκεκριμένη δυνατότητα διάβασης από ορισμένο αριθμό βαρέων οχημάτων, μέχρι να γίνει το σημείο ένας αδιάβατος βούρκος από λάσπη.
Μετά την αρχική έκπληξη από την όντως "περίεργη" πρόταση του διοικητή της μεραρχίας, μεταξύ χαμηλών ψιθύρων ακούστηκε να προτείνεται η αεροπορία.
«Ξεχάστε την αεροπορία» . . ακούστηκε να λέει δυνατά και κοφτά ο υποστράτηγος Καραβίας στους επιτελείς.
Περίεργο ακούστηκε το . . ."ξεχάστε την αεροπορία" . . , διότι τέτοια αποστολή εκτελείται συνήθως με εναέρια προσβολή.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση για όποιον έχει συνεργαστεί με αεροπόρους, γνωρίζει καλά ότι τις πρώτες μέρες πολέμου όλη η αεροπορία θα είναι απασχολημένη στη δική της μάχη. Τη μάχη για την απόκτηση της αεροπορικής υπεροχής εναντίον της εχθρικής αεροπορίας. Αυτή την χρονική περίοδο δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για εκτέλεση αποστολής εγγύς αεροπορικής υποστήριξης προς τις δυνάμεις εδάφους.
Το πυροβολικό, ακούστηκε από κάποιον άλλον . .
Τη σεναριολογία αυτή των ψιθύρων διέκοψε ο διοικητής πυροβολικού συνταγματάρχης Μπισθένης, λέγοντας κοφτά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την καταστροφή διότι έχει διασπορά βλημάτων.
Και είχε δίκιο . .
Το πυροβολικό δεν μπορεί να εκτελέσει βολή σημείου. Πάντοτε βάλει εναντίον τμήματος περιοχής και με σύνολο σωλήνων μαζί.
Ο Καραβίας γύρισε και κοίταξε τον Ξενογιάννη που όλη αυτή την ώρα δεν μίλησε.
Λέγε κρητικέ . . , του είπε.
Ο Ξενογιάννης τον κοίταξε ήρεμα από τη θέση που καθόταν και απάντησε σχεδόν αμέσως.
Δυο τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού γεμάτα με εκρηκτικά, να ανατιναχτούν πάνω στη γέφυρα, αφού πρώτα φτάσουν με την κάλυψη της επιλαρχίας που θα κάνει την εκκαθάριση της ευρύτερης περιοχής . . του είπε.
Επικράτησαν μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής στην αίθουσα . . . κι αμέσως ακούστηκε ο υποστράτηγος να του λέει μ ένα τόνο συγκρατημένης ειρωνείας, με διάθεση κεκαλυμμένου αστεϊσμού, που φάνηκε γνωστός στον Ξενογιάννη από άλλες κουβέντες τους παλιότερα.
Και γιατί δυο (τεθωρακισμένα); . . . Υποθέτοντας ότι θα λάμβανε απάντηση σχετικά με τον υπολογισμό των εκρηκτικών που απαιτούνταν για την καταστροφή του μπετόν αρμέ της γέφυρας. Σκέφτηκε δηλαδή, «σιγά ρε μεγάλε μην υπολόγισες και τα εκρηκτικά που απαιτούνται» !!!
Ο Ξενογιάννης το ίδιο ήρεμος και ατάραχος απάντησε κοφτά . . για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να φτάσει έστω το ένα πάνω στη γέφυρα !
Βγαίνοντας από την αίθουσα μετά το τέλος της σύσκεψης δέχθηκε τα διακριτικά παράπονα του διοικητή μηχανικού, του αντισυνταγματάρχη Σάββα Καλομοίρη.
Είχε δίκιο . . είχε μπει στα «χωράφια» του και στην ουσία του έβγαλε δύσκολη "δουλειά" . . όμως τον είχε ρωτήσει ο στρατηγός . . εξάλλου με τον Σάββα, αν και λίγα χρόνια μεγαλύτερος στη σχολή, είχαν καλή φιλία και συνεργασία . . τα γραφεία τους στην μεραρχία ήταν στον ίδιο διάδρομο δίπλα το ένα στο άλλο.
Τα πειράγματα μεταξύ τους "έδιναν κι έπαιρναν", με τελευταίο αυτό με τ' αυτοκίνητά τους. Ο Σάββας μόλις είχε αγοράσει το skoda το δίλιτρο και ο Ξενογιάννης δεν έχανε την ευκαιρία να τον πειράζει . . «καλά ρε Σάββα . . skoda ! . . βάλε τουλάχιστον ένα αυτοκόλλητο πάνω στο σήμα!», κι ο άλλος ετοιμόλογος . . «skoda; . . αλλά με μισό γκάζι τα διακόσια στην Εγνατία . . σκόνη θα κάνω το μπεμβέ . .»
Απ αυτή όμως τη συνάντηση είχε βγει πεπιεσμένος ότι και άλλοι είχαν την άποψη, έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά . . .
Καθώς πέρναγαν οι ώρες άρχισαν να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο απόρρητα και επείγοντα σήματα, τόσο στο γραφείο του στη διοίκηση επικοινωνιών στο κτίριο της μεραρχίας, όσο και στο άλλο γραφείο του στη μονάδα, στην άλλη άκρη του Διδυμοτείχου στο λόφο της Αγίας Φωτεινής, που τον προβλημάτισαν πολύ.
Αφορούσαν στην αποκατάσταση επικοινωνιών με εισεχόμενες μονάδες για ενίσχυση της ζώνης ευθύνης της μεραρχίας.
 |
| Συστοιχία Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ), κατά τη διάρκεια βολής. |
Η 21η τεθωρακισμένη ταξιαρχία, με τρεις επιλαρχίες λέοπαρντ, βόρεια της Δόξας.
Όλες από Κομοτηνή και έπρεπε να «κουμπώσουν» στις επικοινωνίες της δεκάτης έκτης.
Τα μεσάνυχτα νέα εισερχόμενη μονάδα, μια πυροβολαρχία πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων στην περιοχή πίσω από τον Αετό.
Περίεργη και πρωτοφανής κινητοποίηση για μια τόσο απλή άσκηση . . .
Το μεγαλύτερο όμως προβληματισμό του τον προκάλεσε το τηλεφώνημα που δέχθηκε νωρίς το πρωί της επομένης στο ειδικό κρυπτοτηλέφωνο του ΕΡΜΗ που είχε στο γραφείο του.
 |
| Λέοπαρντ σε περιοχή του Β. Έβρου |
Αφού τον καλημέρισε και αντάλλαξαν μερικές κουβέντες τον άκουγε ανήσυχο . . του λέει λοιπόν . . .Μιχάλη ήρθε σήμα και εφαρμόζουμε σχέδιο ΠΑΝΘΗΡΑΣ.
Και τι είναι αυτό το σχέδιο ρε Βασίλη . . . ;
Φορτώνουμε και κινούμαστε για Έβρο . . . συμβαίνει κάτι ;
Ξεροκατάπιε μ' αυτό που άκουσε . . . του απάντησε όμως ότι απλά έχουν άσκηση . . .
Έκλεισε το τηλέφωνο και σκέφτηκε για λίγο . . δεν είχε όρεξη να πιει γουλιά απ' τον καφέ που άχνιζε πάνω στο γραφείο του . .
Παρότι στη μονάδα επικρατούσε "τρέλα" αυτές τις μέρες από τις υποχρεώσεις και τις δραστηριότητες και κανένας δεν περίσσευε αλλά και ο χρόνος ήταν αφόρητα πιεστικός . . φώναξε τη βοηθό του και της ζήτησε να ειδοποιήσει τον ανθυπασπιστή Στελιόπουλο να έρθει αμέσως στο γραφείο του . . . του είχε εμπιστοσύνη.
Δεν πέρασαν μερικά λεπτά και ο Χρήστος έμπαινε στο γραφείο του διοικητή . .
Κλείσε την πόρτα, του είπε . .
Κοιτάχτηκαν στιγμιαία . . . άκου καλά, του λέει . . κάτι δεν πάει καλά μ' αυτή την ιστορία . . . κάτι δεν μ' αρέσει . . . πολύ και περίεργη κινητοποίηση για μια απλή ασκησούλα . .
Ο Στελιόπουλος τον κοίταζε με έκπληξη και προβληματισμό . . έλα ρε . . ψέλλισε με κάποια δυσπιστία . .
Τίποτα εξάλλου στην καθημερινότητα της περιοχής δεν προμήνυε οποιαδήποτε κλιμάκωση . . ο Έβρος, αλλά και όλη η χώρα, ζούσε την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων του ερχόμενου Αυγούστου, μα και της αναμονής της συμμετοχής της εθνικής ομάδας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τον Ιούνιο στην Πορτογαλία.
Άκου. . . του είπε, θα ενημερώσεις τη Μαργαρίτα . . μόλις την ειδοποιήσουμε . . να πάρει το αυτοκίνητο, τα παιδιά, θα περάσει να πάρει την Άννα και το μωρό . . δεν θα πάρουν τίποτα μαζί τους, μόνο ότι φοράνε και χωρίς καθυστέρηση θα φύγουν πίσω για Κομοτηνή, από την διάβαση του Άρη και όχι από το δρόμο στο ποτάμι . . .
θα την καλύψω εγώ στη μονάδα . . .
εσύ παράλληλα θα ειδοποιήσεις όσα στελέχη έχουν εδώ οικογένειες να τις διώξουν . . .
και πού σαι . . μέχρι τότε και εάν συμβεί η υποψία μου . . μη σου ξεφύγει κουβέντα . .
Ωστόσο στο σπίτι του δεν είχε πει τίποτα . . δεν χρειαζόταν ν' ανησυχήσει αυτή την ώρα . .
Έκτακτη σύσκεψη στην αίθουσα επιχειρήσεων της μεραρχίας.
Διευθυντές επιτελικών γραφείων και διοικητές όπλων, πυροβολικού, μηχανικού και διαβιβάσεων.
Ο διοικητής της μεραρχίας μπήκε στην αίθουσα με αρκετή καθυστέρηση και φανερά ανήσυχος.
Μόλις ο στρατονόμος, που ήταν απέξω, έκλεισε την ξύλινη επενδυμένη με ηχομονωτικό υλικό πόρτα της αίθουσας και ενώ περπάταγε ακόμα στην αίθουσα σκεπτικός, γύρισε προς τους παρευρισκόμενους και είπε δυνατά και κοφτά . . «θέλω τώρα προτάσεις για την καταστροφή της γέφυρας του Έβρου στο Κάραγατς».
Είναι η μοναδική γέφυρα του Έβρου από μπετόν αρμέ, που συνδέει την περιοχή του προγεφυρώματος Κάραγατς με την Ανδριανούπολη.
 |
| Είδος μόνιμης γεφύρωσης που υπάρχει στην περιοχή |
Από το πόσες οργανωμένες "φωλιές" αντίστασης υπάρχουν σε συγκεκριμένα σημεία της περιοχής, μέχρι τη δυνατότητα γεφύρωσης του ποταμού Έβρου.
