Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι, η συνέχεια της περιοχής αυτής πρός τα δυτικά απέδωσε την απογοητευτική ποσότητα των 16 κιλών ελαιόλαδο περίπου το στρέμμα πέρυσι !!! Άρα λογικά φέτος αναμένεται καλύτερη παραγωγή.
Παρά τις ευεργετικές βροχές της άνοιξης, η ξηρασία εξακολουθεί να είναι παρούσα στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας, τουλάχιστον από το 2019 και μετά, σε ανησυχητικό επίπεδο.
ΟΙ ΕΛΑΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΞΗΡΙΚΟΙ
Αυτό σημαίνει ότι, ο Ιούνιος είναι καθοριστικός μήνας πού προκαλεί μεγάλο ποσοστό καρπόπτωσης, λόγω έλλειψης ικανοποιητικής υγρασίας στο έδαφος (η καρπόπτωση του san Juan όπως είναι γνωστή στους ισπανούς ελαιοπαραγωγούς).
Η ίδια η φύση της ελιάς, για να μην θέσει σε κίνδυνο τη δική της ανάπτυξη και τον μεταβολισμό του φυτού, απορρίπτει τους καρπούς που δεν είναι σε θέση να καλλιεργήσει.
Είναι μια φυσική διαδικασία του δένδρου την περίοδο αυτή πού απορρίπτει την ποσότητα του καρπού πού εκτιμά ότι δεν μπορεί να διατηρήσει λόγω έλλειψης σωστής θρέψης και νερού.
Με τα μετεωρολογικά δεδομένα των τελευταίων ετών, ο Ιούνιος είναι μήνας χωρίς βροχοπτώσεις στην περιοχή της Ανδαλουσίας και με υψηλές θερμοκρασίες, οπότε η ανησυχία των παραγωγών είναι μεγάλη για την ποσότητα ελαιοκάρπου πού θα μπορέσουν να κρατήσουν τα δένδρα.
Η επόμενη καθοριστική περίοδος για καρπόπτωση είναι ο Σεπτέμβριος, λόγω ασθενειών και παρασίτων (καρπόπτωση του San Miguel).
Και όλα τα παραπάνω είναι ανεξάρτητα της δράσης του μεγαλύτερου εχθρού του καρπού της ελιάς, του δάκου. Η μύγα του δάκου τρυπάει τον καρπό και τον καταστρέφει δημιουργώντας πρόβλημα και στην ποιότητα του ελαιολάδου αφού την υποβαθμίζει.
Συντακτική ομάδα phestos
.png)
