17 Απρ 2017

H Δικτατορία των λειτουργών του δημοσίου




ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Κανένα κράτος δεν μπορεί να ορθοποδήσει εάν εξακολουθεί να πληρώνει τα τεράστια ποσά που πληρώνει σήμερα το ελληνικό κράτος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.


Δηλαδή σ’ αυτούς που την βόλεψαν αρπάζοντας μία αργομισθία, με αντάλλαγμα να γίνουν κομματόσκυλα ή να υποστηρίζουν δημόσια ένα κόμμα.

H ειρωνεία είναι ότι αυτός ο αργόμισθος μην έχοντας τι να κάνει, θα καταλήξει όχι μόνο να είναι αντιπαραγωγικός, άλλα και να παρακωλύει την λειτουργία του κράτους ή του οργανισμού μέσα στον οποίο λειτουργεί.

Αυτό στην Ελλάδα το λέμε συνδικαλισμό και όποιος καταφέρει και γίνει ενεργό μέλος όχι μόνο την βολεύει ισοβίως εις βάρος των άλλων, αλλά προετοιμάζει και την κοινωνικοπολιτική του άνοδο.

Δυστυχώς καμία κυβέρνηση από τα υπάρχοντα κόμματα δεν δείχνει ικανή ν' αποφασίσει να επωμισθεί το πολιτικό κόστος και να φέρει έναν νόμο που να καταργεί την μονιμότητα των δημοσίων υπάλληλων.
Ο τόπος αυτός δεν πρόκειται να δει Θεού πρόσωπο και εκείνοι που θα πεινάσουν πρώτοι θα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. 

Έχουμε την μεγαλύτερη δημόσια διοίκηση του κόσμου και τις χειρότερες υπηρεσίες που μπορεί να φαντασθεί ένας λαός που πληρώνει τόσα πολλά, σε τόσους υπεράριθμους.

H Δικτατορία των λειτουργών του δημοσίου συμφέροντος


H δικτατορία του προλεταριάτου δεν είναι τίποτα μπροστά στην δικτατορία που κατάφεραν να επιβάλλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε ολόκληρο τον υπόλοιπο πληθυσμό της Ελλάδος.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι - εξαιρούνται κάποιοι, λίγοι, ευσυνείδητοι, που εργάζονται για λογαριασμό των υπολοίπων - έχουν ακόμα και σήμερα την νοοτροπία του “αφέντη” που μπορεί να ταλαιπωρεί τον “δούλο” που έρχεται να του ζητήσει ένα χαρτί για να κάνει την δουλειά του. 

Αυτοί οι αποβλακωμένοι υπήκοοι του Ελληνικού κράτους, που απομυζούν τον Ελληνικό λαό μέσω του δημοσίου τομέα, που δεν έχουν καμιά πρωτοβουλία, καμιά υπευθυνότητα, καμιά ευαισθησία, καμιά τύψη, καθόλου ντροπή, αισθάνονται μπροστά στον ανυπεράσπιστο πολίτη σαν παντοκράτορες, που μπορούν να τον ταλαιπωρούν όσο θέλουν και ευχαριστιούνται να τον πατάνε και να τον εξοντώνουν. 

Ερμηνεύουν τους νόμους έτσι ώστε να μην εξυπηρετήσουν τον πολίτη άλλα αντίθετα να τον ταλαιπωρήσουν και να τον βλάψουν. 

Οι αδικίες από τις ερμηνείες των νόμων που αυτοί οι καρεκλοκένταυροι έφεραν, ξεπέρασαν πια κάθε όριο υπομονής ακόμα και του πιο ηλίθιου Έλληνα. Πόσοι και πόσοι ανώνυμοι δύστυχοι άνθρωποι δεν έχασαν τις δουλειές τους, τις περιουσίες τους, τον κόπο χρόνων, γιατί κάποιος υπάλληλος δεν τους έδινε κάποιο χαρτί που δικαιούνταν, γιατί ήθελε να ερμηνεύει τον νόμο όπως νόμιζε ή όπως του κάπνισε. Πόσοι από αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους είχαν το κουράγιο να πάνε πιο ψηλά στον Διευθυντή ή στον Διοικητή για να βρουν το δίκιο τους;

Συνήθως λέγεται ότι “η δημόσια διοίκηση υποφέρει”. Αυτός είναι ένας αστείος όρος για να μην πούμε ότι η δημόσια διοίκηση πέθανε από κακοήθη όγκο των σπλάχνων της προ πολλού, και εμείς συναλλασσόμαστε τώρα με ένα κακό φάντασμα και… ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου την φέρει ένα φάντασμα. 

Ήρωες θα θεωρηθούν όχι αυτούς που επαναστατούν για να ανατρέψουν αυταρχικές κυβερνήσεις, άλλα αυτοί που θα επαναστατήσουν για να ανατρέψουν την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.

