ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΟΧΟΙ ;

Η Ελλάδα χρειάζεται κάτι καλύτερο… από πλευράς πολιτικής ηγεσίας εάν θέλει να επιζήσει

Εάν τα τελευταία σαράντα χρόνια, στη θέση όσων έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί της χώρας μας, βρίσκονταν  έντιμοι άνθρωποι, η χώρα μας δεν θα έφτανε ποτέ σε αυτό το σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Είναι καιρός επιτέλους τώρα που μία μία πέφτουν οι μάσκες να αντιληφθούμε ποια είναι η πηγή του κακού και να πάψουμε να εθελοτυφλούμε ότι θα μας σώσουν οι επώνυμοι δηλαδή αυτοί που μας έχουν καταστρέψει.

Πολλοί Έλληνες αναρωτιούνται ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας, για να δραπετεύσει μέσα από την φυλακή υψίστης ασφαλείας που την έχουν βάλει. 

Να βγούμε από το ευρώ και να πάμε σε εθνικό νόμισμα; 

Να πτωχεύσουμε μέσα στο ευρώ; 

Να κάνουμε μια μονομερή διαγραφή του επονείδιστου χρέους και ταυτόχρονα καταγγελία του Μνημονίου και των Δανεικών Συμβάσεων; 

Να μείνουμε στο ευρώ και να επιτύχουμε μια μερική διαγραφή του χρέους; 

Να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση; 

Να κλείσει η συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση και να εφαρμόσουμε όλα όσα θα ορίζει; Κ.λπ.. 

Έχω ακούσει και έχω διαβάσει αρκετές απόψεις πάνω σ' όλα αυτά τα ζητήματα. 

Πολλές από αυτές έχουν και μια λογική βάση. 

Αυτό που έχω παρατηρήσει όμως είναι ότι όλοι όσοι εκφράζουν αυτές τις απόψεις, δεν αναφέρομαι σε όσους εκφράζουν ξένα συμφέροντα, δεν λαμβάνουν υπόψη τους, βασικές παραμέτρους όπως π.χ. το νόμο που λέει ότι «όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση», το διεθνές περιβάλλον, τις ικανότητες και την δύναμη του αντιπάλου, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες σου, τον τρόπο και τους κανόνες με τον οποίο παίζεται το παιχνίδι κ.λπ.. Και όταν είσαι σε τόσο δεινή θέση δεν χωράνε λάθη και αστοχίες.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια κάποια από τα εργαλεία εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής που χρησιμοποίησαν οι κυβερνώντες ήταν σωστά. Χρησιμοποιήθηκαν όμως σε λάθος χρόνο και με λάθος τρόπο και αχρηστεύτηκαν και αυτό συνέβη γιατί δεν υπήρχε η στοιχειώδης οικονομική και πολιτική αντίληψη. 

Με “σκονάκια” δεν ασκείται εξωτερική και οικονομική πολιτική. Μακάρι να ήταν όλοι οι πολιτικοί μας σαν τον Καποδίστρια. 

Για να γίνεις όμως Καποδίστριας, χρειάζεται σωστή ανατροφή, παιδεία, μόρφωση, πνευματική καλλιέργεια, θυσίες, πολύ προσωπικό μόχθο και πάνω από όλα να αφήσεις στην άκρη το εγώ και να πας στο εμείς.

Άραγε μπορεί κάποιος να περιμένει κάτι καλύτερο από την παρούσα κυβέρνηση; 

Κάποιοι από τους κυβερνητικούς, δικαιολογούνται λέγοντας ότι κυβερνάνε μόλις έξι μήνες και δεν προλάβανε να δείξουν το έργο τους. 

Μήπως όμως χρειάζεται να μετρηθεί το σύνολο των ψηφοδελτίων για να μάθουμε το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα; Δεν φτάνει μόλις η καταμέτρηση του 10% των ψήφων για να έχουμε την τελική εκτίμηση; 

Η κυβέρνηση έχει δώσει ήδη δείγμα γραφής. Ότι έχει πράξει μέχρι σήμερα, θα συνεχίσει να το πράττει και από δω και πέρα. 

Ένα δέντρο χαρακτηρίζεται από τους καρπούς του και οι πρώτοι καρποί της κυβέρνησης είναι κακοί καρποί και τα κακά δέντρα τα ξεριζώνεις από τη ρίζα γιατί δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν καλούς καρπούς.

Υπάρχουν στη χώρα μας αξιόλογοι άνθρωποι. 

Όχι μέσα στους επώνυμους αλλά στους ανώνυμους. 

Κατά ένα παράδοξο όμως τρόπο, παραμένουν αμέτοχοι. 

Ίσως δεν έφθασε ακόμη η στιγμή! Υπάρχει και μια φλόγα μέσα στη ελληνική κοινωνία, που περιμένει ένα “θαυματουργικό” φύσημα που άμεσα θα τη γιγαντώσει και θα κατακάψει ότι σαθρό βρεθεί στο δρόμο της. Γι’ αυτό και προσπαθούν δημιουργώντας νέα ελεγχόμενα κόμματα να προλάβουν τις εξελίξεις.

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι ως λαός είμαστε μόνοι μας. 

Πρόβατα χωρίς βοσκό. 

Εάν δεν σώσουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας δεν πρόκειται να μας σώσει κανείς. 

Γι’ αυτό σε αυτή την φάση δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο θα κόψουμε ή θα λύσουμε τον Γόρδιο Δεσμό. 

Σημασία έχει να βρεθούν οι άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να τον κόψουν ή να τον λύσουν!

πηγή: olympia.gr

           Economist