Η κινεζοποίηση του νότου το όραμα της Γερμανικής ευρώπης !

Η Γερμανία μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ένωση ανατολικής και δυτικής Γερμανίας, είχε δύο προκλήσεις να αντιμετωπίσει. 

Η πρώτη ήταν η επιβίωση της οικονομίας της, η οποία ξαφνικά επωμίσθηκε το βάρος της ένωσης των Γερμανιών και ειδικά της καθημαγμένης ανατολικής γερμανίας.

Η προσπάθεια αυτή αποτέλεσε ένα μοναδικό οικονομικό θαύμα, που προκάλεσε ακόμα και το ενδιαφέρον των νοτιοκορεατών,
οι οποίοι παρακολούθησαν από κοντά την Γερμανία να ενώνεται προετοιμαζόμενοι για ενδεχόμενη ένωση βόρειας-νότιας Κορέας.

Βέβαια η εξήγηση της επιτυχίας δεν βρίσκεται στην υποτιθέμενη ΄΄γερμανική ευφυΐα και εργατικότητα΄΄ αλλά στην πολιτική απόφαση των γερμανών πολιτικών να μετακυλήσουν το κόστος της επανένωσης ύψους περίπου 2 τρις ευρώ , στην υπόλοιπη Ευρώπη, 

πρώτα με την επιβολή του Ευρώ

και κατόπιν με την τεχνητή κρίση

Η άλλη πρόκληση που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Γερμανοί ήταν η άνοδος της Κίνας.

Οι Γερμανοί αντιλήφθηκαν έγκαιρα μετά την επανένωση, ότι η Κίνα θα αποτελέσει τον μεγαλύτερο οικονομικό κίνδυνο για την Δύση και κλήθηκαν να καταστρώσουν ένα σχέδιο δράσης.

Ο «αυταρχικός» πρωσικός αετός

Οι επιλογές που είχαν οι Γερμανοί, ως χώρα που άτυπα αλλά απτά διοικούσε την Ευρώπη, ήταν δυο:

η μια να δοθεί έμφαση στην υψηλή τεχνολογία και έρευνα στη Γερμανία με την μετατροπή της σε κέντρο τεχνολογίας και καινοτομιών

και η δεύτερη ήταν η μετατροπή της νότιας Ευρώπης σε ΄΄Κίνα΄΄.

Η ΄΄κινεζοποίηση΄΄ του ευρωπαϊκού νότου, σήμαινε ότι οι γερμανοί αποφάσισαν την κατάργηση του κράτους πρόνοιας, την κατάργηση όλων των μεταπολεμικών κατακτήσεων σε επίπεδο εργασίας, ασφάλισης, ευημερίας ακόμα και δημοκρατικών, πνευματικών και θρησκευτικών αξιών.

Στόχος ήταν η μετατροπή μέρους της Ευρώπης σε τριτοκοσμικό χάος, με φθηνό εργατικό δυναμικό χωρίς διακαιώματα. 

Σύμφωνα με τους Γερμανούς μόνο έτσι θα επιβίωνε η Γερμανική Ευρώπη απέναντι στον κινεζικό κίνδυνο, η οποία θα ανταγωνίζονταν την Κίνα και την Ινδία σε βιομηχανική παραγωγή με τα ίδια όπλα, δηλαδή με χαμηλό κόστος εργασίας.

Στην προσπάθεια αυτή των γερμανών, είναι απαραίτητοι και οι τριτοκοσμικοί μετανάστες, οι οποίοι όταν κάποτε ενσωματωθούν θα αποτελέσουν το μέσο συμπίεσης των μισθών και γενικά της κατάργησης του δυτικού μεταπολεμικού τρόπου ζωής. 
Κάτι απαραίτητο σύμφωνα με τους Γερμανούς, για να είναι ανταγωνιστική η βιομηχανική παραγωγή η οποία θα συναγωνίζεται την κινέζικη και ινδική.

Ωστόσο μέχρι το 2006 οι Γερμανοί ήταν σχετικά διστακτικοί ως προς αυτό το σχέδιο και την εφαρμογή του.

Μετά το 2006 τα πράγματα επιταχύνθηκαν όταν ο Πούτιν διέκοψε για λίγες ημέρες την παροχή αερίου στην Ουκρανία, επειδή χρώσταγε κάτι δις στην gazprom για το αέριο που προμηθεύονταν.

Επειδή οι αγωγοί που τροφοδοτούσαν την Γερμανία και την Ουκρανία ήταν οι ίδιοι, όταν η Ρωσία έκοψε το αέριο στην Ουκρανία το έκοψε αναγκαστικά και στην Γερμανία.