Τις υπάρχουσες μόνιμες γέφυρες στην περιοχή, τις κοιτοστρώσεις του ποταμού, αλλά και τη δυναμικότητα της κάθε μιας σε συνεχή διάβαση αρμάτων.
Η κοιτόστρωση ποταμού, ανάλογα του εδάφους, της υποδομής, αλλά και των καιρικών συνθηκών, έχει μια συγκεκριμένη δυνατότητα διάβασης από ορισμένο αριθμό βαρέων οχημάτων, μέχρι να γίνει το σημείο ένας αδιάβατος βούρκος από λάσπη.
Μετά την αρχική έκπληξη από την όντως "περίεργη" πρόταση του διοικητή της μεραρχίας, μεταξύ χαμηλών ψιθύρων ακούστηκε να προτείνεται η αεροπορία.
«Ξεχάστε την αεροπορία» . . ακούστηκε να λέει δυνατά και κοφτά ο υποστράτηγος Καραβίας στους επιτελείς.
Περίεργο ακούστηκε το . . ."ξεχάστε την αεροπορία" . . , διότι τέτοια αποστολή εκτελείται συνήθως με εναέρια προσβολή.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση για όποιον έχει συνεργαστεί με αεροπόρους, γνωρίζει καλά ότι τις πρώτες μέρες πολέμου όλη η αεροπορία θα είναι απασχολημένη στη δική της μάχη. Τη μάχη για την απόκτηση της αεροπορικής υπεροχής εναντίον της εχθρικής αεροπορίας. Αυτή την χρονική περίοδο δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για εκτέλεση αποστολής εγγύς αεροπορικής υποστήριξης προς τις δυνάμεις εδάφους.
Το πυροβολικό, ακούστηκε από κάποιον άλλον . .
Τη σεναριολογία αυτή των ψιθύρων διέκοψε ο διοικητής πυροβολικού συνταγματάρχης Μπισθένης, λέγοντας κοφτά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την καταστροφή διότι έχει διασπορά βλημάτων.
Και είχε δίκιο . .
Το πυροβολικό δεν μπορεί να εκτελέσει βολή σημείου. Πάντοτε βάλει εναντίον τμήματος περιοχής και με σύνολο σωλήνων μαζί.
Ο Καραβίας γύρισε και κοίταξε τον Ξενογιάννη που όλη αυτή την ώρα δεν μίλησε.
Λέγε κρητικέ . . , του είπε.
Ο Ξενογιάννης τον κοίταξε ήρεμα από τη θέση που καθόταν και απάντησε σχεδόν αμέσως.
Δυο τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού γεμάτα με εκρηκτικά, να ανατιναχτούν πάνω στη γέφυρα, αφού πρώτα φτάσουν με την κάλυψη της επιλαρχίας που θα κάνει την εκκαθάριση της ευρύτερης περιοχής . . του είπε.
Επικράτησαν μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής στην αίθουσα . . . κι αμέσως ακούστηκε ο υποστράτηγος να του λέει μ ένα τόνο συγκρατημένης ειρωνείας, με διάθεση κεκαλυμμένου αστεϊσμού, που φάνηκε γνωστός στον Ξενογιάννη από άλλες κουβέντες τους παλιότερα.
Και γιατί δυο (τεθωρακισμένα); . . . Υποθέτοντας ότι θα λάμβανε απάντηση σχετικά με τον υπολογισμό των εκρηκτικών που απαιτούνταν για την καταστροφή του μπετόν αρμέ της γέφυρας. Σκέφτηκε δηλαδή, «σιγά ρε μεγάλε μην υπολόγισες και τα εκρηκτικά που απαιτούνται» !!!
Ο Ξενογιάννης το ίδιο ήρεμος και ατάραχος απάντησε κοφτά . . για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να φτάσει έστω το ένα πάνω στη γέφυρα !
Βγαίνοντας από την αίθουσα μετά το τέλος της σύσκεψης δέχθηκε τα διακριτικά παράπονα του διοικητή μηχανικού, του αντισυνταγματάρχη Σάββα Καλομοίρη.
Είχε δίκιο . . είχε μπει στα «χωράφια» του και στην ουσία του έβγαλε δύσκολη "δουλειά" . . όμως τον είχε ρωτήσει ο στρατηγός . . εξάλλου με τον Σάββα, αν και λίγα χρόνια μεγαλύτερος στη σχολή, είχαν καλή φιλία και συνεργασία . . τα γραφεία τους στην μεραρχία ήταν στον ίδιο διάδρομο δίπλα το ένα στο άλλο.
Τα πειράγματα μεταξύ τους "έδιναν κι έπαιρναν", με τελευταίο αυτό με τ' αυτοκίνητά τους. Ο Σάββας μόλις είχε αγοράσει το skoda το δίλιτρο και ο Ξενογιάννης δεν έχανε την ευκαιρία να τον πειράζει . . «καλά ρε Σάββα . . skoda ! . . βάλε τουλάχιστον ένα αυτοκόλλητο πάνω στο σήμα!», κι ο άλλος ετοιμόλογος . . «skoda; . . αλλά με μισό γκάζι τα διακόσια στην Εγνατία . . σκόνη θα κάνω το μπεμβέ . .»
Απ αυτή όμως τη συνάντηση είχε βγει πεπιεσμένος ότι και άλλοι είχαν την άποψη, έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά . . .
Είχε πάρει να σουρουπώνει πια, η θέα έξω απ' το παράθυρο, στο ισόγειο του μεγάλου πετρόκτιστου κτιρίου που έβλεπε δυτικά προς την κεντρική είσοδο και στη μεγάλη αυλή που απλωνόταν μπροστά, είχε πάρει ένα θλιμμένο μοβ, όπως και τα σκόρπια σύννεφα στον ουρανό.
Το χτύπημα του τηλεφώνου τον επανέφερε στην πιεστική πραγματικότητα, ήταν ο ταγματάρχης Κουλούρης, επιτελής του 3ου επιτελικού γραφείου.
«Μιχάλη . . έλα πάνω σε θέλει ο επιτελάρχης» . . . Τι έγινε πάλι σκέφτηκε . . .
Ανέβηκε τη διπλή εσωτερική σκάλα, με τα μεγάλα σκαλοπάτια από σκούρο μωσαϊκό και το ευρύχωρο κεφαλόσκαλο στη μέση, προχώρησε στο διάδρομο και μπήκε στο γραφείο, που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από αυτό του στρατηγού διοικητή της Μεραρχίας, ενώ του χαμογέλασε η λοχίας που καθόταν στο γραφείο του υπασπιστηρίου στον προθάλαμο . .
Ο συνταγματάρχης καθισμένος στο γραφείο του, ακριβώς απέναντι από την πόρτα προσπαθούσε να συνεννοηθεί με τις εμπλεκόμενες στην επιχείρηση μονάδες.
"Αγωνιζόταν" να κρατήσει τρία ακουστικά από τηλέφωνα που είχε μπροστά του και ήταν σχεδόν τυλιγμένος στα μπράτσα με τα καλώδια . . . ή τουλάχιστο έτσι του φάνηκε πως ήταν εκείνη τη στιγμή . . ένοιωσε άβολα, ήταν πράγματι δύσκολες και αγχωτικές οι ώρες . .
«Μιχάλη . . μπορούν να επικοινωνήσουν οι νέοι ασύρματοι μεταξύ τους αν βάλουν την ίδια συχνότητα;» . . τον ρώτησε παράλληλα με όσα έκανε . . ο Ξενογιάννης κοίταξε τον επιτελάρχη με τα ακουστικά στα χέρια και σήκωσε αργά προς τα πάνω το κεφάλι αρνητικά . . και αφού το κατέβασε συμπλήρωσε «μόνο εάν έχουν τον ίδιο κλειδάριθμο "φορτωμένο'" απ' το fill gun» . .
«Είδατε. . σας το είπα . .» συμπλήρωσε ο Κώστας Κουλούρης που όλο αυτό το διάστημα στεκόταν δίπλα του κ λίγο πίσω, κάνοντας τον Ξενογιάννη στιγμιαία να αναρωτηθεί εάν του είχε εμπιστοσύνη ο συνταγματάρχης . . διάολε κι αυτός διαβιβαστής ήταν στο κάτω κάτω.
Οι σταθμοί ασυρμάτου νέας τεχνολογίας (για την εποχή), διέθεταν δυνατότητα αναπήδησης συχνότητας σε δίκτυο master-slave και κρυπτογράφηση φωνής. Δεν μπορούσαν να υποστούν εύκολα ούτε παρεμβολή ούτε υποκλοπή.
Ο Μιχάλης κατά βάθος απολάμβανε αυτή την "έκρηξη" της τεχνολογίας τόσο στις επικοινωνίες όσο και στους υπολογιστές και ιδιαίτερα την εφαρμογή τους στο πεδίο.
Του άρεσε να βλέπει την έκφραση στα πρόσωπα της κάθε λογής ιεραρχίας, όταν ανακάλυπταν σιγά σιγά τις αξιόπιστες δυνατότητες και ευκολίες στην επικοινωνία.
Έδειχναν πια σεβασμό . . .
Επίσης του άρεσε να λέει συχνά πυκνά την έκφραση « . . μπορείς πλέον να κάνεις "παπάδες" . .» εννοώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας.
Όταν ο συνταγματάρχης τελείωσε με τα τηλέφωνα τον ενημέρωσε για την τελική φάση του σχεδίου. Την πιο κρίσιμη φάση !
Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο, τα άρματα της επιλαρχίας θα έφταναν μέχρι μια συγκεκριμένη νοητή γραμμή μπροστά απ' το Κάραγατς
Εκεί θα περίμεναν νέες οδηγίες που θα έπαιρναν οι ίλαρχοι από ενσύρματα σταθερά τηλέφωνα που θα είχε τοποθετήσει το προσωπικό του Ξενογιάννη σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σημεία, ακόμα και σε κορμούς δένδρων !
Ο λόγος που είχε επιλεγεί αυτός ο πρωτότυπος και κάπως ανορθόδοξος τρόπος στην επικοινωνία με τις ίλες τεθωρακισμένων ήταν για να εξασφαλιστεί η πλήρη ασφάλεια των πληροφοριών στο κρίσιμο αυτό σημείο από τυχόν υποκλοπές αν γινόταν με ασύρματο, αλλά κυρίως για να υπάρχει μέχρι τότε σιγή ασυρμάτου.
Εκεί λοιπόν θα τους δινόταν η εντολή αν θα προχωρούσαν περαιτέρω και θα εμπλεκόταν ή όχι. Ανάλογα με την κατάσταση και την κινητικότητα από απέναντι.
Με λίγα λόγια, φαινόταν ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση επικίνδυνης πρόκλησης από πλευράς τουρκίας, θα επιχειρούσαμε το αποφασιστικό πρώτο χτύπημα.
Την εξάλειψη του προγεφυρώματος Κάραγατς και τη μεταφορά των συνόρων στο ποτάμι, στον Έβρο !
Τις επόμενες όμως μέρες, κατά την εξέλιξη του σχεδίου, προέκυψε μια πολύ σοβαρή εμπλοκή.
Ήταν αναγκαία η αναδιάταξη του συστήματος «ΕΡΜΗΣ»* στις πολεμικές του θέσεις.
