 |
Πανηγυρικό κλίμα προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση επειδή της έδωσαν οι ξένοι την έγκριση να εφαρμόσει το (ανεφάρμοστο) οικονομικό σχέδιο της
Στην Ασία έχουν μία πολύ ενδιαφέρουσα παροιμία που ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση της Ελλάδας.
Μια φορά κι ένα καιρό ένας ποντικός βαρέθηκε να τον ταλαιπωρεί η γάτα. Πήγε λοιπόν στην σοφή κουκουβάγια και την ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να τελειώσουν τα βάσανα του.
«Η λύση είναι να γίνεις και εσύ γάτα!», τον συμβούλεψε η κουκουβάγια. Κατενθουσιασμένος ο ποντικός την ευχαρίστησε και επέστρεψε στην φωλιά του. Μετά από τρεις μέρες να’τος πάλι μπροστά στην κουκουβάγια: «Σοφή κουκουβάγια δεν μου είπες τι πρέπει να κάνω για να γίνω γάτα!»
Μια φορά κι ένα καιρό ένας ποντικός βαρέθηκε να τον ταλαιπωρεί η γάτα. Πήγε λοιπόν στην σοφή κουκουβάγια και την ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να τελειώσουν τα βάσανα του.
«Η λύση είναι να γίνεις και εσύ γάτα!», τον συμβούλεψε η κουκουβάγια. Κατενθουσιασμένος ο ποντικός την ευχαρίστησε και επέστρεψε στην φωλιά του. Μετά από τρεις μέρες να’τος πάλι μπροστά στην κουκουβάγια: «Σοφή κουκουβάγια δεν μου είπες τι πρέπει να κάνω για να γίνω γάτα!»
Και η σοφή κουκουβάγια απάντησε «Εγώ διαμορφώνω μόνο τις γενικές αρχές της πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσεις. Το πώς θα τις εφαρμόσεις αυτό είναι δική σου δουλειά!».
Ας προσέξουμε εδώ: Το στοιχείο που δίνει στην παροιμία την τραγικότητα της είναι η αρχική συμβουλή της κουκουβάγιας: Να γίνει ο ποντικός γάτα, μία πρόταση πού από την φύση της δεν μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί.
Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας. Προφανώς το «ποντίκι» είναι η Ελλάδα της ευρωζώνης και οι «γάτες» οι ανταγωνιστικές οικονομίες. Αυτό που είναι λιγότερο αυτονόητο είναι ότι η «κουκουβάγια» δεν περιλαμβάνει μόνο το ΔΝΤ τους πιστωτές μας και τις «φιλομνημονιακές» δυνάμεις. Περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι το κοινό πού έχουν όλοι τους είναι ότι πιστεύουν ότι η Ελλάδα (της ευρωζώνης) κάποτε θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να γίνει μία «γάτα» δηλαδή μια ανταγωνιστική οικονομία. Μπορεί ο κ.Σαμαράς και ο κ.Τσίπρας να διαφωνούν στην συγκεκριμένη πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί όμως και οι δύο πιστεύουν ότι είναι δυνατόν το ποντίκι να γίνει γάτα.
Φυσικά αυτό είναι αδύνατο. Η Ελλάδα της ευρωζώνης δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ανταγωνιστική. Οι τρείς κυριότερες προϋποθέσεις απουσιάζουν: Εξακολουθεί να έχει υψηλό κόστος εργασίας (σε σχέση με πάρα πολλές άλλες ανταγωνιστικές χώρες), η δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι στον πάτο όπως δείχνουν όλοι οι διεθνείς δείκτες και οι θεσμοί –ιδιαίτερα η δικαιοσύνη- είναι ανύπαρκτοι. Επιπλέον ακόμα και σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή στην Ευρώπη όσον αφορά την διαφθορά. Να τονίσω εδώ ότι-με εξαίρεση ίσως το κόστος εργασίας- όλοι οι άλλοι αναπτυξιακοί παράγοντες χρειάζονται βάθος χρόνου δεκαετιών για να βελτιωθούν.