Το ίδιο συνέβη και το 2009. για μερικές ημέρες, χειμώνα και τις δύο φορές.

Οι Γερμανοί πανικοβλήθηκαν και κατάλαβαν ότι παρ' όλες τις καλές σχέσεις με την Ρωσία και την gazprom (της οποία αντιπρόεδρος είναι ο Γ. Σρέντερ, πρώην καγκελάριος της Γερμανίας) έπρεπε να βρουν εναλλακτική πηγή ενέργειας, αλλά και ζωτικό έδαφος για την ανάπτυξη βιομηχανικών ζωνών ΄΄κινεζικού΄΄ τύπου, στις οποίες θα απασχολούνταν φθηνό εργατικό δυναμικό και οι οποίες θα ασκούσαν πίεση προς την υπόλοιπη Ευρώπη για συμπίεση του εργατικού κόστους.

Η Ουκρανία επιλέχθηκε ως η πρώτη χώρα η οποία θα μετατρέπονταν σε «ευρωπαική Κίνα» και αυτό διότι είχε ήδη βαριά βιομηχανική υποδομή αλλά και επειδή από το 1989 οι ΗΠΑ και ο Σόρος ετοίμαζαν το ξεπούλημα της στο ΔΝΤ και στις ΗΠΑ.

Παράλληλα η Γερμανία απευθύνθηκε στο Κατάρ και πρότεινε την δημιουργία ενός αγωγού Κατάρ - Ιορδανίας - Συρίας - Τουρκίας - Ελλάδας - Β.Ηπείρου - Ιταλίας - Αυστρίας - Γερμανίας.
Οι Καταριανοί δέχθηκαν μετά χαράς αλλά οι Σύριοι όχι.

Η Γερμανία δημιούργησε ένα κρυφό συμμαχικό άξονα Γερμανίας - Κατάρ - Τουρκίας και ανέμενε για την κατάλληλη στιγμή.
Σε ότι αφορά την Ουκρανία, η Γερμανία σύναψε συμμαχία με την Πολωνία η οποία θεωρεί ότι η δυτική Ουκρανία είναι πολωνικό έδαφος το οποίο της αφαιρέθηκε μετά τον Β ΠΠ.

Πολωνία και Γερμανία πήραν την εργολαβία από τις ΗΠΑ του Ομπάμα, για την αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας κι ανέμεναν την κατάλληλη στιγμή.

Το 2011 ξέσπασαν ταραχές στην Συρία, από δυσαρεστημένους πολίτες, ταραχές οι οποίες γρήγορα ανέδειξαν τις αδυναμίες της συριακής κοινωνίας, η οποία ανέκαθεν πάλευε μεταξύ κοσμικού χαρακτήρα και ισλαμισμού. 

Ο Άσαντ απάντησε με σκληρότητα κατεβάζοντας τανκς εναντίον των πολιτών, τακτική που στο παρελθόν είχε αποδώσει, ειδικά απέναντι σε ταραχές υποκινούμενες από ισλαμιστικά στοιχεία. 

Ωστόσο το 2011 η τακτική αυτή δεν πέτυχε και υποδαύλισε ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια την οποία εκμεταλλεύθηκαν οι Τουρκία, Κατάρ και Γερμανία. Σύντομα το Κατάρ απέστειλε μισθοφόρους τζιχαντιστές οι οποίοι με την βοήθεια της Τουρκίας αιματοκύλισαν την χώρα.

Η Γερμανία παράλληλα στήριζε πολιτικά και διπλωματικά την Τουρκία και προετοίμαζε το έδαφος για την εισροή εκατομμυρίων μεταναστών στην Ευρώπη.

Τα κόλπα πολλά, από συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνα, μέχρι και προσπάθειες για τη ελεύθερη μετακίνηση των Τούρκων πολιτών στην Ε.Ε., χωρίς βίζα.

Το 2013-14 η Γερμανία και οι ΗΠΑ αισθάνθηκαν έτοιμες για το μεγάλο κόλπο στην Ουκρανία. Τελικά όλοι γνωρίζουμε ότι έχασαν την Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία λόγω Πούτιν.

Η Γερμανία, έχει συμφωνήσει με το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία για την μετατροπή της νότιας Ευρώπης σε "ισλαμικό κράτος".

Η Γερμανία και ο άξονας Κατάρ - Γερμανία - Τουρκία έχουν πλέον αποτύχει σε όλα τα σχέδια τους.

Πρώτα με την επέμβαση της Ρωσίας και του Ιράν στη Συρία και δεύτερον από την έλευση Τράμπ στην εξουσία.