Των ειδικοποιημένων και ογκοδέστατων φορτηγών οχημάτων με τους κλωβούς πάνω τους, που υποστήριζαν την μεραρχία ώστε να είναι δυνατή η επικοινωνιακή κάλυψη του τακτικού στρατηγείου πάνω στο λόφο, απέναντι από το Κάραγατς.
* (Το Σύστημα Επικοινωνιών Ζώνης Μάχης (ΣΕΖΜ) «ΕΡΜΗΣ», είναι ένα σύγχρονο πλέγμα από συστήματα επικοινωνιών του στρατού ξηράς, το οποίο καλύπτει όλο σχεδόν τον ελλαδικό χώρο και έχει τη δυνατότητα να παρέχει αξιόπιστη και κρυπτασφαλισμένη επικοινωνία φωνής και δεδομένων.)
Η διεύθυνση επικοινωνιών του Γενικού Επιτελείου στην Αθήνα και η διοίκηση διαβιβάσεων του σώματος στρατού στη Ξάνθη, είχαν την άποψη ότι η κίνηση αυτή, που σημειωτέων δεν ήταν και τόσο εύκολη, ήταν προτιμότερο να αποφευχθεί πιθανόν για να μην εντοπιστεί οποιαδήποτε δραστηριότητα που θα μπορούσε να προκαλέσει υποψίες.
Επιτελείς του ΓΕΣ πρότειναν ως λύση να στείλουν άμεσα κλωβό του ΣΕΣΑ «ΑΠΟΛΛΩΝ» ώστε να χρησιμοποιηθεί ως τερματικό σύστημα πάνω στον ΑΕΤΟ.
Ένα ομαλό ύψωμα αρκετά πίσω, που δεσπόζει όμως στη γύρω περιοχή και απλώνεται μπροστά του όλο το πεδινό τμήμα του προγεφυρώματος ΚΑΡΑΓΑΤΣ.
Ο Ξενογιάννης το απέρριψε λόγω της κατάστασης του χώρου πάνω στο ύψωμα, αλλά κυρίως διότι χωρίς τη μερική τουλάχιστον αναδιάταξη του «ΕΡΜΗ» ήταν δώρο άδωρο και δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα διότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη οπτική επαφή μεταξύ των υπολοίπων συστημάτων.
Αποφάσισε λοιπόν να βασιστεί στο υπόγειο ενσύρματο δίκτυο της περιοχής.
Την επομένη συνόδευσε τον στρατηγό Καραβία στο χώρο που είχε εγκατασταθεί το κλιμάκιο αναγνώρισης του στρατηγείου της 2ης μηχανοκίνητης Μεραρχίας, το οποίο είχε ήδη φτάσει στην περιοχή.
Συναντήθηκαν σε προσυνεννοημένο σημείο, σε μια διασταύρωση της οδού Ελληνοχώρι - Καρωτής. Ο μέραρχος έφτασε με το τζιπ, μόνος με τον οδηγό του. Ο Ξενογιάννης μπήκε μπροστά με το δικό του τζιπ ακολουθούμενος από τον στρατηγό και όταν έφτασαν στο χώρο τους έκαναν μια σύντομη ενημέρωση σε μια μεγάλη σκηνή.
Ακολούθως και οδηγώντας με την ίδια σειρά στο δρόμο, επισκέφθηκαν και κατόπτευσαν την γραμμή ανάσχεσης της μεραρχίας (την τελευταία γραμμή άμυνας), η οποία αποτελείται από μια σειρά χαμηλών υψωμάτων λίγο πριν την περιοχή των μετόπισθεν.
Επιστρέφοντας αργά το μεσημέρι σταμάτησαν για φαγητό σ' ένα μικρό λοφάκι, με μια αράδα μερικών μεγάλων πεύκων στην κορυφή του, δίπλα στο χώρο που είχε στρατοπεδεύσει η μονάδα του Ξενογιάννη.
Ο ανθυπασπιστής Στελιόπουλος είχε ετοιμάσει ένα μικρό τραπέζι εκστρατείας με δυο καρέκλες και δυο δίσκους από το συσσίτιο εμπλουτισμένο με μια καλή δόση τυροκαυτερής που είχε φτιάξει ο ίδιος και ήταν η σπεσιαλιτέ του.
Το χτύπημα του τηλεφώνου τον επανέφερε στην πιεστική πραγματικότητα, ήταν ο ταγματάρχης Κουλούρης, επιτελής του 3ου επιτελικού γραφείου.
«Μιχάλη . . έλα πάνω σε θέλει ο επιτελάρχης» . . . Τι έγινε πάλι σκέφτηκε . . .
Ανέβηκε τη διπλή εσωτερική σκάλα, με τα μεγάλα σκαλοπάτια από σκούρο μωσαϊκό και το ευρύχωρο κεφαλόσκαλο στη μέση, προχώρησε στο διάδρομο και μπήκε στο γραφείο, που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από αυτό του στρατηγού διοικητή της Μεραρχίας, ενώ του χαμογέλασε η λοχίας που καθόταν στο γραφείο του υπασπιστηρίου στον προθάλαμο . .
Ο συνταγματάρχης καθισμένος στο γραφείο του, ακριβώς απέναντι από την πόρτα προσπαθούσε να συνεννοηθεί με τις εμπλεκόμενες στην επιχείρηση μονάδες.
"Αγωνιζόταν" να κρατήσει τρία ακουστικά από τηλέφωνα που είχε μπροστά του και ήταν σχεδόν τυλιγμένος στα μπράτσα με τα καλώδια . . . ή τουλάχιστο έτσι του φάνηκε πως ήταν εκείνη τη στιγμή . . ένοιωσε άβολα, ήταν πράγματι δύσκολες και αγχωτικές οι ώρες . .
«Μιχάλη . . μπορούν να επικοινωνήσουν οι νέοι ασύρματοι μεταξύ τους αν βάλουν την ίδια συχνότητα;» . . τον ρώτησε παράλληλα με όσα έκανε . . ο Ξενογιάννης κοίταξε τον επιτελάρχη με τα ακουστικά στα χέρια και σήκωσε αργά προς τα πάνω το κεφάλι αρνητικά . . και αφού το κατέβασε συμπλήρωσε «μόνο εάν έχουν τον ίδιο κλειδάριθμο "φορτωμένο'" απ' το fill gun» . .
«Είδατε. . σας το είπα . .» συμπλήρωσε ο Κώστας Κουλούρης που όλο αυτό το διάστημα στεκόταν δίπλα του κ λίγο πίσω, κάνοντας τον Ξενογιάννη στιγμιαία να αναρωτηθεί εάν του είχε εμπιστοσύνη ο συνταγματάρχης . . διάολε κι αυτός διαβιβαστής ήταν στο κάτω κάτω.
 |
| Τζιπ G240 που φέρει ομάδα σταθμών ασυρμάτου, στο ύψωμα ΑΕΤΟΣ |
Ο Μιχάλης κατά βάθος απολάμβανε αυτή την "έκρηξη" της τεχνολογίας τόσο στις επικοινωνίες όσο και στους υπολογιστές και ιδιαίτερα την εφαρμογή τους στο πεδίο.
Του άρεσε να βλέπει την έκφραση στα πρόσωπα της κάθε λογής ιεραρχίας, όταν ανακάλυπταν σιγά σιγά τις αξιόπιστες δυνατότητες και ευκολίες στην επικοινωνία.
Έδειχναν πια σεβασμό . . .
Επίσης του άρεσε να λέει συχνά πυκνά την έκφραση « . . μπορείς πλέον να κάνεις "παπάδες" . .» εννοώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας.
Όταν ο συνταγματάρχης τελείωσε με τα τηλέφωνα τον ενημέρωσε για την τελική φάση του σχεδίου. Την πιο κρίσιμη φάση !
Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο, τα άρματα της επιλαρχίας θα έφταναν μέχρι μια συγκεκριμένη νοητή γραμμή μπροστά απ' το Κάραγατς
Εκεί θα περίμεναν νέες οδηγίες που θα έπαιρναν οι ίλαρχοι από ενσύρματα σταθερά τηλέφωνα που θα είχε τοποθετήσει το προσωπικό του Ξενογιάννη σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σημεία, ακόμα και σε κορμούς δένδρων !
Ο λόγος που είχε επιλεγεί αυτός ο πρωτότυπος και κάπως ανορθόδοξος τρόπος στην επικοινωνία με τις ίλες τεθωρακισμένων ήταν για να εξασφαλιστεί η πλήρη ασφάλεια των πληροφοριών στο κρίσιμο αυτό σημείο από τυχόν υποκλοπές αν γινόταν με ασύρματο, αλλά κυρίως για να υπάρχει μέχρι τότε σιγή ασυρμάτου.
Εκεί λοιπόν θα τους δινόταν η εντολή αν θα προχωρούσαν περαιτέρω και θα εμπλεκόταν ή όχι. Ανάλογα με την κατάσταση και την κινητικότητα από απέναντι.
Με λίγα λόγια, φαινόταν ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση επικίνδυνης πρόκλησης από πλευράς τουρκίας, θα επιχειρούσαμε το αποφασιστικό πρώτο χτύπημα.
Την εξάλειψη του προγεφυρώματος Κάραγατς και τη μεταφορά των συνόρων στο ποτάμι, στον Έβρο !
 |
| Όχημα SCANIA με κλωβό Συστήματος Επικοινωνιών Ζώνης Μάχης «ΕΡΜΗΣ» |
Τις επόμενες όμως μέρες, κατά την εξέλιξη του σχεδίου, προέκυψε μια πολύ σοβαρή εμπλοκή.
Ήταν αναγκαία η αναδιάταξη του συστήματος «ΕΡΜΗΣ»* στις πολεμικές του θέσεις.
Των ειδικοποιημένων και ογκοδέστατων φορτηγών οχημάτων με τους κλωβούς πάνω τους, που υποστήριζαν την μεραρχία ώστε να είναι δυνατή η επικοινωνιακή κάλυψη του τακτικού στρατηγείου πάνω στο λόφο, απέναντι από το Κάραγατς.
* (Το Σύστημα Επικοινωνιών Ζώνης Μάχης (ΣΕΖΜ) «ΕΡΜΗΣ», είναι ένα σύγχρονο πλέγμα από συστήματα επικοινωνιών του στρατού ξηράς, το οποίο καλύπτει όλο σχεδόν τον ελλαδικό χώρο και έχει τη δυνατότητα να παρέχει αξιόπιστη και κρυπτασφαλισμένη επικοινωνία φωνής και δεδομένων.)
Η διεύθυνση επικοινωνιών του Γενικού Επιτελείου στην Αθήνα και η διοίκηση διαβιβάσεων του σώματος στρατού στη Ξάνθη, είχαν την άποψη ότι η κίνηση αυτή, που σημειωτέων δεν ήταν και τόσο εύκολη, ήταν προτιμότερο να αποφευχθεί πιθανόν για να μην εντοπιστεί οποιαδήποτε δραστηριότητα που θα μπορούσε να προκαλέσει υποψίες.
Επιτελείς του ΓΕΣ πρότειναν ως λύση να στείλουν άμεσα κλωβό του ΣΕΣΑ «ΑΠΟΛΛΩΝ» ώστε να χρησιμοποιηθεί ως τερματικό σύστημα πάνω στον ΑΕΤΟ.
