 |
Η συνεχιζόμενη βραδύτητα της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, στις οικονομίες κυρίως υψηλού εισοδήματος, ώθησε στην αναζήτηση των αιτιών της από τους αναλυτές.
Έτσι έχουν εξεταστεί ως αίτια, η συνεχώς μειούμενη ζήτηση των αγαθών, η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα, ο κινέζικος ανταγωνισμός, η υπερφορολόγιση και η γραφειοκρατεία, οι ανεπαρκείς υποδομές και η εξάντληση των νέων τεχνολογικών ιδεών ως απόρροια της οικονομικής κρίσης.
Τώρα όμως στο επίκεντρο της προσοχής βρίσκεται η πιο σοβαρή εξήγηση για την κάμψη στις οικονομίες παγκοσμίως.
Είναι η αγωνία για την ύπαρξη και η προσδοκία για την διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης !
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι λαοί έζησαν ένα μεγάλο και γενικευμένο πόλεμο, σύμφωνα τουλάχιστον με τα ιστορικά δεδομένα και τα στατιστικά της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας.
Τα πρόσφατα πρωτοσέλιδα για τους πολέμους στο Ιράκ ή το Νότιο Σουδάν, κάνουν τον κόσμο μας να φαίνεται σαν ένα πολύ αιματηρό μέρος, αλλά οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υλικά αγαθά δεν συγκρίνονται με τις δεκάδες εκατομμυρίων ανθρώπων που σκοτώθηκαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Ακόμη και ο πόλεμος του Βιετνάμ είχε πολλούς περισσότερους θανάτους από κάθε πρόσφατο πόλεμο όσον αφορά τις σύγχρονες και ανεπτυγμένες χώρες.
Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, η υπερβολικά μεγάλη περίοδο παγκόσμιας ειρήνης μπορεί να κάνει την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης να είναι λιγότερο αναγκαίες και επομένως λιγότερο πιθανές στο να επιτευχθούν.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι υιοθετείται η άποψη ότι ο πόλεμος βελτιώνει τις οικονομίες, αφού βεβαίως μια πραγματική σύγκρουση φέρνει θάνατο και καταστροφή.
Υπάρχει βέβαια και η «κεϋνσιανή» άποψη που υποστηρίζει ότι η προετοιμασία για πόλεμο δημιουργεί την ανάγκη κρατικών δαπανών και βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται.
Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, η υπερβολικά μεγάλη περίοδο παγκόσμιας ειρήνης μπορεί να κάνει την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης να είναι λιγότερο αναγκαίες και επομένως λιγότερο πιθανές στο να επιτευχθούν.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι υιοθετείται η άποψη ότι ο πόλεμος βελτιώνει τις οικονομίες, αφού βεβαίως μια πραγματική σύγκρουση φέρνει θάνατο και καταστροφή.
Υπάρχει βέβαια και η «κεϋνσιανή» άποψη που υποστηρίζει ότι η προετοιμασία για πόλεμο δημιουργεί την ανάγκη κρατικών δαπανών και βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται.
Η καλύτερη λύση όμως από το να επικεντρώνουμε στους πολέμους, είναι οι κυβερνήσεις να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη λήψη σωστών αποφάσεων, όσον αφορά στην ανάπτυξη τεχνολογιών ή απλά στην βελτίωση του περιβάλλοντος των επενδύσεων και στην αποσυμφόρηση της οικονομικής ζωής από αγκυλώσεις και ανασταλτικούς παράγοντες.
Έτσι, η σωστή επιλογή θα οδηγήσει τα έθνη σε ανάπτυξη και ευημερία, δίνοντας περισσότερο χρόνο στην ειρήνη.
πηγή:nytimes.com