Ο Τράμπ δεν δίνει δεκάρα για το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία, εφόσον οι ΗΠΑ πλέον είναι αυτάρκεις σε πετρέλαιο και αέριο και μάλιστα σχεδιάζουν να εξάγουν και στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ και ο Τράμπ δεν χρειάζονται πλέον τους Άραβες.

Δεν χρειάζονται ούτε και τους Τούρκους, διότι πρώτα απ όλα το υπό ίδρυση Κουρδικό Κράτος, στη βόρεια Συρία, το οποίο θα ενωθεί με το αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν, θα αποτελέσει το νέο ισχυρό και πετρελαιοπαραγωγό προτεκτοράτο των ΗΠΑ στην περιοχή και δεύτερον διότι ο Τραμπ δεν υπολογίζει και πολύ το ΝΑΤΟ.

Η Γερμανία είναι πολύ στριμωγμένη διότι τελευταία χάνει την οικονομική επιρροή της στην Κίνα.

Έχει επενδύσει στην Κίνα, έχει ιδρύσει βιομηχανίες εκεί αλλά και εξάγει το μεγαλύτερο μέρος των βιομηχανικών προϊόντων της στην Κίνα.

Ωστόσο οι Κινέζοι τα τελευταία δυο χρόνια δείχνουν πλέον απρόθυμοι να συνεργασθούν με τους Γερμανούς και το κλίμα που επικρατεί στην Κίνα είναι εξόχως αντιγερμανικό. 

Οι Γερμανοί χάνουν την Κίνα και βλέπουν ότι οι εκεί επενδύσεις τους κινδυνεύουν, αφού οι Κινέζοι θέτουν πλέον τρομερά εμπόδια, ανάλογα με αυτά που έτσι κι αλλιώς θέτουν σε όλους τους ξένους που θέλουν να επενδύσουν στην χώρα αυτή.

Απλά οι Κινέζοι ευνόησαν τους γερμανούς μέχρι να αρπάξουν την τεχνογνωσία και τώρα τους πετάνε έξω.

Οι Κινέζοι είναι οι εφευρέτες του οικονομικού προστατευτισμού και όχι ο Τράμπ, ο οποίος τελευταίος και καταϊδρωμένος κάνει κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Γερμανία όμως έχει χάσει και την Ουκρανία, όπου σχεδίαζε την υλοποίηση ενός απέραντου βιομηχανικού πάρκου με χαμηλό κόστος. Έχει χάσει και τον αγωγό Κατάρ -Γερμανίας.

Η Τουρκία έχει χάσει την επιρροή της στην Μ. Ανατολή εφόσον το Κατάρ κι η Σαουδική Αραβία, που στηρίζουν τον Ερντογάν αρχίζουν να βλέπουν ότι το Ισλαμικό Κράτος χάνει την μάχη και συνεπώς η Τουρκία χάνει την αξία της ως προστάτης των τζιχαντιστών. Άρα είναι ώρα για να επανεξεταστεί η αναγκαιότητα χρηματοδότηση της από τους πλούσιους Άραβες.

Τουρκία και Γερμανία βλέπουν ότι όλα είναι εναντίον τους και ότι έχουν στριμωχθεί άσχημα.

Ο οικονομικός πόλεμος του Τράμπ εναντίον της Γερμανίας κλιμακώνεται με πλήγματα σε γερμανικές πολυεθνικές εταιρίες και τράπεζες. 

Από την άλλη η γερμανική εξάρτηση από το ρωσικό αέριο παραμένει. 

Η Γερμανία προσβλέπει στον ΤΑΡ, τον αγωγό Αζερμπαϊτζάν - Γεωργίας - Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας - Αυστρίας - Γερμανίας, για αέριο αλλά γνωρίζει ότι εάν ο Πούτιν εισβάλει στην Γεωργία και πάλι ο αγωγός πάει περίπατο.

Από την άλλη οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι σκοπεύουν να εξάγουν αέριο στην Ευρώπη και ότι δεν θέλουν την Ευρώπη να εξαρτάται από την Ρωσία. Με άλλα λόγια η Γερμανία από την ρωσική εξάρτηση καλείται να υποπέσει στην Αμερικανική, μεταξύ σφύρας και άκμονος οι επιλογές της.

Η Γερμανία έχει ηττηθεί γεωπολιτικά και οικονομικά και παρ' όλα τα πλεονάσματα της ξέρει ότι τόσο οι Ρώσοι όσο και Αμερικάνοι σε λίγο θα επανακαταλάβουν το Βερολίνο.