Ένα ομαλό ύψωμα αρκετά πίσω, που δεσπόζει όμως στη γύρω περιοχή και απλώνεται μπροστά του όλο το πεδινό τμήμα του προγεφυρώματος ΚΑΡΑΓΑΤΣ.
Ο Ξενογιάννης το απέρριψε λόγω της κατάστασης του χώρου πάνω στο ύψωμα, αλλά κυρίως διότι χωρίς τη μερική τουλάχιστον αναδιάταξη του «ΕΡΜΗ» ήταν δώρο άδωρο και δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα διότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη οπτική επαφή μεταξύ των υπολοίπων συστημάτων.
Αποφάσισε λοιπόν να βασιστεί στο υπόγειο ενσύρματο δίκτυο της περιοχής.
Την επομένη συνόδευσε τον στρατηγό Καραβία στο χώρο που είχε εγκατασταθεί το κλιμάκιο αναγνώρισης του στρατηγείου της 2ης μηχανοκίνητης Μεραρχίας, το οποίο είχε ήδη φτάσει στην περιοχή.
Συναντήθηκαν σε προσυνεννοημένο σημείο, σε μια διασταύρωση της οδού Ελληνοχώρι - Καρωτής. Ο μέραρχος έφτασε με το τζιπ, μόνος με τον οδηγό του. Ο Ξενογιάννης μπήκε μπροστά με το δικό του τζιπ ακολουθούμενος από τον στρατηγό και όταν έφτασαν στο χώρο τους έκαναν μια σύντομη ενημέρωση σε μια μεγάλη σκηνή.
Ακολούθως και οδηγώντας με την ίδια σειρά στο δρόμο, επισκέφθηκαν και κατόπτευσαν την γραμμή ανάσχεσης της μεραρχίας (την τελευταία γραμμή άμυνας), η οποία αποτελείται από μια σειρά χαμηλών υψωμάτων λίγο πριν την περιοχή των μετόπισθεν.
Επιστρέφοντας αργά το μεσημέρι σταμάτησαν για φαγητό σ' ένα μικρό λοφάκι, με μια αράδα μερικών μεγάλων πεύκων στην κορυφή του, δίπλα στο χώρο που είχε στρατοπεδεύσει η μονάδα του Ξενογιάννη.
Ο ανθυπασπιστής Στελιόπουλος είχε ετοιμάσει ένα μικρό τραπέζι εκστρατείας με δυο καρέκλες και δυο δίσκους από το συσσίτιο εμπλουτισμένο με μια καλή δόση τυροκαυτερής που είχε φτιάξει ο ίδιος και ήταν η σπεσιαλιτέ του.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ «ΑΕΤΟ»
Πάνω στο "καραφλό" ύψωμα η πρωινή αχλή είχε αρχίσει σιγά σιγά να ξεδιαλύνεται. Θα είχαν συγκεντρωθεί καμιά πενηνταριά άτομα, οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί.
Περνώντας πριν ένα γύρω από τους χώρους που είχαν εγκατασταθεί τα ειδικοποιημένα οχήματα επικοινωνιών, στο βολικό νοτιοδυτικό πλαϊνό αντέρεισμα του υψώματος, είχε δει το χώρο παρκαρίσματος των κάθε λογής διοικητικών οχημάτων που απλωνόταν λίγο πιο χαμηλά στη στρωτή πλαγιά ενός συνεχόμενου με τον ΑΕΤΟ πιο χαμηλού όμως λόφου στα δυτικά.
Το κρύο του Μάρτη είναι τσουχτερό και από την εμπειρία του όλα αυτά τα χρόνια είχε φτάσει σε μια δική του διαπίστωση, την οποία δεν κράταγε μόνο για τον εαυτό του αλλά συμβούλευε και όσους ήθελαν να τον ακούσουν. Έλεγε λοιπόν ότι πρέπει να ντύνεσαι πολύ καλά όταν η θερμοκρασία είναι γύρω στους 2 με 9 βαθμούς. Τότε το κρύο και η υγρασία είναι διαπεραστικά και φτάνουν μέχρι το κόκκαλο, ενώ αντίθετα όταν πέφτει κοντά στο μηδέν ή και παρακάτω, απλώς νιώθεις ένα τσούξιμο στο δέρμα και μάλλον παγώνεις σιγά σιγά και χωρίς σχεδόν να το καταλάβεις, ωστόσο κάτι πιο ελαφρύ μπορεί να σε βοηθήσει να κρατηθείς ζεστός μια και το κρύο δεν σε διαπερνάει εύκολα.
Περιμένοντας εκεί πάνω στο περίεργο εκείνο λόφο μ' όλο αυτό το συρφετό ανθρώπων που είχαν γίνει ομάδες ομάδες κι είχαν πιάσει την κουβέντα, το μυαλό του πήγε στο "κόζικο" μαγαζάκι του μπαρμπαγιάννη, δίπλα στο μεγάλο, παλιό και εγκαταλελειμμένο τζαμί Βαγιαζήτ, στην παραδοσιακή πετρόστρωτη πλατεία του Διδυμότειχου.
Είχε το καλύτερο κοκκινέλι και το μεζεδάκι στη λαδόκολλα με το μοναδικό καβουρμά ομελέτα του φαινόταν τελειότερο από τις κάθε λογής γαστρονομικές λιχουδιές που είχε δοκιμάσει μέχρι τότε σε γκουρμέ δεξιώσεις.
Μακάρι να ήταν εκεί τώρα . . .
Ήταν το στέκι της ντόπιας παρέας. Συνάδελφοι αλλά και μερικοί καλοί φίλοι από τον τοπικό ΟΤΕ, τα γραφεία του οποίου ήταν εκεί δίπλα.
Παρότι συνήθιζε να λέει, και ήταν αλήθεια, ότι το καλύτερο "μαγαζί" της πόλης ήταν το μοντέρνο και περιποιημένο κτίριο της λέσχης αξιωματικών, με την όμορφη αυλή μπροστά στολισμένη με κομμάτια πάντα καλοκουρεμένου γκαζόν. Όμως αυτό το μικρό κουτουκάκι του μπαρμπαγιάννη, με τη θέα στην πλατεία, ειδικά κάθε Σάββατο που γινόταν το εβδομαδιαίο παζάρι, το προτιμούσε περισσότερο.
Πάνω στο "καραφλό" ύψωμα η πρωινή αχλή είχε αρχίσει σιγά σιγά να ξεδιαλύνεται. Θα είχαν συγκεντρωθεί καμιά πενηνταριά άτομα, οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί.
Περνώντας πριν ένα γύρω από τους χώρους που είχαν εγκατασταθεί τα ειδικοποιημένα οχήματα επικοινωνιών, στο βολικό νοτιοδυτικό πλαϊνό αντέρεισμα του υψώματος, είχε δει το χώρο παρκαρίσματος των κάθε λογής διοικητικών οχημάτων που απλωνόταν λίγο πιο χαμηλά στη στρωτή πλαγιά ενός συνεχόμενου με τον ΑΕΤΟ πιο χαμηλού όμως λόφου στα δυτικά.
Το κρύο του Μάρτη είναι τσουχτερό και από την εμπειρία του όλα αυτά τα χρόνια είχε φτάσει σε μια δική του διαπίστωση, την οποία δεν κράταγε μόνο για τον εαυτό του αλλά συμβούλευε και όσους ήθελαν να τον ακούσουν. Έλεγε λοιπόν ότι πρέπει να ντύνεσαι πολύ καλά όταν η θερμοκρασία είναι γύρω στους 2 με 9 βαθμούς. Τότε το κρύο και η υγρασία είναι διαπεραστικά και φτάνουν μέχρι το κόκκαλο, ενώ αντίθετα όταν πέφτει κοντά στο μηδέν ή και παρακάτω, απλώς νιώθεις ένα τσούξιμο στο δέρμα και μάλλον παγώνεις σιγά σιγά και χωρίς σχεδόν να το καταλάβεις, ωστόσο κάτι πιο ελαφρύ μπορεί να σε βοηθήσει να κρατηθείς ζεστός μια και το κρύο δεν σε διαπερνάει εύκολα.
Περιμένοντας εκεί πάνω στο περίεργο εκείνο λόφο μ' όλο αυτό το συρφετό ανθρώπων που είχαν γίνει ομάδες ομάδες κι είχαν πιάσει την κουβέντα, το μυαλό του πήγε στο "κόζικο" μαγαζάκι του μπαρμπαγιάννη, δίπλα στο μεγάλο, παλιό και εγκαταλελειμμένο τζαμί Βαγιαζήτ, στην παραδοσιακή πετρόστρωτη πλατεία του Διδυμότειχου.
 |
| Τέμενος Μεχμέτ ή Βγιαζήτ. Μουσουλμανικό τζαμί που ολοκληρώθηκε επί σουλτάνου Μεχμέτ Α' και εγκαινιάστηκε το 1420. |
Είχε το καλύτερο κοκκινέλι και το μεζεδάκι στη λαδόκολλα με το μοναδικό καβουρμά ομελέτα του φαινόταν τελειότερο από τις κάθε λογής γαστρονομικές λιχουδιές που είχε δοκιμάσει μέχρι τότε σε γκουρμέ δεξιώσεις.
Μακάρι να ήταν εκεί τώρα . . .
Ήταν το στέκι της ντόπιας παρέας. Συνάδελφοι αλλά και μερικοί καλοί φίλοι από τον τοπικό ΟΤΕ, τα γραφεία του οποίου ήταν εκεί δίπλα.
Παρότι συνήθιζε να λέει, και ήταν αλήθεια, ότι το καλύτερο "μαγαζί" της πόλης ήταν το μοντέρνο και περιποιημένο κτίριο της λέσχης αξιωματικών, με την όμορφη αυλή μπροστά στολισμένη με κομμάτια πάντα καλοκουρεμένου γκαζόν. Όμως αυτό το μικρό κουτουκάκι του μπαρμπαγιάννη, με τη θέα στην πλατεία, ειδικά κάθε Σάββατο που γινόταν το εβδομαδιαίο παζάρι, το προτιμούσε περισσότερο.
Στη συγκέντρωση στο ύψωμα του Αετού, στο τακτικό στρατηγείο της διεξαγόμενης επιχείρησης, είχαν πια καθίσει όλοι οι παρεβρισκόμενοι στις χαρακτηριστικές ξύλινες και πτυσσόμενες καρέκλες εκστρατείας, που ήταν ήδη τακτοποιημένες από το προσωπικό του λόχου στρατηγείου της μεραρχίας.
Ο Ξενογιάννης παρατήρησε ότι μπροστά του και λίγο αριστερά κάθισε ο λιγνόκορμος και μελαψός βοηθός επιτελάρχη, ο συνταγματάρχης Συμπαθέρης.
Είχε μόλις φτάσει με το τζίπ μαζί με τον μέραρχο.
Ανατρίχιασε όταν τον είδε έτσι ξερακιανό να φοράει μόνο το χιτώνιο της φόρμας παραλλαγής. Σίγουρα είχε ξεχάσει να φορέσει το τζάκετ του με την ειδική επένδυση για το κρύο. Ίσως δεν είχε σκεφτεί σε τι ψοφόκρυο θα πήγαινε όταν άφησε το γραφείο του . . .