Να ξεκαθαρίσουμε βέβαια εδώ ότι “δημοσίους υπάλληλους” εννοούμε αυτόν τον μεγάλο αριθμό ατόμων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (80% περίπου) που ταλαιπωρούν τους δύστυχους νεοέλληνες, δηλαδή τους βολεψάκηδες, τους γλειψιματίες, τα κομματόσκυλα, που χωρίς ευθύνη και χωρίς αιδώ έχουν καταλάβει μια καρέκλα, εάν βέβαια υπάρχει διότι όταν δεν βρίσκουν που να καθίσουν και πάνε και κάθονται στα καφενεία της γειτονιάς. 

Δεν αναφερόμαστε στους δικαστικούς, στους στρατιωτικούς, στους αστυνομικούς ή στους δάσκαλους. 
Ούτε αναφερόμαστε στο 20% των φιλότιμων δημοσίων υπάλληλων που βγάζουν όλη τη δουλειά.  Αυτοί είναι οι αφανείς ήρωες που λειτουργούν τον κρατικό μηχανισμό.

Το τραγικό είναι βέβαια ότι αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί να την διορθώσει καμία κυβέρνηση αφού οι ίδιες οι κυβερνήσεις την δημιούργησαν για να διατηρηθούν στην εξουσία.

Αν οι νέοι αυτού του κράτους δεν οργανώσουν σύντομα μια επανάσταση εναντίον αυτών των ”δημοσίων φαντασμάτων” δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.

Τι πραγματικά μπορεί να γίνει;

Οι Ιταλοί και οι Έλληνες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό και οι δυο κλέβουν. Οι Ιταλοί όμως κλέβουν ο ένας τον άλλον κατευθείαν, ενώ οι Έλληνες κλέβουν ο ένας τον άλλον μέσω του κράτους.

Μόνο εάν σταματήσει αυτή η κουτοπόνηρη αντίληψη των Ελλήνων να βρούμε μια θεσούλα να “βολευτούμε” χρησιμοποιώντας μάλιστα έναν ”Βολευτή” της εκλογικής τους περιφέρειας, θα μπορέσει να ορθοποδήσει αυτό το ταλαίπωρο κράτος. 

Μέχρι τώρα στην Ελλάδα μόνο οι μισοί από όσους δούλευαν, κέρδιζαν με τον ίδρωτα τους πραγματικά τα χρήματα που έπαιρναν και ένα ίσως μικρό ποσοστό από αυτούς πλήρωναν και τα σπασμένα ορισμένων άλλων. Για τους υπόλοιπους, το κράτος δανειζόταν συνεχώς από το εξωτερικό για να τους πληρώνει ενώ το έργο που παρείχαν ήταν όχι απλώς μηδενικό άλλα αρνητικό, γιατί απασχολούσαν και ξεσήκωναν σε απεργίες και αυτούς τους λίγους που είχαν διάθεση να δουλέψουν. 

Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως άλλα αρκετοί από αυτούς δεν πατάνε καν στις υπηρεσίες τους και ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετές καρέκλες για να κάθονται στα Υπουργεία ή την υπηρεσία που εργάζονται.

H δικαιολογία των δημοσίων υπαλλήλων είναι ότι αυτοί δεν φταίνε διότι κανείς δεν τους είπε ποτέ ποιες είναι οι δικαιοδοσίες τους και γι’ αυτόν τον λόγο ταλαιπωρούν τους πολίτες, δηλαδή τους ηλίθιους που τους πληρώνουν.

Οι δε εργαζόμενοι επηρεασμένοι από μια δημαγωγική και τελείως μυωπική εργατική ηγεσία αντί να απεργήσουν για να σταματήσουν οι περαιτέρω προσλήψεις απεργούν για συμπαράσταση ώστε οι έκτακτοι που διορίσθηκαν πριν από τις εκλογές να μονιμοποιηθούν επιδεινώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο το δημόσιο έλλειμμα άλλα υπονομεύοντας την ίδια τους την εργασιακή υπόσταση. 
Άραγε δεν καταλαβαίνουν ότι τέτοιου είδους ηλιθιότητες βλάπτουν τους ίδιους τους εργαζόμενους και κανέναν άλλον;

H ηγεσία των εργατών θα είναι στο ύψος της αποστολής της και θα έχει βοηθήσει πραγματικά το εργατικό κίνημα μόνο αν συντρέξει στο να ξεπεραστούν οι δύσκολες στιγμές ώστε να δημιουργηθεί εκείνο το κλίμα εμπιστοσύνης που χρειάζεται για να γίνουν επενδύσεις. 

