 |
του Ανχη εα Δημητρίου Σούκερα, MBA(ER)
Ακόμη και οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν την δική τους κουλτούρα που χωρίζεται σε δύο τμήματα, τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους από το πόσο ορατά είναι τα χαρακτηριστικά τους αφενός και αφετέρου κατά πόσο είναι επιλεκτικά οποιασδήποτε αλλαγής.
Το πρώτο κομμάτι της στρατιωτικής κουλτούρας ,αυτό που είναι ευκολότερα ορατό από όλους, εκπροσωπούν οι εκδηλώσεις «συμπεριφοράς» ,εκείνες που αβίαστα οι παλαιότερες γενεές στελεχών μεταβιβάζουν στις νεότερες. Ανάμεσα σε αυτές τις συμπεριφορές είναι και οι ορατές εκδηλώσεις της πειθαρχίας που σωρηδόν μεταβιβάζονταν στις νεότερες γενεές αξιοποιώντας την φράση «Η Υπηρεσία σε κάθε περίπτωση θα μεριμνήσει για σένα». Αυτή η φράση ήταν η κινητήριος δύναμη η οποία «έσβηνε» ως ο καλύτερος αποσβεστήρας τις όποιες αναμενόμενες ανησυχίες μπορεί να έχει ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος εγκαταλείπει τα όρια της κοινωνίας των δικαιωμάτων , στα οποία οι συναλλαγές εκτελούνται με την υπογραφή συμβολαίων, και λογιών παραστατικών ,τα όρια όπου ο ίδιος παραχωρεί συνταγματικά του δικαιώματα και εξασφαλίσεις, για να εισέλθει στον χώρο των υποχρεώσεων μόνο ,του καθήκοντος, της τιμής ,της διεκδίκησης της υστεροφημίας, των στρατιωτικών κανονισμών, του ΣΠΚ για να φύγει οριστικά από την ιδεοληψία της εκτέλεσης επαγγέλματος, και να περάσει στην υπηρέτηση λειτουργήματος.
Δεν είχε καμία σημασία αν η συγκεκριμένη φράση υπηρετούνταν ουσιαστικά από συγκεκριμένες πράξεις της Πολιτείας μέχρι πρόσφατα, αρκεί οι ίδιοι οι Στρατιωτικοί να πίστευαν την αλήθειά της. Μπορεί η Joe Mary Hatch ήδη να είχε μιλήσει για την διαφορά του τι λέγεται, τι πιστεύεται, τι γίνεται και το τελικό αποτέλεσμα, αλλά όπως έχει φανεί οι Στρατιωτικοί απλά δεν το είχαν ακούσει.
Έτσι η απαρχή της κρίσης τους βρήκε γνωστικά απροετοίμαστους να δεχθούν τα αποτελέσματα των αποφάσεων των πολιτικών. Και οι πολιτικοί οι ίδιοι ξεκίνησαν τις περικοπές εκκινώντας από μια εσφαλμένη αρχή .Πως το 2009 τα συστήματα διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού των δημοσίων φορέων ήδη απέδιδαν δικαιοσύνη. Αλλά δυστυχώς όπως συνήθως έκαναν και πάλι λάθος.
Ήδη αρκετά κείμενα έχουν ασχοληθεί με τις αποζημιώσεις των Στρατιωτικών (δεν μπορώ να μιλώ για μισθούς στις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς οι συνθήκες εργασίας και ο χρόνος απασχόλησης δεν ακολουθούν πρότυπα των άλλων εργαζομένων και δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη), με τον χρόνο αποστρατείας, με το δικαίωμα για περαιτέρω εργασία, με τα Μετοχικά Ταμεία και την σημερινή τους κατάσταση κλπ.
Νομίζω όμως πως κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ασχοληθεί με την επίδραση στην Στρατιωτική Κουλτούρα όχι μόνο των τελευταίων πράξεων της Πολιτείας προς τους Στρατιωτικούς , των πάσης φύσεως περικοπών αλλά κυριότερα των συμπεριφορών που τείνουν να είναι και είναι επαναλαμβανόμενα απαξιωτικές και μικρόψυχες.