Και πράγματι δεν είχε περάσει τέταρτο όταν τον κοίταξε πάλι και τον είδε κάπως σκυφτό και μαζεμένο, του φάνηκε ότι είχε αρχίσει να γαλανιάζει από την παγωνιά που "έδερνε" το λόφο εκείνο το ξημέρωμα.
Από τη σκέψη του τον διέκοψε η ησυχία που επικράτησε μόλις έφτασε ο διοικητής του Δ Σώματος Στρατού, ο αντιστράτηγος Δαρδάνης.
Όμως λίγο πριν καθίσουν, τον είχε πλησιάσει και ένας συνταγματάρχης πυροβολητής, από το Δ Σώμα. Ανήκε, όπως του είπε, στο επιτελείο των παρατηρητών που είχε έρθει από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας.
Ήταν αυτοί που είχαν ζητήσει το ιδιαίτερο και μη προβλεπόμενο στα σχέδια ασύρματο δίκτυο.
Ένας σταθμός ασυρμάτου μεγάλης εμβέλειας με κρυπτασφάλεια και αναπήδηση συχνότητας είχε τοποθετηθεί, από το προσωπικό του Ξενογιάννη, στο τζιπ του κάθε αξιωματικού αυτής της ομάδας, την οποία και δεν ξανασυνάντησε ποτέ.
Η διάθεσή του φαινόταν περίεργη και εριστική, αλλά και ο ίδιος φαινόταν αρκετά προβληματικός στην συμπεριφορά. Του μίλησε επιθετικά για κάποιο παράπονο που είχε διαπιστώσει στο ασύρματο δίκτυο επικοινωνίας των διαιτητών. Τον θυμάται να ψελλίζει για κάποια στιγμιαία παρεμβολή . . Ο Ταγματάρχης Ξενογιάννης έδειχνε να του έδινε σημασία εξαιτίας και μόνο του βαθμού που έφερε, στο μυαλό του όμως εκείνη τη στιγμή στριφογύριζαν όλα τα σοβαρά θέματα υποστήριξης του σχεδίου.
Ο ανεκδιήγητος αυτός τύπος, κάθισε ακριβώς δίπλα του, για να μην τον χάσει όπως είπε, ώστε να του ζητήσει εξηγήσεις αμέσως μετά την σύσκεψη !
Τον κοίταξε λοξά και διέκρινε στο σουλούπι του το τέλειο υποκείμενο του πειράματος που οδήγησε τον Ουμπέρτο Έκο να εκφράσει την άποψη ότι ο Έλληνας πάσχει από έλλειψη αποφασιστικότητας, ενώ χαίρεται να χάνεται σε άσκοπες κουβέντες μέχρι να τριχοτομήσει την τρίχα.
Ο Ξενογιάννης γύρισε και έκανε νόημα στον Ηρακλή Δραγούμη, τον Λοχαγό που ήταν διοικητής του Λόχου διαβιβάσεων της περιοχής και του ζήτησε να μάθει γιατί στο διάολο του γκρίνιαζε αυτός ο τύπος.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά όταν ο δραστήριος και εύστροφος λοχαγός τον ενημέρωσε στ' αφτί, ότι από ένα δικό του φυλάκιο είχαν δοκιμάσει μια στιγμιαία επαφή με τον ασύρματο στο δίκτυο των διαιτητών.
Να πάρει σκέφτηκε . . του το είχε επισημάνει αυτό απ' την αρχή, όταν τους έδινε οδηγίες. να το προσέξει αυτό.
Ο Δαρδάνης είχε μόλις κατέβει από το φαιοπράσινο τζιπ νισάν και έστεκε μπροστά στους συγκεντρωμένους, φαινόταν βιαστικός και κάπως εκνευρισμένος, δεν τον είχε ξαναδεί σε τέτοια φόρτιση μια και τον ήξερε καλά όταν ήταν μέραρχος στο Διδυμότειχο.
Με την πρώτη τα έβαλε με τον επιτελάρχη, καθόταν μπροστά μαζί με τον στρατηγό της μεραρχίας.
Τέτοιο "γκάζωμα" πρώτη φορά άκουγε . . είχε μείνει μ' ανοιχτό το στόμα . . κάτι δεν είχε πάει καλά . . ενώ ο μέραρχος Καραβίας όλη αυτή την ώρα καθόταν δίπλα με σκυμμένο το κεφάλι . .
Μόλις ο Διοικητής του Σώματος Στρατού άφησε τον επιτελάρχη, κοίταξε ένα γύρω τους παρευρισκόμενους και φώναξε κοφτά και δυνατά . . «που είναι ο Ξενογιάννης ;»
Δεν το περίμενε, αιφνιδιάστηκε ελαφρώς . . σηκώθηκε όμως αμέσως από τη μέση περίπου του συγκεντρωμένου πλήθους που καθόταν και απάντησε «εδώ στρατηγέ . . .»
«Έχουμε επικοινωνία με το Σώμα* με Ερμή;» τον ρώτησε με φανερά χαλαρότερη φωνή και πιο ήρεμος, ήταν εμφανές ότι τον εκτιμούσε και του είχε εμπιστοσύνη.
*(Την έδρα του Δ' Σώμα Στρατού στην Ξάνθη)
Του απάντησε θετικά, ότι υπήρχε . . του ζήτησε τότε να καλέσουν τον συντονιστή της αίθουσας επιχειρήσεων στην Ξάνθη στην έδρα του σώματος στρατού.
Είχε μόλις φτάσει με το τζίπ μαζί με τον μέραρχο.
Ανατρίχιασε όταν τον είδε έτσι ξερακιανό να φοράει μόνο το χιτώνιο της φόρμας παραλλαγής. Σίγουρα είχε ξεχάσει να φορέσει το τζάκετ του με την ειδική επένδυση για το κρύο. Ίσως δεν είχε σκεφτεί σε τι ψοφόκρυο θα πήγαινε όταν άφησε το γραφείο του . . .
Και πράγματι δεν είχε περάσει τέταρτο όταν τον κοίταξε πάλι και τον είδε κάπως σκυφτό και μαζεμένο, του φάνηκε ότι είχε αρχίσει να γαλανιάζει από την παγωνιά που "έδερνε" το λόφο εκείνο το ξημέρωμα.
Από τη σκέψη του τον διέκοψε η ησυχία που επικράτησε μόλις έφτασε ο διοικητής του Δ Σώματος Στρατού, ο αντιστράτηγος Δαρδάνης.
Όμως λίγο πριν καθίσουν, τον είχε πλησιάσει και ένας συνταγματάρχης πυροβολητής, από το Δ Σώμα. Ανήκε, όπως του είπε, στο επιτελείο των παρατηρητών που είχε έρθει από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας.
Ήταν αυτοί που είχαν ζητήσει το ιδιαίτερο και μη προβλεπόμενο στα σχέδια ασύρματο δίκτυο.
Ένας σταθμός ασυρμάτου μεγάλης εμβέλειας με κρυπτασφάλεια και αναπήδηση συχνότητας είχε τοποθετηθεί, από το προσωπικό του Ξενογιάννη, στο τζιπ του κάθε αξιωματικού αυτής της ομάδας, την οποία και δεν ξανασυνάντησε ποτέ.
Η διάθεσή του φαινόταν περίεργη και εριστική, αλλά και ο ίδιος φαινόταν αρκετά προβληματικός στην συμπεριφορά. Του μίλησε επιθετικά για κάποιο παράπονο που είχε διαπιστώσει στο ασύρματο δίκτυο επικοινωνίας των διαιτητών. Τον θυμάται να ψελλίζει για κάποια στιγμιαία παρεμβολή . . Ο Ταγματάρχης Ξενογιάννης έδειχνε να του έδινε σημασία εξαιτίας και μόνο του βαθμού που έφερε, στο μυαλό του όμως εκείνη τη στιγμή στριφογύριζαν όλα τα σοβαρά θέματα υποστήριξης του σχεδίου.
Ο ανεκδιήγητος αυτός τύπος, κάθισε ακριβώς δίπλα του, για να μην τον χάσει όπως είπε, ώστε να του ζητήσει εξηγήσεις αμέσως μετά την σύσκεψη !
Τον κοίταξε λοξά και διέκρινε στο σουλούπι του το τέλειο υποκείμενο του πειράματος που οδήγησε τον Ουμπέρτο Έκο να εκφράσει την άποψη ότι ο Έλληνας πάσχει από έλλειψη αποφασιστικότητας, ενώ χαίρεται να χάνεται σε άσκοπες κουβέντες μέχρι να τριχοτομήσει την τρίχα.
Ο Ξενογιάννης γύρισε και έκανε νόημα στον Ηρακλή Δραγούμη, τον Λοχαγό που ήταν διοικητής του Λόχου διαβιβάσεων της περιοχής και του ζήτησε να μάθει γιατί στο διάολο του γκρίνιαζε αυτός ο τύπος.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά όταν ο δραστήριος και εύστροφος λοχαγός τον ενημέρωσε στ' αφτί, ότι από ένα δικό του φυλάκιο είχαν δοκιμάσει μια στιγμιαία επαφή με τον ασύρματο στο δίκτυο των διαιτητών.
Να πάρει σκέφτηκε . . του το είχε επισημάνει αυτό απ' την αρχή, όταν τους έδινε οδηγίες. να το προσέξει αυτό.
Ο Δαρδάνης είχε μόλις κατέβει από το φαιοπράσινο τζιπ νισάν και έστεκε μπροστά στους συγκεντρωμένους, φαινόταν βιαστικός και κάπως εκνευρισμένος, δεν τον είχε ξαναδεί σε τέτοια φόρτιση μια και τον ήξερε καλά όταν ήταν μέραρχος στο Διδυμότειχο.
Με την πρώτη τα έβαλε με τον επιτελάρχη, καθόταν μπροστά μαζί με τον στρατηγό της μεραρχίας.
Τέτοιο "γκάζωμα" πρώτη φορά άκουγε . . είχε μείνει μ' ανοιχτό το στόμα . . κάτι δεν είχε πάει καλά . . ενώ ο μέραρχος Καραβίας όλη αυτή την ώρα καθόταν δίπλα με σκυμμένο το κεφάλι . .
Μόλις ο Διοικητής του Σώματος Στρατού άφησε τον επιτελάρχη, κοίταξε ένα γύρω τους παρευρισκόμενους και φώναξε κοφτά και δυνατά . . «που είναι ο Ξενογιάννης ;»
Δεν το περίμενε, αιφνιδιάστηκε ελαφρώς . . σηκώθηκε όμως αμέσως από τη μέση περίπου του συγκεντρωμένου πλήθους που καθόταν και απάντησε «εδώ στρατηγέ . . .»
«Έχουμε επικοινωνία με το Σώμα* με Ερμή;» τον ρώτησε με φανερά χαλαρότερη φωνή και πιο ήρεμος, ήταν εμφανές ότι τον εκτιμούσε και του είχε εμπιστοσύνη.