Σήμερα η Ελλάδα είναι στην θέση 90 της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας. Άντε στην καλύτερη περίπτωση μετά από 5-6 έτη να ανέβει στην (υπεραισιόδοξη εκτίμηση!) θέση 80. Και λοιπόν; Ο κάθε επενδυτής (Έλληνας η ξένος) θα έχει την επιλογή 79 χωρών που βρίσκονται σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα για να επενδύσει τα κεφάλαια του.
Φυσικά όλες αυτές οι εκτιμήσεις αφορούν την Ελλάδα της ευρωζώνης. Αν η Ελλάδα ήταν εκτός ευρωζώνης τότε δεν θα ήταν ποντίκι αλλά κάποιο άλλο ζώο οπότε η παροιμία δεν την αφορά. Θα μπορούσε είτε να ήταν χρυσόψαρο (οπότε σε χειρότερη θέση από το ποντίκι) θα μπορούσε όμως να ήταν και τίγρης. Πάντως εντός της ευρωζώνης θα παραμένει για πολλά ακόμα χρόνια ποντίκι - με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ας προσέξουμε εδώ: Το στοιχείο που δίνει στην παροιμία την τραγικότητα της είναι η αρχική συμβουλή της κουκουβάγιας: Να γίνει ο ποντικός γάτα, μία πρόταση πού από την φύση της δεν μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί.
Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας. Προφανώς το «ποντίκι» είναι η Ελλάδα της ευρωζώνης και οι «γάτες» οι ανταγωνιστικές οικονομίες. Αυτό που είναι λιγότερο αυτονόητο είναι ότι η «κουκουβάγια» δεν περιλαμβάνει μόνο το ΔΝΤ τους πιστωτές μας και τις «φιλομνημονιακές» δυνάμεις. Περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι το κοινό πού έχουν όλοι τους είναι ότι πιστεύουν ότι η Ελλάδα (της ευρωζώνης) κάποτε θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να γίνει μία «γάτα» δηλαδή μια ανταγωνιστική οικονομία. Μπορεί ο κ.Σαμαράς και ο κ.Τσίπρας να διαφωνούν στην συγκεκριμένη πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί όμως και οι δύο πιστεύουν ότι είναι δυνατόν το ποντίκι να γίνει γάτα.
Φυσικά αυτό είναι αδύνατο. Η Ελλάδα της ευρωζώνης δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ανταγωνιστική. Οι τρείς κυριότερες προϋποθέσεις απουσιάζουν: Εξακολουθεί να έχει υψηλό κόστος εργασίας (σε σχέση με πάρα πολλές άλλες ανταγωνιστικές χώρες), η δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι στον πάτο όπως δείχνουν όλοι οι διεθνείς δείκτες και οι θεσμοί –ιδιαίτερα η δικαιοσύνη- είναι ανύπαρκτοι. Επιπλέον ακόμα και σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή στην Ευρώπη όσον αφορά την διαφθορά. Να τονίσω εδώ ότι-με εξαίρεση ίσως το κόστος εργασίας- όλοι οι άλλοι αναπτυξιακοί παράγοντες χρειάζονται βάθος χρόνου δεκαετιών για να βελτιωθούν.
Σήμερα η Ελλάδα είναι στην θέση 90 της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας. Άντε στην καλύτερη περίπτωση μετά από 5-6 έτη να ανέβει στην (υπεραισιόδοξη εκτίμηση!) θέση 80. Και λοιπόν; Ο κάθε επενδυτής (Έλληνας η ξένος) θα έχει την επιλογή 79 χωρών που βρίσκονται σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα για να επενδύσει τα κεφάλαια του.
Φυσικά όλες αυτές οι εκτιμήσεις αφορούν την Ελλάδα της ευρωζώνης. Αν η Ελλάδα ήταν εκτός ευρωζώνης τότε δεν θα ήταν ποντίκι αλλά κάποιο άλλο ζώο οπότε η παροιμία δεν την αφορά. Θα μπορούσε είτε να ήταν χρυσόψαρο (οπότε σε χειρότερη θέση από το ποντίκι) θα μπορούσε όμως να ήταν και τίγρης. Πάντως εντός της ευρωζώνης θα παραμένει για πολλά ακόμα χρόνια ποντίκι - με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
.png)
