Μια Κρήτη ολάκερη απορεί με την πανεπιστημιακή της κοινότητα ! Καλά είστε εντελώς . . . ;

Κοντομαρί 1941. Η αρχή

Με αφορμή το ζήτημα που προέκυψε εξαιτίας της ανακήρυξης του Γερμανού συγγραφέα Χάινς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα δημοσιευμένων απόψεων που αφορούν το θέμα.

• Από την ιστοσελίδα του Γιάννη Λαζάρου (http://lazarouyiannis.blogspot.gr):

Το φαινόμενο του γενίτσαρου γερμανοτσολιά καθηγητίσκου του Πανεπιστήμιου Κρήτης, που πληρώνεται με τα λεφτά των Ελλήνων για να έχει το θράσος να φτύνει σε ηρωικούς νεκρούς Κρητικούς προτείνοντας ως Έλληνα καθηγητή διδάκτορα τον Ναζίστα που έγραψε έναν λίβελο για τους νεκρούς αντιστασιακούς Κρητικούς στην Μάχη της Κρήτης, είναι η απόδειξη ότι αφήσαμε άπλετο χώρο σε κομπλεξικά μαμμόθρεφτα.

Αν η διανόηση της σημερινής Ελλάδας ξεκινά από έναν Ράμφο, συνεχίζει σε έναν Γραμματικάκη και κορυφώνεται στην νεότερη γενιά των ακαδημαϊκών επιπέδου Στεργίου, τότε κάτι δεν κάνει καλά με τη μερίδα του λαού που λέει ότι αντέχει στο πετσί της όλη την οικονομική καταπίεση των κυβερνήσεων.

• Και από την επιστολή που απέστειλε η Ακαδημία Στρατηγικών Αναλύσεων στον Πρύτανη κ. Ε. Στεφάνου καθώς και στα μέλη της Συγκλήτου αλλά και στους καθηγητές του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης :

Είναι άλλο πράγμα το να διαβάζουμε ένα σύγγραμμα, ή ακόμη και να ακούμε τις απόψεις του ερευνητή ή και να συζητάμε μαζί του, εκθέτοντας τις απόψεις μας και άλλο πράγμα να τον τιμούμε. Το τελευταίο σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τις απόψεις του ή ακόμα χειρότερα, ότι τον επιβραβεύουμε για την "προσφορά" του (!!!)

Αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι η πράξη αυτή του Πανεπιστημίου Κρήτης συνιστά κατ' ελάχιστον έλλειψη στοιχειώδους ευπρέπειας προς την κοινωνία της Κρήτης, η οποία δικαίως νοιώθει υπερηφάνεια για τους αγώνες των προγόνων της αλλά και βαθύ πόνο για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν στη νήσο τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Πως μπορεί να ανεχθεί την πρόκληση και προσβολή εκ μέρους σας;

Και κάτι ακόμα. Αν η τιμή προς κάποιο πρόσωπο προέρχεται από ένα ιδιωτικό φορέα ίσως να μην έχει και μεγάλη σημασία. Όταν όμως προέρχεται από δημόσιο κρατικό φορέα και μάλιστα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αντιλαμβάνεστε ότι η σημασία του-ακόμα και σημειολογικά-είναι τεράστια. Πως θα βλέπατε άραγε έναν τίτλο σε γερμανικό έντυπο: "Οι Κρητικοί αποδέχονται ως δίκαια και ιπποτική την απόβαση των γερμανικών δυνάμεων το 1941", χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ότι "το Πανεπιστήμιο Κρήτης αποδέχθηκε τις απόψεις αυτές τιμώντας τον Γερμανό ιστορικό συγγραφέα Χ.Ρ. που τις επικαλείται στο βιβλίο του" ;

(http://www.acastran.org/)