*(Την έδρα του Δ' Σώμα Στρατού στην Ξάνθη)
Του απάντησε θετικά, ότι υπήρχε . . του ζήτησε τότε να καλέσουν τον συντονιστή της αίθουσας επιχειρήσεων στην Ξάνθη στην έδρα του σώματος στρατού.
Ο Ταγματάρχης Κώστας Κουλούρης καθόταν πιο δίπλα, στα τραπέζια εκστρατείας που ήταν τοποθετημένα όλα τα τηλέφωνα και τα τερματικά των συστημάτων επικοινωνιών που είχαν αναπτυχθεί εκεί.
Αμέσως άνοιξε τον κατάλογο βρήκε γρήγορα τον δωδεκαψήφιο αριθμό του συστήματος και τον πληκτρολόγησε στη στρατιωτικών προδιαγραφών συσκευή κρυπτοτηλεφώνου που είχε μπροστά του . . . αμέσως απάντησε η αίθουσα επιχειρήσεων και έδωσε το ακουστικό στον σωματάρχη ο οποίος έστεκε όρθιος δίπλα του . . μίλησε για λίγα λεπτά με τον συντονιστή.
Στο χρονικό αυτό διάστημα πέρασε απ' το ήδη φορτωμένο μυαλό του Ξενογιάννη μια ξαφνική απορία . . γιατί ο Δαρδάνης ζήταγε τον ίδιο και όχι τον πράγματι κρίσιμο κρίκο της όλης επιχείρησης που δεν ήταν άλλος από τον αντισυνταγματάρχη τον διοικητή της επιλαρχίας που είχε και το βάρος της εκκαθάρισης του προγεφυρώματος . . .
Όταν τελείωσε το τηλεφώνημα γύρισε μπροστά και μίλησε σε όλους τους συγκεντρωμένους για κάμποση ώρα . . . ενώ έγινε ενημέρωση για την εξέλιξη του σχεδίου με επιπλέον λεπτομέρειες.
Με το πέρας της παράξενης αυτή σύσκεψης, ο Ξενογιάννης σηκώθηκε και όπως κοίταξε ασυναίσθητα αριστερά, δίπλα του, εκεί που καθόταν ο γκρινιάρης συνταγματάρχης, αυτός που τέλος πάντων θα του ζητούσε το λόγο μόλις θα τελείωνε η συγκέντρωση . . η καρέκλα ήταν άδεια και ο ίδιος είχε περιέργως εξαφανιστεί στο πλήθος, εντελώς αθόρυβα !
Λίγη ώρα θα είχε περάσει και οι συγκεντρωμένοι είχαν πια απομακρυνθεί από το χώρο, όταν τον πλησίασαν ο σωματάρχης μαζί με τον μέραρχο. Ο ίδιος βρισκόταν κοντά στα μέσα επιτήρησης και στους χειριστές τους, στελέχη όλα της μονάδας του.
Η πρώτη ερώτηση του Δαρδάνη, με ύφος δήθεν αδιάφορο ήταν, «έχετε παρατηρήσει τυχόν συγκεντρώσεις ή περίεργες κινήσεις από απέναντι;».
Τον αιφνιδίασε η ερώτηση. Η αλήθεια είναι δεν την περίμενε με τόση ευθύτητα ! Αφού στο κάτω κάτω άσκηση γινόταν . . . και φυσικά δεν εννοούσε συγκεντρώσεις όπως αυτή που είχαν εκεί πριν λίγο . . εννοούσε σχηματισμών τούρκικων αρμάτων και οχημάτων προωθημένων από τα μετόπισθεν, από τις περιοχές όπου ήταν τα εν ειρήνη στρατόπεδα τους.
Ο Ξενογιάννης για ένα ήταν σίγουρος, πριν καν του επιβεβαιώσει την ανησυχία και την υποψία που είχε με αυτή του την ερώτησή ο σωματάρχης, δεν υπήρχε περίπτωση να προωθήσουν οι τούρκοι βαριά οχήματα, χωρίς να τα εντοπίσουν έγκαιρα τα "ξεφτέρια" του.
Αυτά τα παλικάρια, τα μόνιμα στελέχη, που είχε και χειριζόταν με άψογο τρόπο τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επιτήρησης.
Τους είχε εμπιστοσύνη . . .
Τον κοίταξε στα μάτια, με την κοφτερή ματιά του και του απάντησε με όσο ανεπαίσθητο μειδίαμα επέτρεπε η σοβαρότητα προς τον στρατηγό, «από την αρχή που τους παρακολουθούμε στρατηγέ δεν έχει κουνηθεί φύλλο . . . καμία περίεργη κίνηση, τουλάχιστον σε όσο βάθος έχουμε την δυνατότητα να τους βλέπουμε».
«Το ίδιο αναφέρουν και τα φυλάκια μπροστά στην προκάλυψη» συμπλήρωσε κοφτά ο Καραβίας.
Συνεχίζοντας την σύντομη αυτή συζήτηση, τον ρώτησε «δε μου λες, έχουν και οι απέναντι παρόμοια συστήματα και μας παρακολουθούν;»
Ο Ξενογιάννης, που ήξερε καλά τον χαρακτήρα του μάχιμου αυτού στρατηγού, του απάντησε χωρίς υπεκφυγές, «έχουν παρόμοια αλλά γερμανικής εταιρείας, τα δικά μας είναι γαλλικά» και συνέχισε με νόημα «παρεμβάλλονται όμως εύκολα και δεν μπορούν να εντοπίσουν κινήσεις από την πλευρά μας, αν για παράδειγμα, λειτουργούσαν οι "πύραυλοι" ποτίσματος» και του έδειξε χαμηλά μερικούς απ' αυτούς στα γύρω χωράφια, που απλωνόταν όσο έπιανε το μάτι, σαν γήπεδα ποδοσφαίρου ενωμένα μεταξύ τους.
Οι γεωργοί της περιοχής χρησιμοποιούν μεγάλου μεγέθους συσκευές τεχνητής βροχής, που τις ονομάζουν "πυραύλους". Όταν λειτουργούν καλύπτουν με νερό που εκτοξεύουν πολύ μεγάλη απόσταση.
Επίσης . . . και αυτό ήταν που ενδιέφερε τον Ξενογιάννη, έκαναν αρκετό θόρυβο και η κίνηση του όγκου του νερού που εκτόξευαν ήταν μεγάλη, τόσο που ήταν σίγουρος ότι εμπόδιζαν την λειτουργία του φαινομένου «Ντόπλερ». Με το φυσικό αυτό φαινόμενο λειτουργούσαν οι συσκευές παρατήρησης μεγάλων αποστάσεων των απέναντι.
Στο χρονικό αυτό διάστημα πέρασε απ' το ήδη φορτωμένο μυαλό του Ξενογιάννη μια ξαφνική απορία . . γιατί ο Δαρδάνης ζήταγε τον ίδιο και όχι τον πράγματι κρίσιμο κρίκο της όλης επιχείρησης που δεν ήταν άλλος από τον αντισυνταγματάρχη τον διοικητή της επιλαρχίας που είχε και το βάρος της εκκαθάρισης του προγεφυρώματος . . .
Όταν τελείωσε το τηλεφώνημα γύρισε μπροστά και μίλησε σε όλους τους συγκεντρωμένους για κάμποση ώρα . . . ενώ έγινε ενημέρωση για την εξέλιξη του σχεδίου με επιπλέον λεπτομέρειες.
 |
| Ύψωμα ΑΕΤΟΣ |
Η πρώτη ερώτηση του Δαρδάνη, με ύφος δήθεν αδιάφορο ήταν, «έχετε παρατηρήσει τυχόν συγκεντρώσεις ή περίεργες κινήσεις από απέναντι;».
Τον αιφνιδίασε η ερώτηση. Η αλήθεια είναι δεν την περίμενε με τόση ευθύτητα ! Αφού στο κάτω κάτω άσκηση γινόταν . . . και φυσικά δεν εννοούσε συγκεντρώσεις όπως αυτή που είχαν εκεί πριν λίγο . . εννοούσε σχηματισμών τούρκικων αρμάτων και οχημάτων προωθημένων από τα μετόπισθεν, από τις περιοχές όπου ήταν τα εν ειρήνη στρατόπεδα τους.
Ο Ξενογιάννης για ένα ήταν σίγουρος, πριν καν του επιβεβαιώσει την ανησυχία και την υποψία που είχε με αυτή του την ερώτησή ο σωματάρχης, δεν υπήρχε περίπτωση να προωθήσουν οι τούρκοι βαριά οχήματα, χωρίς να τα εντοπίσουν έγκαιρα τα "ξεφτέρια" του.
Αυτά τα παλικάρια, τα μόνιμα στελέχη, που είχε και χειριζόταν με άψογο τρόπο τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επιτήρησης.
Τους είχε εμπιστοσύνη . . .
 |
| Η προκάλυψη με το δάκτυλο στη σκανδάλη |
Τον κοίταξε στα μάτια, με την κοφτερή ματιά του και του απάντησε με όσο ανεπαίσθητο μειδίαμα επέτρεπε η σοβαρότητα προς τον στρατηγό, «από την αρχή που τους παρακολουθούμε στρατηγέ δεν έχει κουνηθεί φύλλο . . . καμία περίεργη κίνηση, τουλάχιστον σε όσο βάθος έχουμε την δυνατότητα να τους βλέπουμε».
«Το ίδιο αναφέρουν και τα φυλάκια μπροστά στην προκάλυψη» συμπλήρωσε κοφτά ο Καραβίας.
Συνεχίζοντας την σύντομη αυτή συζήτηση, τον ρώτησε «δε μου λες, έχουν και οι απέναντι παρόμοια συστήματα και μας παρακολουθούν;»
Ο Ξενογιάννης, που ήξερε καλά τον χαρακτήρα του μάχιμου αυτού στρατηγού, του απάντησε χωρίς υπεκφυγές, «έχουν παρόμοια αλλά γερμανικής εταιρείας, τα δικά μας είναι γαλλικά» και συνέχισε με νόημα «παρεμβάλλονται όμως εύκολα και δεν μπορούν να εντοπίσουν κινήσεις από την πλευρά μας, αν για παράδειγμα, λειτουργούσαν οι "πύραυλοι" ποτίσματος» και του έδειξε χαμηλά μερικούς απ' αυτούς στα γύρω χωράφια, που απλωνόταν όσο έπιανε το μάτι, σαν γήπεδα ποδοσφαίρου ενωμένα μεταξύ τους.
Οι γεωργοί της περιοχής χρησιμοποιούν μεγάλου μεγέθους συσκευές τεχνητής βροχής, που τις ονομάζουν "πυραύλους". Όταν λειτουργούν καλύπτουν με νερό που εκτοξεύουν πολύ μεγάλη απόσταση.
Επίσης . . . και αυτό ήταν που ενδιέφερε τον Ξενογιάννη, έκαναν αρκετό θόρυβο και η κίνηση του όγκου του νερού που εκτόξευαν ήταν μεγάλη, τόσο που ήταν σίγουρος ότι εμπόδιζαν την λειτουργία του φαινομένου «Ντόπλερ». Με το φυσικό αυτό φαινόμενο λειτουργούσαν οι συσκευές παρατήρησης μεγάλων αποστάσεων των απέναντι.
