Οι πολιτικοί και οι βουλευτές “πονάνε” και προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα με τις 6000 ευρώ που τους μένουν καθαρά το μήνα!
Περιφέρονται από τηλεοπτικό παράθυρο σε τηλεοπτικό παράθυρο ψελλίζοντας πόσο “δύσκολη είναι η κατάσταση” και “με πόσο πόνο ψυχής” κόβουν συντάξεις γερόντων και τα όνειρα των νέων.
Ψάχνουν εναγωνίως να βρουν “ισοδύναμα” μέτρα για να τα προσφέρουν στους τροϊκανούς που έρχονται. Και όλως τυχαίως όλο στους μισθούς και στις συντάξεις καταλήγουν .
Όλως περιέργως από κανενός το μυαλό δεν έχει περάσει να προτείνει ένα σημαντικό ισοδύναμο που θα αποφέρει και πολλά ,πάρα πολλά κέρδη: να μειωθούν τουλάχιστον στους μίσους οι εθνοπατέρες!
Όλως περιέργως από κανενός το μυαλό δεν έχει περάσει να προτείνει ένα σημαντικό ισοδύναμο που θα αποφέρει και πολλά ,πάρα πολλά κέρδη: να μειωθούν τουλάχιστον στους μίσους οι εθνοπατέρες!
Γιατί θα πρέπει να έχουμε 300. Προκοπή δεν είδαμε.
Και δεν είναι μόνο οι μισθοί που θα γλιτώσουμε. Θα είναι και οι περισσευούμενοι παρατρεχάμενοι, θα είναι τα ρουσφέτια, θα είναι πολλά.
Θα τα καταφέρουμε και με 150 βουλευτές. Οι ΗΠΑ με τελείως διαφορετικό σύστημα βέβαια έχουν 100 γερουσιαστές.
Αλλά αυτά θεωρούνται…λαϊκισμοί.
Είναι πολύ πιο εύκολο για τους πολιτικούς να βγαίνουν στα παράθυρα και να παριστάνουν τους θλιμμένους. Αν στριμωχτούν περνούν στην αντεπίθεση. Ο Πάγκαλος μας είπε ότι “όλοι μαζί τα φάγαμε”. Έγραψε και βιβλίο. Τις τελευταίες δυο μέρες έχουμε τον Μ.Κεφαλογιάννη μ΄εκείνο το αδιάροτο ειρωνικό χαμόγελο, που θέλει να πει ότι “ξέρω αλλά δεν σας λέω”,να έχει στοχοποιήσει όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους. Τους οποίους παρουσιάζει περίπου ως τους απόλυτους προνομιούχους που τα παιδιά τους πάνε στα ιδιωτικά σχολεία.
Κάτι που ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί και ο ίδιος αφού με βάση όσα είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη “όταν μπήκα στη πολιτική είχα περιουσία και τώρα έχω χρέη 750.000 ευρώ”. Κάποιος θα πρέπει ίσως να του πει ότι δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κάποιος βουλευτής.
Όπως υποχρεωτικό δεν είναι να έχουμε και 300 στη Βουλή.
Και δεν είναι μόνο οι μισθοί που θα γλιτώσουμε. Θα είναι και οι περισσευούμενοι παρατρεχάμενοι, θα είναι τα ρουσφέτια, θα είναι πολλά.
Θα τα καταφέρουμε και με 150 βουλευτές. Οι ΗΠΑ με τελείως διαφορετικό σύστημα βέβαια έχουν 100 γερουσιαστές.
Αλλά αυτά θεωρούνται…λαϊκισμοί.
Είναι πολύ πιο εύκολο για τους πολιτικούς να βγαίνουν στα παράθυρα και να παριστάνουν τους θλιμμένους. Αν στριμωχτούν περνούν στην αντεπίθεση. Ο Πάγκαλος μας είπε ότι “όλοι μαζί τα φάγαμε”. Έγραψε και βιβλίο. Τις τελευταίες δυο μέρες έχουμε τον Μ.Κεφαλογιάννη μ΄εκείνο το αδιάροτο ειρωνικό χαμόγελο, που θέλει να πει ότι “ξέρω αλλά δεν σας λέω”,να έχει στοχοποιήσει όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους. Τους οποίους παρουσιάζει περίπου ως τους απόλυτους προνομιούχους που τα παιδιά τους πάνε στα ιδιωτικά σχολεία.
Κάτι που ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί και ο ίδιος αφού με βάση όσα είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη “όταν μπήκα στη πολιτική είχα περιουσία και τώρα έχω χρέη 750.000 ευρώ”. Κάποιος θα πρέπει ίσως να του πει ότι δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κάποιος βουλευτής.
Όπως υποχρεωτικό δεν είναι να έχουμε και 300 στη Βουλή.
Αυτό ας το σκεφτεί ο πρωθυπουργός που όπως τον ακούσαμε να λέει,”ξυπνά μέσα στη νύχτα” από το άγχος για να βρει τα σωστά μέτρα. Σε καμιά αγρύπνια του δεν του πέρασε από το μυαλό να περικόψει και τους βουλευτές;