Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο Β' ΠΠ και η Μάχη του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου καθόρισε καθεστώς κυριαρχίας

ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '40 ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ DEFACTO ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΘΑΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Ο τελευταίος Μεγάλος Πόλεμος καθόρισε το παγκόσμιο γεωπολιτικό στάτους που ισχύει μέχρι σήμερα

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ Β' ΠΠ ΕΧΕΙ ΜΕ ΑΙΜΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΤΟΥ

Κατά τη διάρκεια και με το τέλος του πολέμου, οι νικήτριες χώρες, μια από τις οποίες και η Ελλάδα, απέκτησαν αυτόματα (defacto) κυριαρχία σε γεωγραφικούς χώρους, Θέατρα Επιχειρήσεων (ΘΕ), στους οποίους ενεργούσαν πολεμικά (δίκαιο πολέμου). 

Ένα τέτοιο ΘΕ αποτέλεσε ολόκληρο το Ιόνιο Πέλαγος, το Αιγαίο Πέλαγος και το γειτνιάζον μέρος της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και ολόκληρο το Νότιο Κρητικό Πέλαγος μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής. 

Aπό τα συμμαχικά λιμάνια της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ανεφοδιαζόταν τα πολεμικά σκάφη του τότε Ελληνικού Στρατού και του Ιερού Λόχου που ενεργούσαν αποστολές στα νησιά του Αιγαίου.

Τα ελληνικά πολεμικά σκάφη (επιφανείας και υποβρύχια) αλλά και οι ειδικές μονάδες του στρατού ξηράς (Ιερός Λόχος) επιχειρούσαν εναντίον των γερμανοιταλικών δυνάμεων καθ' όλη τη διάρκεια του Β' ΠΠ στο ΘΕ του Αιγαίου Πελάγους, έχοντας βάσεις σε όλες τις βραχονησίδες του (κυρίως τις ακατοίκητες)!

Από το φθινόπωρο του 1943 και μετά τμήματα του Ιερού Λόχου, (ο οποίος έφτασε να έχει δύναμη επιπέδου ενισχυμένης Μεραρχίας, πλήρως εξοπλισμένης για ειδικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο) με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε (Διοικητή του Ιερού Λόχου και μέλος του Βενιζελικού κινήματος του 1935), δρούν διαρκώς σε ολόκληρη την νησιωτική περιοχή του Αιγαίου, και μέχρι το Μάιο του 1945 συνεχίζουν να προσβάλλουν με καταδρομικές ενέργειες τις γερμανικές φρουρές που είχαν αποκοπεί στα νησιά, κατά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.

Η Ελληνική αυτή δύναμη απελευθέρωσε όλα τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία είχαν ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ και εξοπλίσει με αμυντικές οχυρώσεις οι Ναζιστικές Γερμανικές δυνάμεις και οι φασιστικές Ιταλικές, οι οποίες είχαν ήδη καταργήσει de facto το όποιο καθεστώς ειρηνευτικών συνθηκών ίσχυε μέχρι τότε.

Με απλά λόγια και κατά τις συνήθειες του πολέμου, από το Μάιο του 1945 και μετά η ελληνική απελευθερωτική δύναμη είχε υπο πλήρη έλεγχο και ανδιαμφισβήτητη κυριαρχία όλο το Αιγαίο (σπιθαμή προς σπιθαμή), χωρίς να εμπλέκεται ή να την αμφισβητεί άλλο συμμαχικό ή τρίτο κράτος!

Η Τουρκία την ίδια χρονική περίοδο είχε δηλώσει επίσημα και διεθνώς την ουδετερότητα της, που αυτόματα σημαίνει την μη εμπλοκή και διεκδίκηση επι της κυριαρχίας σε εμπόλεμες περιοχές, αλλά και αποδοχή των τετελεσμένων επι της κυριαρχίας (de facto)!

Μετά το τέλος του πολέμου, δεν υπάρχουν αμφισβητούμενες νησίδες και βραχονησίδες στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου Πελάγους. 

Δεν αμφισβητείται η Ελληνική κυριαρχία, η οποία τυπικά επικυρώνεται με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου (παρέμενε υπο Ιταλική κατοχή μετά το 1922) στο σχετικό παράρτημα της συνθήκης των Παρισίων (10 Φεβ 1947).

Απ' αυτές τις ιστορικές εξελίξεις τεκμηριώνεται πλέον ξεκάθαρα και σαφέστατα, ότι το σημερινό κυβερνών καθεστώς της Τουρκίας δρά κατακτητικά, απαιτώντας εδάφη και περιοχές που δεν ανήκαν ποτέ στην κυριαρχία του, ενώ οδηγεί τη χώρα του ως επιτιθέμενο κράτος εναντίον της "παγιωμένης" Ελληνικής κυριαρχίας.

Δυστυχώς όμως, το ελληνικό πολιτικό προσωπικό των τελευταίων δεκαετιών φαίνεται να βρίσκεται αντιμέτωπο με τον "κακό του εαυτό". Εκτός από τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει στο λαό του, φαίνεται και μη ικανό, όχι να αντιμετωπίσει, αλλά και να προλάβει τη δημιουργία σοβαρών εθνικών προβλημάτων !

Η Τουρκία, η οποία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ουσιαστικά δεν τολμούσε να "βγάλει μύτη" στο Αιγαίο, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την σοβαρή αδυναμία της χώρας και να την εκμεταλλεύεται πιέζοντας με συνεχώς αυξανόμενη διεκδικητική τακτική και με μελετημένες κινήσεις.