Είχε πάρει να σουρουπώνει πια όταν αντιλήφθηκε τον ιπτάμενο σμήναρχο κοντά στα μέσα επιτήρησης. Είχε διατεθεί εκεί σαν σύνδεσμος μεταξύ στρατού και της πολεμικής αεροπορίας, για τον καλύτερο συντονισμό των αεροπορικών δυνάμεων, που αν χρειαζόταν θα υποστήριζαν την επιχείρηση. Τον είδε να παρακολουθεί με ενδιαφέρον και ιδιαίτερη εντύπωση την οθόνη του ηλεκτροοπτικού αισθητήρα, αλλά και τον χάρτη στην άλλη οθόνη του συστήματος εντοπισμού κινήσεων.
Πλησίασε την ομάδα των τριών τεσσάρων αξιωματικών που βρισκόταν εκεί γύρω και πάνω από τον χειριστή, που τους εξηγούσε πρόθημα ότι τον ρωτούσαν.
Ο σμήναρχος, ένας ευχάριστος στον χαρακτήρα και στη συζήτηση τύπος, τυπικός όμως στην εμφάνιση, του επιβεβαίωσε την έκπληξη και τον ενθουσιασμό του για τα ηλεκτρονικά μέσα παρατήρησης. Δεν το περίμενε, όπως του είπε, ότι υπήρχαν μηχανήματα με αυτές τις δυνατότητες.
Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ
Την επομένη το ξημέρωμα, μόλις που είχε διαφωτίσει στην κορυφή αυτού του λόφου, που για τρίτη συνεχόμενη μέρα είχε γίνει το λημέρι τους και ο οποίος δέσποζε στην γύρω περιοχή.
Ο Ξενογιάννης παρατηρούσε στην τέλεια άπνοια την ανατολή του ήλιου. Σκόρπαγε σιγά σιγά η υγρασία της "δειλής" από το τσουχτερό ακόμα κρύο, αλλά ανοιξιάτικης στη μυρωδιά ατμόσφαιρας.
Μπροστά του η απλωσιά έφτανε μέχρι πέρα στον Έβρο και πέρναγε απέναντι και πίσω από την Ανδριανούπολη.
Το μάτι του στιγμιαία έπεσε στα πρώτα χωράφια κάτω από τον λόφο.
Όλοι οι "πύραυλοι" ποτίσματος, ο ένας μετά τον άλλον, έμπαιναν σε λειτουργία . . . απλωνόταν έτσι σε μια γραμμή προς τα βόρεια, που κάλυπτε όλο σχεδόν το πίσω εδαφικό τμήμα από το λόφο και δυτικά.
Άλλη μια τυχαία συγκυρία σκέφτηκε με ελαφρύ μειδίαμα, ενώ ρουφούσε μια καλή δόση από το δυνατό αχνιστό καφέ που μόλις του είχαν ετοιμάσει. . .
Στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή ήρθε ασυναίσθητα αυτό που εύστοχα είχε επισημάνει ο πετυχημένος συγγραφέας Φίλιπ Κέρ: «Ο πόλεμος πάντα βασίζεται στους κατασκόπους που θα ανακαλύψουν πληροφορίες, οι οποίες αποκαλύπτουν τις αληθινές προθέσεις του εχθρού. Όμως αυτό ποτέ δεν αρκεί.
Εξίσου σημαντική είναι και η αυταπάτη.»
Ένα βουητό όμως συνεχώς αυξανόμενο τον επανέφερε . . γύρισε και κοίταξε με τα κιάλια δυτικά προς το μέρος της πεδινής περιοχής απ' όπου ερχόταν . . .
Μια μεγάλη γραμμή από τα σιδερένια «θηρία του Έβρου» πλησίαζε . . . βουητό, καπνός και μικρά κομμάτια λασποχώματος που πεταγόταν από τις ερπύστριες κάμποσων δεκάδων Leopard, μια και το ψιλόβροχο το περασμένο βράδυ είχε κάνει τη "δουλειά" του πάνω στο έδαφος.
Τρέμει πραγματικά η περιοχή σε απόσταση πολλών μέτρων αν τύχει και βρεθείς στην πορεία του ογκώδους τεθωρακισμένου . . .
Το εκκωφαντικό μουγκρητό του κινητήρα των 1500 ίππων, η επιβλητική εικόνα, αλλά και το κινούμενο βάρος των 62 τόνων, κάνει τη γη να τρέμει κάτω απ' τα πόδια σου.
Ο σχηματισμός των αρμάτων δεν χρειάστηκε πάνω από 20 λεπτά για να φτάσει στην προκαθορισμένη νοητή γραμμή μπροστά από την περιοχή του Κάραγατς.
Μεγάλο ψυχολογικό σοκ αναμφισβήτητα . . άλλο να το σχεδιάζεις στο χάρτη και άλλο να το βλέπεις με τα μάτια σου . . .
Θέλει γερά νεύρα για να σταθείς απέναντι από τα φονικά «θηρία» . . .
Είναι ίσως αλήθεια αυτό που είπε ο Γκαίτε, ότι η μοίρα πραγματοποιεί τις ευχές μας, αλλά με τον δικό της τρόπο, προκειμένου να μας δώσει και κάτι πέρα απ' αυτές.
Η εικόνα στην απέναντι πλευρά παρουσίαζε την τέλεια "ερημιά" δεν κινήθηκε τίποτα δεν ακούστηκε ρουθούνι . . .
Πρώτη φορά σχηματισμός ελληνικών αρμάτων έφτασε τόσο κοντά στην πραγματική γραμμή των συνόρων, μια και μέχρι τώρα κι από τις δυο πλευρές τηρούνται πίσω ώστε να μην "προκαλούν".
Ότι και να ετοίμαζαν τα «μεμέτια», το κατάπιαν αμάσητο δίχως άλλο . . .
Είναι αποδεδειγμένο πια ότι ο τούρκος λουφάζει και δεν τολμάει το παραμικρό όταν νοιώθει ότι θα βρει μπροστά του εξαγριωμένο ΄και κυρίως αποφασισμένο Έλληνα . . .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σιγά σιγά όλα έδειχναν να "ηρεμούν" και να ακολουθούν το συνηθισμένο ρυθμό της περιοχής, αφήνοντας μια περίεργη αίσθηση υφέρποντος κινδύνου σε κάποιους ίσως "ψιλιασμένους".
Θα ήταν κατά τις 11 το πρωί της τελευταίας μέρας, όταν ο επιτελάρχης με το τζιπ και τον οδηγό του, πέρασε από το χώρο που είχε στρατοπεδεύσει όλες αυτές τις μέρες η μονάδα του Ξενογιάννη.
Μια περιοχή λοφώδη, που στο συγκεκριμένο σημείο την κάλυπτε ένα δασάκι από βελανιδιές. Κατά τις μικρές ώρες πριν το ξημέρωμα ένα αηδόνι, που ζούσε εκεί λατρεύοντας τα φρέσκα δρύινα κλαριά, τον ξαγρυπνούσε τραγουδώντας . . .
«Έλα να πάμε για ένα καφέ εδώ δίπλα στο χωριό» του είπε ο συνταγματάρχης . . . Η αλήθεια, ήταν ο άνθρωπος που είχε τραβήξει το περισσότερο "ζόρι" αυτές τις μέρες . . .
Η θέση αυτή είναι τόσο σοβαρή, που από μόνη της οδηγεί (εκτός απροόπτου) στον επόμενο βαθμό, αυτόν του ταξιάρχου. . . όπως και έγινε αργότερα και στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Το παραδοσιακό καφενείο στο χωριό Δόξα, όπου ο κλασικός τύπος καφετζή του ελληνικού χωριού, με την γνωστή περιέργεια τριγύριζε το τραπεζάκι με την δικαιολογία της εξυπηρέτησης, ώσπου ο συνταγματάρχης του μίλησε . . συστήθηκε και τον σύστησε . . Από δω ο διοικητής της μονάδας που έχει στρατοπεδεύσει εδώ κοντά, του είπε . . και αυθόρμητα ήρθε η ερωτοαπάντηση του καφετζή απευθυνόμενος στον Ξενογιάννη «. . α εσύ είσαι ο διοικητής που οδηγάς το τζιπ μόνος σου ;!!!)
Ασυναίσθητα κοιτάχτηκαν με τον συνταγματάρχη αμήχανα, με ελαφρό μειδίαμα εκατέρωθεν . . . για την "λεπτομερή παρατηρητικότητα" και το ενδιαφέρον των ντόπιων !
Στο μυαλό του όμως είχε χαραχθεί και η τελευταία σύντομη επίσκεψη του υποστράτηγου Καραβία στη μονάδα του.
Τον αιφνιδίασε ευχάριστα η στιγμή του αποχαιρετισμού. Δευτερόλεπτα πριν μπει στο καλογυαλισμένο μαύρο αυτοκίνητο με τα δυο αστέρια στις κόκκινες πινακίδες, άκουσε αυτόν τον λιγόλογο και βαρύ τύπο να λέει: «νοιώθω υπερήφανος που είχα την τύχη να συνεργαστώ με ένα άριστο συνάδελφο».
Είχε πια μπει στο αυτοκίνητο, στο πίσω κάθισμα, έκλεισε την πόρτα κι ο οδηγός ξεκίνησε . . .
Πλησίασε την ομάδα των τριών τεσσάρων αξιωματικών που βρισκόταν εκεί γύρω και πάνω από τον χειριστή, που τους εξηγούσε πρόθημα ότι τον ρωτούσαν.
Ο σμήναρχος, ένας ευχάριστος στον χαρακτήρα και στη συζήτηση τύπος, τυπικός όμως στην εμφάνιση, του επιβεβαίωσε την έκπληξη και τον ενθουσιασμό του για τα ηλεκτρονικά μέσα παρατήρησης. Δεν το περίμενε, όπως του είπε, ότι υπήρχαν μηχανήματα με αυτές τις δυνατότητες.
Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ
Την επομένη το ξημέρωμα, μόλις που είχε διαφωτίσει στην κορυφή αυτού του λόφου, που για τρίτη συνεχόμενη μέρα είχε γίνει το λημέρι τους και ο οποίος δέσποζε στην γύρω περιοχή.
Ο Ξενογιάννης παρατηρούσε στην τέλεια άπνοια την ανατολή του ήλιου. Σκόρπαγε σιγά σιγά η υγρασία της "δειλής" από το τσουχτερό ακόμα κρύο, αλλά ανοιξιάτικης στη μυρωδιά ατμόσφαιρας.
Μπροστά του η απλωσιά έφτανε μέχρι πέρα στον Έβρο και πέρναγε απέναντι και πίσω από την Ανδριανούπολη.
Το μάτι του στιγμιαία έπεσε στα πρώτα χωράφια κάτω από τον λόφο.
Όλοι οι "πύραυλοι" ποτίσματος, ο ένας μετά τον άλλον, έμπαιναν σε λειτουργία . . . απλωνόταν έτσι σε μια γραμμή προς τα βόρεια, που κάλυπτε όλο σχεδόν το πίσω εδαφικό τμήμα από το λόφο και δυτικά.