Η Γερμανία έχει ξεγράψει την Ευρώπη και την ΕΕ , δεν ενδιαφέρεται πλέον. 

Γνωρίζει ότι μόνο αυτή (και ίσως η Γαλλία) διαθέτει πλέον αξιόλογη βιομηχανική υποδομή, πληθυσμό και πλεονάσματα και ότι το μόνο που της λείπει είναι η ενεργειακή αυτονομία.

Μην ακούτε ότι δήθεν η Μέρκελ, στην συνάντηση της με τον Ερντογαν, δέχθηκε παρατήρηση σχετικά με το φονταμελιστικό Ισλάμ και άλλα τέτοια φληναφήματα, αυτά είναι παράσταση για τα θύματα….

Η Γερμανία θα παλέψει να επιβιώσει στην Ευρώπη, έστω και ως χώρα απομονωμένη και εκτός επιρροής Αμερικής και Ρωσίας. Έτσι θέλει να νομίζει.

Μόνο που της λείπει είναι η ενέργεια και οι μόνες χώρες που μπορούν πλέον να της διαθέσουν είναι οι Ελλάδα-Κύπρος !

Δεν έχει άλλες επιλογές. Ακόμα και εάν πάρουν την εξουσία έντιμοι γερμανοί πολιτικοί, είναι πολύ αργά για την Γερμανία να κάνει βήματα προς την εξιλέωση χωρίς να υποστεί τεράστιες ήττες και ζημίες. 

Γιαυτό θα τα παίξει όλα για όλα μαζί με τον άλλο παρανοϊκό, τον Ερντογάν.

Η Αλβανία τώρα θα αποτελέσει το νέο μέλος της συμμαχίας εναντίον μας. Αποτελεί προτεκτοράτο της Τουρκίας και της Γερμανίας και χρηματοδοτείται από μουσουλμανικά κράτη.

Το ΝΑΤΟ είναι ανύπαρκτο και κανείς δεν δείχνει ότι έχει διάθεση να το αναστήσει.

Σε ενδεχόμενη κρίση θα είμαστε μόνοι μας, ακόμα και σε διπλωματικό επίπεδο.

Η Γερμανία του Σόιμπλε πιστεύει ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες εκτός της Γαλλίας και Βρετανίας, δεν μπορούν να αποτελέσουν εν δυνάμει κίνδυνο για την Γερμανία ακόμα και εάν διαλυθεί η Ε.Ε.

Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορέσει να επιβιώσει μόνη της σε ενδεχόμενη διάλυση της Ε.Ε. χωρίς να ενταχθεί σε κάποια σφαίρα επιρροής, είτε των ΗΠΑ είτε της Ρωσίας.

Ωστόσο ακόμα και έτσι ο Σόιμπλε γνωρίζει ότι η μόνη χώρα που παράγει είναι η Γερμανία, ακόμα και η Ρωσία την έχει ανάγκη σε βιομηχανικά προϊόντα.

Ο Σόιμπλε γνωρίζει ή θέλει να νομίζει, ότι τα χτυπήματα του Δ΄ Ράιχ στην Ευρώπη είναι τόσο δυνατά που θα περάσουν χρόνια για να σηκώσει κάποια χώρα κεφάλι ακόμα και με την βοήθεια των ΗΠΑ και Ρωσίας. 

Γνωρίζει ότι τα εκατομμύρια μεταναστών, ο κατεστραμένος τραπεζικός τομέας, ο κατεστραμένος αγροτικός τομέας, οι άχρωμες και άοσμες πολιτικές ελίτ, η έλλειψη αξιόμαχων στρατών, η αποβιομηχανοποίηση, τα τεράστια ελλείμματα και γενικά όλη η κληρονομιά του Δ΄ Ράιχ θα κρατήσει στο σκοτάδι την Ευρώπη ακόμα και εάν διαλυθεί η Ε.Ε.

Εάν πάλι δεν διαλυθεί, ε τότε, ακόμα καλύτερα για την Γερμανία που θα τους απομυζεί μέχρι τέλους.

Ο Σόιμπλε θέλει να νομίζει ότι σε ενδεχόμενη διάλυση της ευρωζώνης το γερμανικό μάρκο θα στηριχθεί στα αποθέματα χρυσού που έχει αρχίσει και συγκεντρώνει η Γερμανία.

Θέλει να νομίζει ότι η Γερμανία θα αποτελέσει μια μητροπολιτική υπερδύναμη στην Ευρώπη που θα δεσπόζει σε απέραντο ερημωμένο τοπίο.

Έτσι θέλει να πιστεύει, δεν σημαίνει όμως ότι έχει δίκιο !