Το θέμα της εργατικής τάξης δεν είναι το πως θα κλείσουν οι πολυεθνικές και πως το μεγάλο κεφάλαιο θα τα μαζέψει και θα φύγει από τη χώρα μας άλλα είναι το πως θα καταφέρει βοηθώντας στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος ώστε πράγματι να γίνουν επενδύσεις να ανοίξουν οι δουλείες. 

Το μοντέλο του άκρατου κρατισμού το γεύτηκαν, το λούστηκαν και τελικά το απέρριψαν όλοι οι λαοί του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το να προσπαθεί το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα να επιβάλει ένα ανάλογο μοντέλο στη χώρα μας είναι όχι μόνο ανατριχιαστικά αναχρονιστικό, άλλα κυριολεκτικά εγκληματικό για την εργατική τάξη. 

Την πραγματική “συντήρηση” στην Ελλάδα, την πραγματική αναστολή της εξέλιξης την αντιπροσωπεύουν σήμερα με ηλίθιο τρόπο οι εργατοπατέρες του συνδικαλισμού.

H νέα φιλοσοφία των επιχειρηματιών

Από την άλλη μεριά οι αετονύχηδες του μεγάλου κεφαλαίου φαίνεται να καταλαβαίνουν με βραδύ ρυθμό την νέα εποχή με την νέα αντίληψη πραγμάτων που έρχεται με θυελλώδη ταχύτητα. Όσοι επιχειρηματίες δεν συνειδητοποιήσουν εγκαίρως τις αλλαγές που πρέπει να κάνουν στην νοοτροπία τους για την μοιρασιά των κερδών τους θα σαρωθούν από την θύελλα και θα εξαφανιστούν καθώς μια νέα γενιά με ευέλικτους και πιο δίκαιους επιχειρηματίες θα ξεπηδήσει για να πάρει τη θέση τους.

Οι νέοι επιχειρηματίες θα πρέπει να καταλάβουν και να δεχτούν ότι τα κέρδη τους θα είναι μειωμένα και δεν θα πρέπει να προσδοκούν ένα ποσοστό γρήγορου κέρδους της τάξης του 20 ή 25%, άλλα πολύ μικρότερο όπως 3 ή 5%. Οι επιχειρήσεις όμως αυτές θα είναι υγιείς και θα παραμείνουν ενώ οι άλλες οι “έξυπνες” θα χρεοκοπήσουν γρήγορα και θα εξαφανισθούν παρασύροντας όχι μόνο τους επιχειρηματίες αλλά κυρίως τους εργαζόμενους..

H ώρα της αλήθειας πλησιάζει

Αυτό σημαίνει ότι στην αγορά θα υπάρχουν ποτήρια, μαχαίρια, κουτάλια, καρφίτσες, μηχανήματα, υφάσματα, βούτυρο, τυρί κτλ. που θα είναι πολύ φτηνότερα και καλύτερα από τα Ελληνικά προϊόντα γιατί καμία εταιρία μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την τεχνολογία της Ευρώπης. 

Πιστεύει κανένας ότι οι Έλληνες θα προτιμάνε να αγοράζουν τα υποβαθμισμένα Ελληνικά προϊόντα από τα καλύτερα και φθηνότερα Ευρωπαϊκά; 
Αλλά και γιατί να τα αγοράζουν; Έτσι για γούστο και για να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα;

H κατάσταση θα γίνει τραγική όταν η μια μετά την άλλη οι βιομηχανίες θα κλείνουν και η ανεργία θα μαστίζει τον κόσμο. Οι Έλληνες συνεχώς θα φτωχαίνουν και για να επιβιώσουμε θα πουληθούμε στους ξένους “ψυχή τε και σώματι”. 

Θα ‘αρχίσουμε πρώτα να τρώμε ο ένας τον άλλον και όταν τελειώσει και αυτό θα υποταχθούμε στη μοίρα μας. Θα γίνουμε οι υπηρέτες και οι βαστάζοι των Ευρωπαίων φίλων μας. Να δείτε τότε πόσο θα μας αγαπάνε οι ξένοι που δεν θα είναι πια ξένοι, άλλα τα αφεντικά μας.

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, εκτός από την Ελλάδα, τα κράτη-μέλη έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα ταχύτητας για το ποιος θα πρωτοπορήσει στην εκπαίδευση και στη σωστή εφαρμογή της τεχνολογίας. 

Υπάρχει ένας πραγματικός οργασμός έρευνας και τεχνολογικής εξέλιξης. Οι κυβερνήσεις ετοιμάζονται με ταχύτατους ρυθμούς για τον ανταγωνισμό που προβλέπεται σκληρός.

Κι όλα αυτά γίνονται την ίδια στιγμή που τα καλύτερα ελληνικά "μυαλά", εκείνοι που εκπαιδεύτηκαν δωρεάν με το υστέρημα των Ελλήνων φορολογουμένων, εγκαταλείπουν την χώρα . . .

πηγή:ithesis.gr