Όμως κάθε τμήμα της κουλτούρας έχει την φυσική τάση να επηρεάζει το επόμενο και τελικά και εκείνες τις ίδιες τις αξίες οι οποίες κτίζονται σιγά σιγά και μοιραία ανήκουν στο κομμάτι εκείνο που δεν προσαρμόζεται τόσο γρήγορα στις αλλαγές που έρχονται. Έτσι αυτό που υποχρεωτικά, τρία χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης γίνεται, είναι οι δέκτες αυτής της απαξιωτικής συμπεριφοράς, μετά το σπάσιμο της φούσκας-φράσης που μέχρι πριν την κρίση τους κινητοποιούσε ομαδοποιώντας τους κάτω από την ομπρέλα της ίδιας κουλτούρας, σήμερα ουσιαστικά να την διαρρηγνύουν. Αποδείξεις αυτής της διάρρηξης είναι η δημιουργία των ΑΚΙΣ, ΑΝΕΑΕΔ, ΣΥΣΜΕΔ κλπ, αφού πλέον τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων διαπιστώνουν την έμπρακτη αντιπάθεια έως σημείου μίσους των πολιτικών και την αδράνεια της στρατιωτικής τους ηγεσίας και αρχικά οδηγήθηκαν στους περιπάτους του ΣΥΣΜΕΔ, στις διαμαρτυρίες των αποστράτων με τα γνωστά αποτελέσματα έξω από το ΥΕΘΑ και είναι βέβαιο πως έπεται συνέχεια.
Μπορεί ο Κύριος Α/ΓΕΕΘΑ όπου βρεθεί και όπου σταθεί να απαντά, πως η αμυντική ικανότητα της χώρας δεν εξαρτάται από τις μειώσεις των αποζημιώσεων στους στρατιωτικούς όμως η επιστήμη λέει πως πολλές επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές επηρεάζουν άμεσα και το τμήμα εκείνο της κουλτούρας που βρίσκονται οι αξίες και αν αυτό φθάσει να αδυνατίσει, δυστυχώς μετά ολόκληρος ο οργανισμός οδηγείται στην κατάρρευση. Μάλιστα στην συντριπτική τους πλειοψηφία διαπιστώνεται πως οργανισμοί με αδύνατη κουλτούρα μοιραία έχουν πολύ μειωμένη αποδοτικότητα(Κotter &Heskett,1992). O θάνατος της κουλτούρας όπως φαίνεται σήμερα έρχεται γρηγορότερα καθώς υπάρχει μια εμμονή στην άκριτη υιοθέτηση πρακτικών του παρελθόντος, σαν την τιμωρία των δύο στελεχών του ΣΥΣΜΕΔ για τους λόγους που γίνεται, που μπορεί παλιά να πετύχαιναν τον παραδειγματισμό των πολλών και την εμπέδωση της πειθαρχίας αλλά πλέον εκτός από πιθανώς την φυσική στρατιωτική εξόντωση των συγκεκριμένων στελεχών δυστυχώς δρουν πολλαπλασιαστικά και στην διάρρηξη της ήδη πολλαπλώς τραυματισμένης Στρατιωτικής Κουλτούρας.
Το πιθανότερο είναι πως τα μηνύματα δυστυχώς δεν φθάνουν όπως πρέπει και στην Πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ, και στην Κυβέρνηση, καθώς είναι ξεκάθαρο πως ζούμε την περίοδο της επικράτησης των λογιστών έναντι των ηγετών, για να γνωρίζουμε αν ότι συμβαίνει είναι η στρατηγική τους και όλα όσα γίνονται εναντίον των στρατιωτικών είναι απλά η λογική της επίτευξης κίνησης προς κάποια κατεύθυνση και άραγε ποια είναι αυτή η κατεύθυνση;
Αν η κατεύθυνση είναι πραγματικά σύμφυτη με την πεποίθηση πως οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν το βασικότερο τμήμα του Imperium ενός κράτους απλά να ενημερώσω πως δεν την πάτε καλά την γαλέρα Κύριοι της κυβέρνησης.
Και αν σας λυπάμαι και για κάτι άλλο είναι πως ο τυμπανιστής σας δίνει άρρυθμο τόνο στους κωπηλάτες, οι κωπηλάτες είναι νηστικοί και οργισμένοι και όχι μόνο αυτό τολμάτε να τους δηλώνετε με τις πράξεις σας την αντιπάθειά σας μπροστά στους επιβάτες και ιδιοκτήτες της γαλέρας.
Νομίζετε πως σας παίρνει κάτι άλλο από το «Παιδιά συγνώμη λάθος;».
Αν ναι απλά να σας υπομιμνήσω πως όλοι σας παρακολουθούν στενά και οι κωπηλάτες σας αγριοκοιτούν. Καλά ξεμπερδέματα..
.png)