Άλλη μια τυχαία συγκυρία σκέφτηκε με ελαφρύ μειδίαμα, ενώ ρουφούσε μια καλή δόση από το δυνατό αχνιστό καφέ που μόλις του είχαν ετοιμάσει. . .
Στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή ήρθε ασυναίσθητα αυτό που εύστοχα είχε επισημάνει ο πετυχημένος συγγραφέας Φίλιπ Κέρ: «Ο πόλεμος πάντα βασίζεται στους κατασκόπους που θα ανακαλύψουν πληροφορίες, οι οποίες αποκαλύπτουν τις αληθινές προθέσεις του εχθρού. Όμως αυτό ποτέ δεν αρκεί.
Εξίσου σημαντική είναι και η αυταπάτη.»
 |
Ένα βουητό όμως συνεχώς αυξανόμενο τον επανέφερε . . γύρισε και κοίταξε με τα κιάλια δυτικά προς το μέρος της πεδινής περιοχής απ' όπου ερχόταν . . .
Μια μεγάλη γραμμή από τα σιδερένια «θηρία του Έβρου» πλησίαζε . . . βουητό, καπνός και μικρά κομμάτια λασποχώματος που πεταγόταν από τις ερπύστριες κάμποσων δεκάδων Leopard, μια και το ψιλόβροχο το περασμένο βράδυ είχε κάνει τη "δουλειά" του πάνω στο έδαφος.
Τρέμει πραγματικά η περιοχή σε απόσταση πολλών μέτρων αν τύχει και βρεθείς στην πορεία του ογκώδους τεθωρακισμένου . . .
Το εκκωφαντικό μουγκρητό του κινητήρα των 1500 ίππων, η επιβλητική εικόνα, αλλά και το κινούμενο βάρος των 62 τόνων, κάνει τη γη να τρέμει κάτω απ' τα πόδια σου.
Ο σχηματισμός των αρμάτων δεν χρειάστηκε πάνω από 20 λεπτά για να φτάσει στην προκαθορισμένη νοητή γραμμή μπροστά από την περιοχή του Κάραγατς.
 |
Μεγάλο ψυχολογικό σοκ αναμφισβήτητα . . άλλο να το σχεδιάζεις στο χάρτη και άλλο να το βλέπεις με τα μάτια σου . . .
Θέλει γερά νεύρα για να σταθείς απέναντι από τα φονικά «θηρία» . . .
Είναι ίσως αλήθεια αυτό που είπε ο Γκαίτε, ότι η μοίρα πραγματοποιεί τις ευχές μας, αλλά με τον δικό της τρόπο, προκειμένου να μας δώσει και κάτι πέρα απ' αυτές.
Η εικόνα στην απέναντι πλευρά παρουσίαζε την τέλεια "ερημιά" δεν κινήθηκε τίποτα δεν ακούστηκε ρουθούνι . . .
Πρώτη φορά σχηματισμός ελληνικών αρμάτων έφτασε τόσο κοντά στην πραγματική γραμμή των συνόρων, μια και μέχρι τώρα κι από τις δυο πλευρές τηρούνται πίσω ώστε να μην "προκαλούν".
Ότι και να ετοίμαζαν τα «μεμέτια», το κατάπιαν αμάσητο δίχως άλλο . . .
Είναι αποδεδειγμένο πια ότι ο τούρκος λουφάζει και δεν τολμάει το παραμικρό όταν νοιώθει ότι θα βρει μπροστά του εξαγριωμένο ΄και κυρίως αποφασισμένο Έλληνα . . .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σιγά σιγά όλα έδειχναν να "ηρεμούν" και να ακολουθούν το συνηθισμένο ρυθμό της περιοχής, αφήνοντας μια περίεργη αίσθηση υφέρποντος κινδύνου σε κάποιους ίσως "ψιλιασμένους".
Θα ήταν κατά τις 11 το πρωί της τελευταίας μέρας, όταν ο επιτελάρχης με το τζιπ και τον οδηγό του, πέρασε από το χώρο που είχε στρατοπεδεύσει όλες αυτές τις μέρες η μονάδα του Ξενογιάννη.
Μια περιοχή λοφώδη, που στο συγκεκριμένο σημείο την κάλυπτε ένα δασάκι από βελανιδιές. Κατά τις μικρές ώρες πριν το ξημέρωμα ένα αηδόνι, που ζούσε εκεί λατρεύοντας τα φρέσκα δρύινα κλαριά, τον ξαγρυπνούσε τραγουδώντας . . .
«Έλα να πάμε για ένα καφέ εδώ δίπλα στο χωριό» του είπε ο συνταγματάρχης . . . Η αλήθεια, ήταν ο άνθρωπος που είχε τραβήξει το περισσότερο "ζόρι" αυτές τις μέρες . . .
Η θέση αυτή είναι τόσο σοβαρή, που από μόνη της οδηγεί (εκτός απροόπτου) στον επόμενο βαθμό, αυτόν του ταξιάρχου. . . όπως και έγινε αργότερα και στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Το παραδοσιακό καφενείο στο χωριό Δόξα, όπου ο κλασικός τύπος καφετζή του ελληνικού χωριού, με την γνωστή περιέργεια τριγύριζε το τραπεζάκι με την δικαιολογία της εξυπηρέτησης, ώσπου ο συνταγματάρχης του μίλησε . . συστήθηκε και τον σύστησε . . Από δω ο διοικητής της μονάδας που έχει στρατοπεδεύσει εδώ κοντά, του είπε . . και αυθόρμητα ήρθε η ερωτοαπάντηση του καφετζή απευθυνόμενος στον Ξενογιάννη «. . α εσύ είσαι ο διοικητής που οδηγάς το τζιπ μόνος σου ;!!!)
Ασυναίσθητα κοιτάχτηκαν με τον συνταγματάρχη αμήχανα, με ελαφρό μειδίαμα εκατέρωθεν . . . για την "λεπτομερή παρατηρητικότητα" και το ενδιαφέρον των ντόπιων !
Στο μυαλό του όμως είχε χαραχθεί και η τελευταία σύντομη επίσκεψη του υποστράτηγου Καραβία στη μονάδα του.
Τον αιφνιδίασε ευχάριστα η στιγμή του αποχαιρετισμού. Δευτερόλεπτα πριν μπει στο καλογυαλισμένο μαύρο αυτοκίνητο με τα δυο αστέρια στις κόκκινες πινακίδες, άκουσε αυτόν τον λιγόλογο και βαρύ τύπο να λέει: «νοιώθω υπερήφανος που είχα την τύχη να συνεργαστώ με ένα άριστο συνάδελφο».
Είχε πια μπει στο αυτοκίνητο, στο πίσω κάθισμα, έκλεισε την πόρτα κι ο οδηγός ξεκίνησε . . .
 |
| Άνοιξη 2004, μετά το τέλος της όλης δραστηριότητας. Επίσκεψη του Διοικητή 1ης Στρατιάς στο σταρτηγείο της XVI Μεραρχίας. Αριστερά του ο Διοικητής του Δ΄ Σώματος Στρατού και σε πρώτο πλάνο ο Διοικητής της Μεραρχίας. |
ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ;
Την εποχή εκείνη στη χώρα «έμπαινε» πακτωλός χρημάτων, ευρωπαϊκών και όχι μόνο. Δισεκατομμύρια ευρώ, άλλα ως δάνεια και άλλα ως ενίσχυση για διάφορα προγράμματα.
Τα περισσότερα για την εκτέλεση του τεράστιου προγράμματος των ολυμπιακών έργων.
Η γειτονική χώρα, όπως αποδεικνύεται και εκ του αποτελέσματος, δρα εδώ και αρκετά χρόνια (κυρίως μετά το 1974) ως "νταβατζής" της ευρύτερης περιοχής.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να ανεχθεί να μείνει εκτός του παγκόσμιου «οικονομικού πάρτι» που είχε οργανωθεί με επίκεντρο μια χώρα της γειτονιάς της.
Ο μόνος τρόπος που γνωρίζει για να επικοινωνεί αυτή η χώρα (πειρατής) είναι η στρατιωτική της ισχύ.
Η απειλή την κατάλληλη και κρίσιμη χρονική στιγμή, θα ήταν καταλυτική για την επίτευξη του στόχου της.
Ένα εύλογο οικονομικό μερίδιο, από τα σχεδόν ανεξέλεγκτα δισεκατομμύρια ευρώ που έμπαιναν στον "λογαριασμό" της γείτονος και χρεωνόταν στους ανυποψίαστους και τρισευτυχισμένους τότε πολίτες της !
Της χώρας με το "αδύναμο" και "ευάλωτο στη διαφθορά" πολιτικό κατεστημένο. Μια παρέα που είχε καταντήσει την πατρίδα της τον πιο αδύναμο κρίκο διεθνώς . . Αδύναμοι όλοι τους, όχι να σχεδιάσουν, αλλά και να υπερασπιστούν την ευημερία του λαού τους !
Καταφέρνουν σιγά σιγά να «ευνουχίσουν» ότι δυναμικό μπορεί να υπάρχει, που θα μπορούσε να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία . . .
Οι μυστικές υπηρεσίες της τουρκίας γνώριζαν καλά τι συνέβαινε τότε στη "γειτονιά" . Ήξεραν για το «πάρτι» που είχε στηθεί από ντόπιους και ξένους . . ήξεραν ότι με μια διαρροή πληροφοριών για επικείμενο θερμό επεισόδιο, ή ύπαρξη σχεδίου γι' αυτό, αλλά και μια σχετική κινητικότητα θα έκανε τους «party animal» δίπλα της να ενδώσουν στα "λύτρα" . . . ώστε να μη χάσουν όλο το "ψητό"!
Το ίδιο άλλωστε επανέλαβε και αργότερα, το 2015, με την αθρόα διακίνηση δήθεν προσφύγων, σε χώρες της αδύναμης ακόμα ΕΕ, κερδίζοντας αρκετά δις ευρώ ως λίτρα. . .
Ήταν το "αναγκαίο τίμημα" για να διακόψει τις ροές του ανεξέλεγκτου μουσουλμανικού στοιχείου από το έδαφός της προς τα (επιλεγμένα) νησιά του Αιγαίου!
Δείγμα που σημαίνει ότι η συγκεκριμένη τακτική του εκβιασμού είχε επιτυχία, δοκιμασμένη από παλαιότερα . . .
Την ίδια όμως τακτική των παράλογων απαιτήσεων εξακολουθεί να χτίζει χρόνια τώρα στο Αιγαίο και στα πλούσια κοιτάσματα του . . . καλό είναι να μην το ξεχνάμε !
***********************************
Όλα τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και έκαναν και είπαν τα πράγματα που κάνουν και λένε σ' αυτή τη μυθιστορηματική αφήγηση.
Ένεκα όμως ευνόητων λόγων έχουν επινοημένα ονόματα.)
«. . . οι κανόνες άλλαξαν και δεν συμβαδίζουν μ' αυτούς που τους έφτιαξαν . .
Ορκίστηκα πως αν επέστρεφα σπίτι δεν θ' ακολουθούσα εντολές ξανά . . .
Έφυγα στρατιώτης . . επέστρεψα χωρίς κανόνες . . .»
«Live by Night»
(Ben Affleck)
.png)
